Tous les chapitres de : Chapitre 371 - Chapitre 380

Tinitigan ko ang mga ulat sa aking mga kamay ng walang laman. Nitong mga nakaraang linggo ay, kung sasabihin, mabigat. Sa madaling salita, kinasusuklaman ko ang huling dalawang linggo, lalo na dahil patuloy na humihinga ang board sa aking leeg.Maliban sa aking ama, naisip ko kung ang iba sa mga p*tangina ay walang mas mabuting gawin kaysa subukan at pilitin ako sa isang sitwasyong hindi ko gusto. Diyos ko po, pinaalis pa nila ang napakaseksi kong sekretarya at dinala ang isang lalaki. Ayon sa kanila, hindi ako pinayagang magkaroon ng babaeng sekretarya hangga't hindi ako naninirahan.Lumayo pa ang mga bastos na iyon para banta uli ako sa trabaho ko. Sabi nila kung makakita o nakarinig sila ng tsismis tungkol sa isang bagong babae sa buhay ko na hindi ko asawa, mawawala sa akin ang lahat.Sinubukan silang kausapin ni Itay bilang pinuno ng lupon, ngunit buo na ang kanilang isipan. Alinman ay tumira ako at nagpakita ng kapanahunan at responsibilidad, o iboboto nila ako at sipain ako s

Tinitigan ko siya, gulat na gulat. Agad kong tinakpan ang bibig ko para lang hindi ako magmukhang tanga na nakatitig sa kanya na nalaglag ang panga.Hindi ko akalain na magku krus ang landas ko kay Gabriel. Inakala ko na ang araw na hiwalayan niya ako ay ang huling araw na titignan ko siya.Alam kong marahil ay nagtataka ka sa mga tabloid at tsismis na channel sa TV, ngunit hindi iyon ang trip ko. Masyado akong abala para tumutok sa kung ano ang nangyayari sa mga kilalang tao."Hindi mo ba ako iimbitahan?" Ang malalim niyang boses ang pumuputol sa pag iisip ko.Huminga ako ng malalim at sinabunutan ang sarili ko. Hindi ngayon ang oras para mawala ang focus ko.“Anong ginagawa dito?”Ang pagpunta niya rito ay higit pa sa isang sorpresa at alam ko rin na hindi ito nagkataon. Hindi naman. Ang Gabriel, na kilala ko, ay hindi gumagawa ng mga bagay ng walang dahilan. Kung siya ay kusang loob dito, kung gayon mayroong isang bagay na gusto niya.Gusto mo ba talagang malaman kung ano ang

"Ano ang iyong ipinahihiwatig?" Nanginginig ang aking mga kamay, habang ang panibagong uri ng sakit ay dumampi sa akin.Inalis niya ang kanyang mga paa at sumandal. "Simple, pinanatili ko ang kumpanya at itinayo ito pabalik. Syempre, pinalitan ko ito ng pangalan at ginawa ito sa ilalim ng aking imahe. Isa ito sa maraming kumpanya ko ngayon."Galit at sakit ang bumabalot sa akin. Dapat ay nakita ko na ito. Paano ko nagawang maliitin ang kanyang kasamaan? Alam niya kung ano ang ibig sabihin ng kumpanyang iyon sa akin. Ito ay ang tanging bagay, ang tanging koneksyon na mayroon ako sa aking pamilya, ngunit pinaniwalaan niya ako na ito ay nawasak.“Bakit?” Bulong ko, habang tumutulo ang mga luha ko. “Bakit hindi mo sinabi sa akin? Bakit mo itinago?""Itinago ko ito bilang kabayaran sa pag aasawa ko sayo at pag aaksaya ng tatlong taon ng buhay ko kasama ka."“Hayop ka!” Sinugod ko siya.Ang kanyang mga salita ay pumutol sa akin at ang kanyang mga aksyon ay nawasak ako. Ganito na ba siy

"Hindi ka seryoso," Bulong ko, sinusubukan na intindihin ang kanyang mga sinabi.Tulad ng sinabi ko, kilala ko si Gabe at alam kong hindi ito isang pagbabanta lamang. Dahil dito, kailangan ko pa din siguraduhin, kasi kung tutuusin, itong si Lilly ang pinag uusapan natin. Hindi lang siya ang anak ko, kundi pati ang buhay ko. Hindi ako papayag na kunin niya siya sa akin. Siguradong papatayin ako nito."Mukha ba akong nagbibiro?" Tanong niya habang nakatingin sa akin ang mga mata niya. "Masisigurado ko sayo na seryoso ako, Harper."Naramdaman mo na ba na tinamaan ka, kahit walang nangyari? Yan ang nararamdaman ko ngayon. Isang multo ang tumama, sa mismong bituka ko. Pinilit kong huminga sa sakit. Hindi ko kayang mawala ito sa ngayon, kahit na wala akong ibang gusto kundi ang masira, umiyak at sumpain si Gabriel hanggang sa impyerno.“Bakit mo ginagawa ito?” Tanong ko na malapit ng umiyak. “Hiniwalayan mo ako at pinalayas mo ako, Gabriel. Umalis ako, tulad ng gusto mo at hindi na kita

Gabe. Matagal na simula ng makilala ko si Harper muli matapos ang ilang taon ng disansya. Hindi ko akalain na hahanapin ko siya, ngunit ang buhay ay may nakakatawang paraan ng pag- kot ng mga bagay.Noong naghiwalay kami, naisip ko, ‘Paalam” Gusto kong mawala siya at sa sandaling dumating ang pagkakataong iyon, hindi na ako nagdalawang isip. Masaya akong inalis siya at hindi na lumingon pa. Wala akong pakialam kung ano ang nangyari sa kanya o kung saan siya pumunta o ginawa. Hindi man lang siya sumagi sa isip ko simula noong umalis siya sa apartment ko. Well, iyon ay, hanggang sa nagsimulang mag ingay ang board of directors.Ang aking mga kamay ay kamao habang iniisip ang mga hakbang na dapat kong gawin dahil sa kanila. Hindi ito tulad ng kailangan ko ng pera o anumang bagay. Impiyerno, mayroon pa akong sariling mga kumpanya, ngunit ang Wood Corporation ay isang pamana ng pamilya. Mayroon lang tungkol sa pagtatrabaho para sa kumpanyang itinayo ng iyong mga ninuno. Ang pagmamalaki a