INIHATID LANG NI Briel ang mga pinamili at dumeretso na din siya agad sa silid ng nobyo pagkatapos niyang mabilis na maligo. Hindi na siya nag-abalang magbihis pa at tanging roba lang ang naging suot nang magtungo ng silid nito. Sabik namang sinalubong ni Giovanni ang kasintahan na sa may pintuan pa lang ay kanya ng binuhat patungo ng kanyang kama matapos na i-locked ang pinto ng naturang silid. Maingat na inihiga ng kama, at mapanukso ang mga matang hinubaran na ito na parang normal na lang.“Kailan mo planong lumagay sa tahimik? I mean magpakasal at bumuo ng sariling pamilya.” pahapyaw na tanong ni Briel habang nakaunan siya sa isang braso ni Giovanni, “Gusto ko lang namang malaman.” Nakapikit si Giovanni at marahan ang taas at baba ng kanyang dibdib. Pagod na pagod pa sa kanilang ginawa. Hindi pa siya gaanong nakakahinga heto na naman ang tanong ng nobya tungkol sa kasal nila.“Kapag thirty na ba ako at forty ka na? Hmm?” Itinaas pa ni Briel ang kanyang isang kamay upang haplusin
KULANG NA LANG ay lumipad at mahulog sa hagdan si Briel sa kanyang pagmamadaling makababa. Hindi nakaligtas iyon sa amang nasa puno ng hagdan at paakyat na sana. May dala itong pitsel ng tubig at baso. Puno ng pagtatakang hinintay niya ang anak na makababa bago ito tanungin kung saan pa ang lakad niya. “Gabing-gabi na, saan pa ang lakad mo?”“Inaya ako ni Farrah ng midnight snack, Daddy. Babalik din naman ako agad. Kaso nga lang ay baka madaling araw na!” tugon nitong ikinataas ni Mr. Dankworth ng isang kilay, kilala niya ang anak na gala pero never itong lalabas nang dahil sa midnight snack at nagmamadali. “Hindi naman na ako bata, Daddy!”Pagkasabi noon ay parang kidlat na niyang tinungo ang pintuan at mabilis na lumabas. Napailing na lang si Mr. Dankworth. Natawa na sa kalokohan ng bunsong anak. Tuloy na pumanhik na siya ng hagdan, naiiling. Lingid sa kanyang kaalaman na ang tiyuhin ng kanyang manugang ang kakatagpuin ng kanyang bunsong anak sa labas mismo ng mansion. Kung alam n
MALALAKI ANG MGA hakbang na tinungo na niya ang kusina kung nasaan si Giovanni na abala doong nagsasalin ng alak sa dalawang kopita na kanyang kaharap. Walang pag-aalinlangan na siyang niyakap ni Briel mula sa likuran sabay dungaw ng mukha sa bandang gilid ni Giovanni upang tingnan ang ginagawa. Napangiti na naman ang Gobernador sa ginawang iyon ng kasintahan. Sa isip ay ang cute talaga nito dito.“Umamin ka sa akin, Governor Bianchi, sa’yo ba ang apartment na ‘to?”Mahinang tumawa si Giovanni na binuhat na ang mga kopita ng alak at ini-abot ang isa noon kay Briel na nakayakap pa rin sa katawan niya kahit na nakaharap na siya sa nobya. Nakatayo na ito nang maayos. Sinandal pa ng Gobernador ang kanyang likod sa counter upang mapagmasdan lang ng malaya si Briel.“Sa atin ang apartment na ‘to, Gabriella. Here. Let’s celebrate, Baby.” umang pa niya sa baso ng wine dito. Tinanggap iyon ni Briel gamit ang isang kamay pero ang isang braso niya ay nanatiling nakayakap pa rin sa mainit na kat
KINIKILIG NGUNIT MALAKAS na natawa na si Briel na pinalo pa ang isang balikat ni Giovanni na nananatili pa rin sa harapan niya at nilalaro-laro ang kanyang buhok na bahagyang magulo. Nakayakap pa rin ito sa kanya kung kaya naman wala siyang ibang choice kung hindi ang yakapin ng dalawang binti ang beywang ng Gobernador upang iparamdam ang pagiging sweet din niya. Hindi lang din ito ang kanyang magpakilig.“I’m not kidding, Gabriella. Marunong akong magluto ng italian pasta. Hindi ka naniniwala?” tutok na tutok ang mga mata na tanong ni Giovanni sa nobya, “Saglit nga lang at ipapatikim ko sa’yo ng maniwala ka...”Para matapos na ang usapan tungkol doon ay tumango na lang si Briel kahit na hindi naman siya nag-e-expect na magaling nga ang Gobernador, pero dahil sa masarap magluto ang hipag na si Bethany kaya lumaki na rin ang expectation niya sa nobyo. Curious din naman siya kung ano ang pastang sinasabi nito kahit na nakatikim naman na siya ng italian pasta na gawa sa resto. Hindi na b
