Semua Bab องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Bab 281 - Bab 290

ซูเฟิ่งหลิงอยู่ที่ฝั่งหนึ่ง ได้ยินถ้อยคำนี้พลันชะงักไป “ยังมีเรียงความปากู่เหวิน?”หลี่หลงหลินมั่นใจมาก “ข้าพูดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ดาราศาสตร์ภูมิศาสตร์ ไม่มีเรื่องใดที่ข้าไม่รู้! ก็แค่เรียงความปากู่เหวินมิใช่หรือ ง่ายเพียงกระดิกนิ้ว!”ภายในส่วนลึกของหัวใจ หลี่หลงหลินกลับพูดแขวะเงียบๆ “เรียงความปากู่เหวิน ข้าเป็นที่ไหนเล่า!”หากข้าสามารถเขียนเรียงความปากู่เหวินได้จริง เช่นนั้นข้าก็ไปสอบขุนนางเองแล้ว ยังต้องใช้งานพวกเจ้าอีกหรือ?องค์ชายสอบได้จอหงวน ไม่ได้ดีไปกว่าพวกเจ้าได้จอหงวน ได้บัณฑิตชั้นสูง ผลลัพธ์ระเบิดนับพันนับหมื่นเท่า?เมื่อนั้น ชื่อเสียงกองทัพภูเขาทิศประจิม ก็โด่งดังเทียมฟ้า!บัณฑิตมากน้อยเพียงใดมิได้มาเพื่อชื่อเสียงกันเล่า?กระนั้นช่วยไม่ได้หลี่หลงหลินยังไม่ต้องพูดว่าไม่เป็นเรียงความปากู่เหวิน แม้แต่ตัวอักษรก็มิต่างจากไก่เขี่ยชาตินี้หลี่หลงหลินไม่มีวาสนาได้เป็นจอหงวนแล้ว เป็นได้เพียงคนลอกแบบ ลอกบทกวีโบราณสองสามบท ก็ทำให้คนทั่วหล้าตกตะลึงพรึงเพริด ได้รับความเลื่อมใสจากบัณฑิต เพียงเท่านี้!แม้หลี่หลงไม่เข้าใจเรียงความปากู่เหวิน แต่เขาในฐานะผู้ข้ามภพมาคนหนึ่ง ย่อมเข้าใจ

หลี่หลงหลินส่ายหน้ายิ้มๆ “ย่อมไม่เป็นเช่นนั้น! ในเมื่อระยะนี้เสด็จพ่อประทับที่ตำหนักฉางเล่อบ่อยๆ หลังเสด็จพ่อบรรทมแล้ว ท่านสามารถท่อง ‘คัมภีร์กตัญญู’ ก่อนนอนหนึ่งรอบได้หรือไม่?”“เสด็จพ่อเป็นคนกตัญญูคนหนึ่ง นี่ก็ใกล้วันคล้ายวันพระราชสมภพของเสด็จย่าแล้ว หากท่านทำเช่นนี้ พระองค์ต้องดีพระทัยแน่นอน!”หลินกุ้ยเฟยชะงัก พูดอย่างปลื้มปีติดีใจ “ท่อง ‘คัมภีร์กตัญญู’ นี่ไม่ใช่ปัญหา! ได้ แม่รับปากเจ้า!”หลี่หลงหลินกล่าวลา รีบออกจากวัง กลับภูเขาทิศประจิมปัง!หลี่หลงหลินวางหนังสือบันทึกกองใหญ่ลงตรงหน้าหนิงชิงโหวหนิงชิงโหวเอ่ยถามอย่างแปลกใจ “องค์ชาย นี่ท่าน...”หลี่หลงหลินพูดโดยตรงไม่อ้อมค้อม “เหล่านี้ล้วนเป็นหนังสือที่เสด็จพ่อข้าชอบอ่าน! เจ้าอยากเป็นจอหงวน ก็ต้องอิงตามความชอบของผู้อื่น! เจ้ารีบเรียกคนอื่นมา วิเคราะห์หนังสือเรียงความเหล่านี้!”“หยั่งเดาความชอบของเสด็จพ่อ ลอกแบบทิศทางเรียงความของพระองค์ ไปเขียนเรียงความปากู่เหวิน!”หนิงชิงโหวเอ่ยปากอย่างตกตะลึง “ยังสามารถทำเช่นนี้ได้? แต่เรื่องเขียนเรียงความคือความศักดิ์สิทธิ์...”หลี่หลงหลินด่า “ก็แค่สอบสร้างชื่อเสียงเท่านั้น ศักดิ์สิทธิ์

