บททั้งหมดของ Ex-Husband's Regret: บทที่ 391 - บทที่ 400

Nakita ko si Rowan pagkapasok namin sa loob. Katulad ng kapatid niya, naka black suit siya. Nakarating kami sa harap ng chapel nang pumasok ang pari."Hello, Harper," Magalang na bati ni Rowan, na may isang nakaka welcome na ngiti.Ako ay lubos na nabigla. Siya ay ganap na nagbago walang katulad ng Rowan na naaalala ko. Dati, malamig at malayo ang tingin niya, parang may chip sa balikat, na ginagawa niya noon. Pero ngayon, mukhang mainit siya. Parang wala na ang kadilimang minsang sumakit sa kanya."H-Hi." Nauutal kong sabi.Nagtaka ako kung nagawa niyang makipagbalikan sa ex girlfriend niya. Kung tutuusin, alam ng lahat na nagbago siya matapos siyang mawala at napilitang pakasalan si Ava. Oo, malamang na iyon. Kinasusuklaman niya si Ava, kaya malamang ang pagbabagong ito ay dahil sa kanyang kapatid na si Emma."Simulan na natin, di ba?" Nagsalita ang pari at tumango kaming tatlo.Katabi ko si Gabriel, habang si Rowan naman ay nasa likod namin.Binabawasan ko ang mangangaral kap

"Bakit ba kasi hinayaan kitang kumbinsihin akong lumabas para mananghalian?" Nagmamaktol ako habang pinagmamasdan ang pagkislap ng landscape sa tabi namin.Matagal tagal na rin simula noong nasa labas ako ng aming pamilya. Inisip ko ang huling beses na nasa labas ako ay ng dumalo ako sa kasal ni Ava. Sa totoo lang, nabigla ako ng inimbitahan niya ako. Sa lahat ng tao, akala ko ako na ang huling taong gusto niya sa kasal niya."Dahil kailangan mong lumabas," Sagot ni Molly, hinila ako pabalik sa usapan."Aalis ako ng bahay, Molly," Sabi ko, pagtatanggol sa sarili ko.Sobrang inis niya sa akin."Ang pagpunta sa hardin ay hindi binibilang bilang paglabas," Sagot niya. "Ngayon, itigil ang pagrereklamo at umupo ka lang at magpahinga. Masisiyahan ka sa maliit na pamamasyal na ito. Pangako ko sayo yan."Nagdududa ako diyan."Pagkasabi nito, sumandal ako sa upuan at pumikit. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong mga saloobin bawat minuto. Hindi ko sila mahawakan o makontrol.Mula

Nakatalikod sa akin ang babae at ganoon din si Gunner. Hindi ko kailangan alalahanin si Calvin dahil siya ay napukaw at ang lahat ng atensyon ay nasa sinasabi ng babae, na may malambot na ngiti sa kanyang labi.Muli, ang hindi komportable na pakiramdam na iyon ay mas bumaon sa akin. Bakit parang hindi ako makahinga? May malaking bukol na nakabara sa lalamunan ko.Nakatutok ako sa kanila. Hindi ko marinig kung ano ang sinasabi nila dahil ilang mesa sila mula sa akin, ngunit ang kapayapaan at kaligayahan na makikita sa mukha ni Calvin ay sapat na upang ipaalam sa akin kung ano ang nangyayari. Siya ay nasa isang petsa, at si Gunner ay naka tag kasama. Ang babae ay tila walang pakialam, ngunit walang paraan sa impiyerno na ako ay papayag na ibang babae ang palitan ako sa buhay ng aking anak.Hindi ko makita si Gunner, ngunit alam ko, tulad ni Calvin, masaya siyang naroon. Aalis na sana si Calvin kasama ang anak namin kung iba ang kaso.Sa kung ano mang rason, nanatili ako doon, kahit p

"Ano bang gusto mo, Gabriel? Tulad ng nakikita mo, wala talaga ako sa mood makipag usap." Bumangon ako sa sahig habang pinupunasan ang luha ko.Ang mga salita ni Lilly ay nananatili pa rin sa aking ulo, na ginugutay gutay ako ng paulit ulit. Sabay takbo ng aking mga kamay sa aking mga kandado, sinubukan kong alisin ang sakit na aking nararamdaman. Alam kong darating ito. Alam kong malamang na hindi niya ito tatanggapin.Ibig kong sabihin, tatanggapin mo ba kung sasabihin sayo ng mom mo na hindi pala ang lalaking akala mo ay dad mo? Na pinagsinungalingan ka at walang nag abala na sabihin sayo ang totoo hanggang sa kailangan nila. Nararamdaman ko siya at naiintindihan ko ang reaksyon niya. Hindi ko lang alam kung paano magre react sa mga sinabi niya at sa sakit na nakita ko sa mga mata niya."Hindi niya sinasadya," Sabi ni Gabriel, naglakad papasok sa kwarto ko.Nakatitig ako sa kanya, pakiramdam ko may kung anong pangit na tumataas sa loob ko. “At paano mo malalaman? Hindi mo pa siy

Harper."Anong tinitingin tingin mo nitong gabing gabi?" Bumulaga sa akin ang malalim na boses mula sa likuran.“Diyos ko, tinakot mo ako,” Bulong ko, sinusubukang pakalmahin ang tibok ng puso ko. "Huwag na huwag mo akong gugulatin ng ganyan."Naglalakad lakad si Gabriel sa kitchen counter at tumayo sa tapat. Sa sandali na ginawa niya yun at tinapunan siya ng mata ko, nanuyo bigla ang lalamunan ko. Pakiramdam ko ay natuyo ako, na parang matagal na akong walang tubig at ang paglunok ay nagiging isang malaking problema.Walang suot si Gabriel maliban sa isang pares ng gray na sweatpants na nakasabit sa kanyang balakang. Ang maldita na tao ay isang obra maestra na may katawan ng isang diyos na Griyego. Sa kanyang malalawak na balikat, abs sa loob ng ilang araw at ang mapahamak na V na iyon na magpapabaliw sa sinumang babae,Mayroon siyang bakas ng maitim na buhok na nagsimula sa kanyang pusod at nawala sa kanyang pantalon. Para bang tinuro nito ang direksyon ng paraiso.Gusto kong i