HINAYAAN NA LANG ni Briel na igiya siya ng nobyo patungo ng naghihintay na silid. Naghaharutan pa sila at nagkukulitan. Hindi pa man sila nakakapasok ni Giovanni sa kwarto nang tumawag na ang ina sa kanya. Mariing naitikom niya na ang bibig sabay tingin ng makahulugan noon sa nobyo. Sumenyas naman itong mauuna na siya sa kwarto, at manatili na lang muna si Briel sa labas upang kausapin muna ang ina. Sanay na magsinungaling si Briel, ngunit noon lang siya kinabahan ng sobra dahil lantarang magsisinungaling sa ina at paniguradong maririnig pa iyon ng taong mahal niya. Ganunpaman ay wala naman siyang choice.“Hello, Mom—”“Hindi ka pa ba uuwi? Ang sabi ng Daddy mo, lumabas ka. Aba, anong oras na, Gabriella?!”Nakagat na ni Briel ang kanyang labi. Gaya ng sabi niya, sanay siyang magsinungaling pero hindi ngayon.“Sa unit ako ni Farrah matutulog, Mom…” “Ha? Eh ang sabi ng Daddy mo—”“Kausapin mo pa si Farrah mamaya, naliligo pa siya eh.” Intensyon na pinatay ni Briel ang tawag at tinawag
BIGLANG NALUNGKOT SI Briel, hindi niya na iyon magawang itago. Ibig sabihin ay ang gabing iyon niya lang makakasama ang nobyo sa apartment. Medyo nadismaya siya. Sana pumayag na lang pala siya, kaso nga nakita niyang pagod na pagod naman ang nobyo. Inisip na lang ni Briel na marami pa namang pagkakataon, hindi lang iyon. Nangako din naman itong pupuntahan siya at panghahawakan niya rin iyon.“Good night, Giovanni…” siksik ni Briel ng mukha sa leeg nito na mahinang panaka-nakang humihilik.Yumakap lang nang mahigpit sa katawan ni Briel si Giovanni at ipinagpatuloy ang kanyang pagtulog. Nagising ang Gobernador bago sumikat ang araw at ginising ang nobya sa pamamagitan ng mga halik niya. Naaalimpungatan man ay napilitan namang tumgon si Briel sa kanya na nauwi sa dalawang beses nilang pagtatalik. Kumpara nang nagdaang gabi, puno na ng energy ang katawan ni Giovanni. Pagkatapos noon ay muling bumalik si Briel sa pagtulog. Naligo naman ang Gobernador na hinayaan lang ang nobya na matulog p
SA GITNA NG ilang buntong-hininga ay masuyong nilagyan ni Giovanni ng cream ang paso ni Briel sa kanyang mga daliri. Habang ginagawa naman niya iyon ay tinititigan lang siya ni Briel sa mukha. Mini-memorya ang emosyon ng pag-aalala ng Gobernador. Matapos noon ay kumain na silang dalawa. Sa sofa na sila nagpababa ng mga kinain. Tahimik na magkayakap noong una, ngunit hindi nagtagal ay nagbago ang kanilang pwesto sa mas komportable pa.“Kumusta ang naging meeting niyo kanina?” Nakahiga na si Giovanni sa sofa na ang hita ni Briel ang ginawang unan, marahang humahaplos naman sa ulo ng Gobernador na nakapikit ang mga mata ang walang pasong daliri ni Briel. Animo minamasahe siya nito gayong wala naman sa gawaing iyon si Briel.“Ayos lang, may ni-reject akong project.” “Bakit mo naman ni-reject?” “Ipinasa ko sa iba dahil kung tatanggapin ko ‘yun magiging busy ako at baka hindi na tayo magkita. Ookupahin noon ang weekend ko. Lalamunin ang oras na dapat ay para sa’yo, kaya tinanggihan ko.”
DOON NAGSIMULA ANG pagsasama nilang dalawa ng Gobernador sa loob ng iisang apartment. Bumababa si Giovanni every Friday night kagaya ng kanyang pangako, mananatili doon ng weekend at maaga ng Monday siya muling aakyat ng Baguio gamit ang family chopper nila. Ipinagluluto niya si Briel at inilalagay iyon sa fridge, pinagsisilbihan naman siya ni Briel at umaakto itong kanyang maybahay. Madalas na makatanggap siya ng tawag mula sa mga kaibigan na nag-aayang magtungo ng bar, subalit palagi lang iyong tinatanggihan ni Giovanni.“Busy ako. Sa ibang araw na lang siguro.” iyon ang walang katapusan niyang litanya kay Jack. “Ano bang pinagkakaabalahan mo ngayon?” “Hindi niyo na kailangan pang malaman.” Sa huli wala rin naman silang nagagawa dahil hindi pa rin pupunta si Giovanni kahit na anong pilit nila sa kanya. Iyong ibang trabaho nga niya na hindi naman ganun kabigat ay iniaasa na niya sa kanyang secretary. Mabibilang lang din sa daliri ng mga Gobernador ang mga events at gatherings na
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta