All Chapters of The Maid Who Stole My Heart (Filipino): Chapter 1 - Chapter 10

CASSY Nag-aayos na ako ng aking sarili nang biglang mag-ring ang cell phone ko na nasa tabi ko lang naman ngayong umaga na 'to. Mabuti ay hindi pa ako nagsisimula sa trabaho ko dito sa loob ng mansion na pinagtatrabauhan ko. Limang buwan na akong nagtrabaho dito sa mansion ng pamilya Montero. Lima kaming mga kasambahay dito. Iisa lang ang tinutulugan namin na kuwarto. Nabasa ko kaagad ang pangalan ng kapatid ko na si Jona sa screen ng cell ko na sumunod sa akin. Siya ang tumatawag sa akin ngayon. Hindi ko alam kung bakit. "Ba't hindi mo pa sinasagot ang tumatawag sa 'yo, huh? Kailan mo ba sasagutin 'yan, huh? Sa susunod na taon pa ba?" tanong sa akin ng kaibigan ko na si Izza na kagigising pa lang. Bago mag-ring ang cell phone ko ay gising na siya kaya hindi naman siya nagising dahil sa pag-ring ng cell phone ko. Napanguso ako at saka nagsalita sa kaibigan ko na si Izza. "Hindi naman, 'no? Grabe ka naman sa susunod na taon ko pa sasagutin ang tumatawag sa akin. Sasagutin ko naman

CASSYHabang nagtatrabaho ako sa loob ng mansion ay walang ibang laman ang isip ko kundi ang mama ko na may sakit sa probinsiya. Nag-aalala ako sa kanya nang sobra. Namroroblema rin ako kung saan ako kukuha ng pera na ipapadala ko sa kanila doon. Wala naman akong mauutangan dito sa mansion. Wala ring pera na sobra ang kaibigan ko na si Izza kaya wala talaga akong maipadadala sa kanila ngunit hindi naman puwedeng wala. Kailangan na may maipadala ako sa kanila. Umaasa pa naman ang kapatid ko na si Jona na may ipapadala ako ngayong araw na 'to sa kanila na pera para may panggastos sila sa ospital. Hindi ko dapat sila biguin. Wala na nga ako doon sa probinsiya para tumulong sa kanila, wala pa akong maibibigay o maipapadala na pera sa kanila. Hindi naman maganda 'yon na ako ang nagtatrabaho tapos ay ako pa ang walang maipadadala. Kailangan ko na gumawa ng paraan. Saan kaya ako makakahanap nito ng pera na maipadadala sa kanila?Ayaw ko naman na subukan na manghiram ng pera sa mga kasamahan

CASSYPagkatapos ko ng aking trabaho sa baba ay tumaas naman ako sa taas kung saan dumako ako sa harapan ng kuwarto nina Ma'am Rosaline at Sir Antonio. Pagkatapat ko doon ay napansin ko na nakabukas ang pinto ng kuwarto nilang mag-asawa. Napakunot-noo tuloy ako pagkakita ko. Napatanong tuloy ako sa isipan ko kung nakalimutan ba nila isara ang pinto ng kuwarto nila kanina bago sila umalis kung saan man nga sila pupunta. Imposible naman na makalimutan nila na isara ang kuwarto nila lalo na at aalis sila. Hindi pa naman sila bumabalik kung saan man nga silang dalawa pumunta. Wala namang ibang magbubukas ng kuwarto nilang dalawa na mag-asawa kundi sila lang kaya imposible na may pumasok ditong iba. Wala naman siguro silang pinapasok na mga kasamahan ko kasambahay sa loob ng kuwarto nilang mag-asawa. Napakamot tuloy ako ng aking ulo pagkakita ko na bukas 'yon. Hindi ko talaga alam kung bakit nakabukas 'yon na pinto ng kuwarto nilang mag-asawa. Isasara ko na sana nang tuluyan ang pinto ng

CASSYMalapit na mag-alas singko ng hapon ay wala pa rin talaga akong nahahawakan na pera. Hindi pa rin nawawala sa isipan ko ang nangyari kanina na naiwala ko ang ninakaw kong necklace ni Ma'am Rosaline. Nanghihinayang pa rin ako. Pera na sana 'yon ngunit nawala pa. Kung naisangla ko na sana 'yon ay hindi ko na kailangan na mamroblema sa pera na ipapadala ko ngayong hapon na 'to. May perang gagastusin na sana ang mga kapatid ko sa probinsiya. Nakabili na sana sila ng gamot sa labas na kailangan ni mama pero wala, eh. Walang nangyari sa ginawa kong pagnanakaw. Nauwi rin sa wala talaga.Nilapitan muli ako ng kaibigan ko na si Izza. Ni-remind niya ako kung anong oras na nga. Tinatanong muli niya ako kung magpapadala ba ako sa mga kapatid ko ngayong araw na 'to. Sinagot ko naman nga siya ng totoo."Hindi ko nga alam kung makakapagpadala ako ngayong araw na 'to sa mga kapatid ko ng pera dahil hanggang ngayon ay wala pa rin akong nahahawakan na pera, eh," nakangusong sagot ko sa kaibigan k

CASSY"Jona, ganito na lang ang gawin n'yong dalawa ni Alvin d'yan sa ospital. 'Di ba kasama n'yo si Aling Sonia at ang anak niyang si Mira?" sagot ko sa kanya."Opo, Ate Cassy. Kasama po namin siya. Bakit mo po sinasabi 'yon?" tanong niya sa akin. Huminga ako nang malalim at saka nagsalita sa kanya sa kabilang linya."Hindi naman ako makakapagpadala ngayong araw na 'to ng pera sa inyo kaya kung puwede ay umutang muna kayo kay Aling Sonia ng pera na pambili ng gamot na kailangan ni mama na pinabibili sa inyo ng doktor. Umutang muna kayo sa kanya dahil kapag nakapagpadala na ako ay saka n'yo na lang bayaran, okay? Umutang muna kayo ng pera sa kanya. Sigurado ako na hindi kayo niya tatanggihan kahit papaano. Iyon na lang muna ang gawin n'yo. Maliwanag ba ang sinabi ko, huh? Bumili na kayo ng gamot sa labas na botika habang may araw pa. Mahirap na lumabas kayo na madilim na. Ngayon na kayo bumili, okay? Sabihin n'yo kay Aling Sonia na ako ang nagpapautang," sabi ko sa kanya ng gagawin ni