Semua Bab The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Bab 721 - Bab 730

NATAWA NA DOON si Giovanni kahit na kumakalat na rin ang lungkot sa kanyang sistema. Kailangan niya na pagaanin ang nararamdaman. Ganundin kasi ang nararamdaman niya. Kung pwede lang na bitbitin niya na lang si Briel patungo ng Baguio para lang hindi niya gaanong ma-miss, ginawa niya na sana iyon. Kaso ay hindi naman pwede iyon lalo pa sa sitwasyon na kinakaharap ng mga Dankworth at Bianchi sa ngayon.“Pinapahirapan mo naman ako, Gabriella…”Hindi sumagot si Briel na parang batang namamasa na ang bawat sulok ng mga mata. Naiiyak na siya. Hindi niya mapigilan ang sarili na para bang iiwan siya nito at kapag umiyak siya ay isasama na siya.“Kapag gumaling na si Bethany at bumaba ako, pwede kitang isama paakyat sa Baguio. Sa ngayon kasi hindi pa pwede dahil kailangan ka nilang mag-asawa eh. Mahihintay mo ba iyon, hmm? Saglit na lang...”Nagulat si Briel sa sinabing iyon ni Giovanni. Siya? Isasama nito sa Baguio? Saan siya titira? Sa mansion nila? Hindi man lang ba muna siya ipapakilala s

NAKIKITA NA ANG sinag ng araw sa yari sa bubog na dingding ng silid kung saan ay nakahawi ang makapal na kurtina at tanaw ang labas noon na may halik pa ng mga hamog ng nagdaang gabi. Maingat na tinanggal ni Giovanni ang ulo ni Briel na nakaunan sa kanyang braso, gumalaw lang ito pero hindi naman tuluyang nagising na humarap lang sa kabilang dereksyon ng kama. Kailangan niyang magtungo ng sariling silid upang maligo at ihanda na ang kanyang sarili. Patingkayad niyang tinungo ang pinto matapos na halikan muli sa labi ang kasintahan. Pigil ang hingang lumabas siya ng silid ng nobya at nang bumalik doon pagkaraan ng ilang minuto ay nakaligo na at gayak na rin upang umalis ng mansion para sa trabaho. “Anong oras na? Kanina ka pa ba gising?” tanong ni Briel nang maaninag ang bulto ni Giovanni sa gilid ng kama niyang nakaupo, agad na yumakap ang kanyang mga braso sa katawan nito matapos na umusog palapit at umunan sa isang hita ng Gobernador. Pabalagbag na ang higa niya ngayon sa nasabing

PAGKATAPOS NG DINNER ay hinayaan na silang magpahinga ni Donya Livia at hindi na inistorbo pa. Ni hindi na sila inimpede na makipag-usap pa sa kanya hanggang sa antukin. Gaya ng inaasahan pasimpleng dinala ni Giovanni si Briel sa loob ng kanyang silid. Habang nakaupo sa gilid ng malaking kama ay iginala ni Briel ang mga mata upang pansinin ang mga antigong bagay na naroon. Noon lang niya napagmasdang mabuti ang silid. Unang may nangyari sa kanila doon, ngunit doon lang nakatutok ang utak ni Briel kagaya kanina kung kaya naman hindi niya napuna kung ano ang hitsura ng kwarto ng Gobernador. “Bakit gulat na gulat ka yata sa hitsura ng silid ko?” lapit na agad ni Giovanni sa kanya na ikinulong na ang mukha ni Briel sa kanyang dalawang palad, yumakap naman ang mga braso ni Briel sa kanyang beywang bilang tugon. “Pang-ilang beses mo ng nakapasok dito ah? Noong una hindi pa tayo, tapos kanina. Bakit parang first time mo ata ngayon kung makaikot ang mga mata mo sa mga gamit na laman ng kwart

MAY PAGTUTOL MAN sa kanyang mga mata, hindi niya tahasang masabi iyon dahil nagkasundo na rin sila ni Giovanni ng kung anong gagawin sa relasyon nila pansamantala. Kumbaga, alam nila pareho kung ano.“Ah, akala ko fiancee mo na. Tanda mo na rin kasi, hindi ka pa ba mag-aasawa?” medyo nakakainsultong saad ni Daisy na tiningnan si Briel mula ulo hanggang paa, palihim siyang tinaasan ng isang kilay ni Briel. Kabadong tumawa lang si Giovanni na nilingon na si Briel. Nabasa niya ang pagkadismaya sa mukha nito. Alam niyang nasaktan ito, pero hindi naman pwede na sabihin niyang bigla na girlfriend niya ang babae gayong itinanggi na niyang kasintahan ito. Nasabi na rin niya kung ano ang relasyon nito sa pamilya nila.“Nagbabakasyon lang siya dito.” dugtong pa ni Giovanni upang mukhang maging kapani-paniwala iyon. “Ah, o siya sige. Aalis na rin ako at may lakad pa ako. Ingat kayo kung saan pa man ang lakad niyo.”Dumiin ang mga mata ni Briel sa kamay ng babaeng humawak sa isang braso ng Gobe

KULANG NA LANG ay lumipad at mahulog sa hagdan si Briel sa kanyang pagmamadaling makababa. Hindi nakaligtas iyon sa amang nasa puno ng hagdan at paakyat na sana. May dala itong pitsel ng tubig at baso. Puno ng pagtatakang hinintay niya ang anak na makababa bago ito tanungin kung saan pa ang lakad niya. “Gabing-gabi na, saan pa ang lakad mo?”“Inaya ako ni Farrah ng midnight snack, Daddy. Babalik din naman ako agad. Kaso nga lang ay baka madaling araw na!” tugon nitong ikinataas ni Mr. Dankworth ng isang kilay, kilala niya ang anak na gala pero never itong lalabas nang dahil sa midnight snack at nagmamadali. “Hindi naman na ako bata, Daddy!”Pagkasabi noon ay parang kidlat na niyang tinungo ang pintuan at mabilis na lumabas. Napailing na lang si Mr. Dankworth. Natawa na sa kalokohan ng bunsong anak. Tuloy na pumanhik na siya ng hagdan, naiiling. Lingid sa kanyang kaalaman na ang tiyuhin ng kanyang manugang ang kakatagpuin ng kanyang bunsong anak sa labas mismo ng mansion. Kung alam n