Lahat ng Kabanata ng TAKE ME BACK: The Engineer's Regret : Kabanata 1 - Kabanata 10

Christelle's PoV After 9 years... "Order for ML!" The barista called out so I get up from where I am seated. Kailangan ko mag madali dahil ilang minuto lang ang break time ko at kailangan ko nanamang bumalik sa hospital para sa mga natitira ko pang operation para sa ngayon duty. 3 months pa lang akong exchange doctor pero parang gusto ko nang bumalik sa New York. Nakakapagod. "Excuse me, I think you got my drink." Tawag pansin ko sa isang lalaki na hawak ang order ko at mukhang nainuman pa ata. Humarap ang lalaki at ganun na lang aking gulat nang makita kung sino ito. It's him! Mir Leonel Alejandro! The man who caused me pain that I could've ever imagined. "I'm sorry but it says ML.." Sikreto akong napapikit ng marinig ang kanyang malaki, malalim, ngunit malamyos na boses. His appearance didn't change that much his hair is now in slick back, perpekto ang pagkaka ayos. Kung titingnan ay mukhang mas tumangkad din s'ya, pormal ang kayang hitsura, suot ang isang itim na long

"Let me borrow your phone, first. I have to make a call." Inilahad ko ang aking kamay sa harapan nya. I'm sure his phone has a load, ayaw n'ya lang akong pahiramin kanina.Tumingin s'ya saakin ng alanganin."Don't worry hindi ako magpapasundo. Kailangan ko lang magpaalam sa pamilya ko para di sila mag alala." Dagdag koHe let a smile of relief. "Wait. I'll just go get it, inside."Pumasok s'ya sa mini kitchen at pagbalik ay ibinigay na saakin ang phone nya "Thank you." Tumayo ako at balak na sanang umakyat sa top deck pero pinigilan n'ya ako."Basa ka. Magbihis ka kaya muna? Baka magkasakit ka." Saad nito saakin"Hindi na. Mabilis lang naman ako." Sagot ko saka tuluyan nang umakyat para makatawag na ako sa mga anak ko Anong sasabihin ko sa nga anak ko? Hindi ko alam kung tama ba ang naging desisyon ko pero mas gugustuhin ko pang magkaroon ng kasigiraduhan kung kailan ako makakabalik kesa mag hintay. Wala naman sigurong mangyayaring hindi maganda sa loob ng isang linggo sa akin.I si

Christelle's POV Humihingal akong humiwalay sa kanya at umusog paatras ng lalapit sana ulit s'ya para muling humalik.".. enough." Hingal kong sabi sabay dampot ng glass of water na nasa table para inumin.Nakanguso n'ya akong tiningnan. "I want more, love.." saad nito habang nagbu-beautiful eyes pa Parang ewan.Umiling ako. "Enough. Hindi ako makapanood ng maayos dahil sayo." Sagot ko naman sa kanya."Fine.." paawa nitong sabi saka yumakap saakin.Natatawa akong yumakap pabalik sa kanya. "Enough, big boy. You had enough, manood na lang muna tayo." Sabi ko sa kanya habang yakap yakap ito.Ramdam ko ang kanyang pag tango, hindi nag salita o umimik man lang tanda na nagtatampo talaga si Leonel dahil hindi na muling napag bigyan sa gusto n'ya."I'll just cuddle you, 'kay?" Naaawa kong sabi sa kanya matapos n'yang mag buntong hininga ng ilang ulit, ramdam ko ang mabilis n'yang pag tango.Natatawa ako humiwalay sa kanya at muling nahiga sa couch para manood, mabilis naman syang humiga ri

"Leonel!"Nagising ako sa pagkakatulala dahil sa malakas na tawag saakin ni Christelle, napatingin ako sa kanya."Y-yes, love?.." gulat kong tanong kay Christelle "I've been calling you for few times now!" Ungot n'ya saakin saka nag cross arm.Kahapon ko pa tinitimbang ang susunod kong aksyon, I was torn between letting Christelle go or keeping her here with me until our contract is done. God knows how much I wanted to be with her but.. I can't be so selfish. May bata akong nasasaktan sa tuwing tumatagal si Christelle sa tabi ko, may naghihintay sa kanya at higit sa lahat may batang nangungulila sa kanyang ina dahil saakin. Gusto kong bumawi kay Christelle sa lahat ng ginawa ko, gusto kong patunayan sa kanya na nagsisisi na ako; gusto kong sabihin sa kanya ang katotohan kung bakit ko s'ya iniwan noon pero wala pa akong lakas ng loob para sabihin sa kanya ag lahat.. ayaw ko pang aminin kung gaano ako naging selfish noon para masaktan s'ya.Half of me wants to keep her here with me but

Malapit na sumapit ang gabi pero hindi pa din ako kinikibo ni Christelle, naka kulong pa din sa kwarto at ilang oras nang hindi lumalabas."Christelle... Baby... Kumain ka muna, please.." pagtawag ko sa kanya mula sa labas ng kwarto pero wala akong nakuhang sagot mula sa kanya.Napabuntong hininga ako, bakit ba kasi naduduwag akong sabihin sa kanya ang totoo? Bakit ba nagiging pipi ako sa tuwing katotohanan ang hinihingi n'ya saakin? Tangina naman kasi eh!"...fine. Kung ayaw mong kumain sa ngayon, that's okay. But please, eat when you get hungry, Christelle." Umalis ako sa tapat ng pinto ng kwarto at pumunta sa kusina para takpan na lang ang niluto kong pagkain, wala din naman akong gana kumain kaya itatabi ko na lang muna.Umakyat ako sa top deck para magpahangin. Malamig ang simoy ng hangin ngayong gabi, prrobably because it will rain sooner or later--- base on the weather forcast. Ilang minuto din akong nakatulala sa dagat, pinapanood ang malumanay na hampas ng mga alon sa isa'