บัดนี้เป็นเวลาใดเล่า?ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือใกล้จะมาถึงหน้าประตูบ้านแล้วฝ่าบาทยังสนใจเรื่องกตัญญูอยู่อีกหรือ?นี่ช่างไร้สาระเกินไปแล้วกระมัง!ซูเฟิ่งหลิงพูดอย่างโกรธขึ้ง “องค์ชายเก้า พวกเรากำลังเดาคำถามอยู่นะ เหตุใดท่านเล่นไร้สาระ?”หลี่หลงหลินหัวเราะคิกๆ พลางพูด “ข้าเล่นไร้สาระที่ใดกัน? อิงตามความเข้าใจต่อเสด็จพ่อของข้า คำถามที่พระองค์ออกในครั้งนี้ จะต้องเกี่ยวข้องกับความกตัญญูเป็นแน่!”ซูเฟิ่งหลิงส่ายหน้าอย่างต่อเนื่อง “ข้าไม่เชื่อ!”หลี่หลงหลินยิ้มนึกสนุก “เช่นนั้นพวกเราเดิมพันกันดีหรือไม่?”สีหน้าซูเฟิ่งหลิงเปลี่ยนไปอีกแล้ว?ครั้งก่อนแพ้เดิมพันให้นอนด้วยกัน ยังมิได้ทำตามสัญญาเลยนะท่านเอารัดเอาเปรียบข้าจนเสพติดไปแล้วกระมัง!ยิ่งไปกว่านั้น ข้ามอบร่างกายให้ท่านแล้วท่านยังคิดทำเช่นไรอีก?เดิมพันให้ข้าคลอดลูกให้ท่านกระนั้นรึ?ถุยๆ...เหตุใดข้าคิดเรื่องไร้สาระเหล่านี้เล่าซูเฟิ่งหลิงหน้าแดงก่ำ อยากตบหน้าตนเองเหลือเกินตนเองคล้ายถูกหลี่หลงหลินคนชั่วคนนี้พาเสียคนโดยไม่รู้ตัวไปแล้ว ถึงขั้นคิดเรื่องสกปรกเช่นนี้หนิงชิงโหวงึมงำ “อันที่จริงหัวข้อความกตัญญูขององค์ชาย

หนิงชิงโหวคิดไม่ถึงอย่างแท้จริง วันหนึ่งตนเองจะได้กลับมานั่งที่นี่ใหม่อีกครั้ง เริ่มต้นการสอบขุนนาง“สู้!”หนิงชิงโหวกำหมัดแน่น ให้กำลังใจตนเองส่วนเรื่องเจริญก้าวหน้าในตำแหน่งขุนนาง หนิงชิงโหวมิได้คาดหวังครั้งนี้เขาร่วมสอบขุนนางพระราชทาน ก็เพื่อตอบแทนบุญคุณขององค์ชายเก้า!แต่สามารถได้เป็นจอหงวนหรือไม่ หนิงชิงโหวไม่มั่นใจห่างออกไปไม่ไกลจางอี้นั่งที่ห้องสอบอีกแห่งหนึ่ง ใบหน้าประดับยิ้มทุกคนล้วนรู้ข้อบกพร่องของตนจางอี้รู้ความสามารถของตนดี ต่อให้ท่องสี่ตำราห้าคัมภีร์หนึ่งเดือน ก็คิดจะได้เป็นบัณฑิตชั้นสูงกระนั้นรึ?ฝันไปเถอะ!เพียงความคิดไม่น่าเชื่อถือเช่นนี้ ก็คือกำลังหมิ่นแคลนการสอบขุนนางที่มีมาอย่างยาวนานนับพันปี!แต่ที่จางอี้ดีใจคือหลังการสอบเสร็จสิ้นแล้ว ตนเองก็สามารถหลุดพ้นจากทะเลทุกข์ หลุดพ้นจากชีวิตติดอยู่ในนรกเสียที!ฮ่องเต้หวู่กำลังประทับอยู่ในตำแหน่งผู้ตรวจการการสอบ พระสุรเสียงก้องกังวาน การสอบขุนนางพระราชทานเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการเดิมทีการสอบขุนนางต้องใช้เวลาสามวัน ทั้งหมดมีสามหัวข้อแต่การสอบขุนนางพระราชทานครั้งนี้เวลากระชั้นชิด ทั้งหมดเรียบง่าย เพราะเ

“หา?”“จางอี้?”“บนกระดาน ยังมีชื่อของจางอี้อีกด้วย!”“จางอี้มิได้อยู่ในสามอันดับแรก ชื่อค่อนไปทางสุดท้าย กระนั้นก็ได้เป็นบัณฑิตชั้นสูง!”เหล่าบัณฑิตหยิ่งยโสพบเรื่องชวนประหลาดใจ อุทานออกมาอย่างตกตะลึงหนิงชิงโหวได้เป็นจอหงวน จางอี้ได้เป็นบัณฑิตชั้นสูงสิ่งที่องค์ชายเก้าพูด ล้วนเป็นจริงแล้ว!พวกเขาล้วนตกตะลึงพรึงเพริดภายในใจองค์ชายเก้า ช่างเป็นเทพโดยแท้!หนิงชิงโหวก็ช่างเถอะ มีพรสวรรค์ของจอหงวนจริงแต่จางอี้นับเป็นตัวอะไร?ได้ชื่อว่าลูกผู้ดีตัวไร้ประโยชน์ในเมืองหลวง!เขาก็สามารถเป็นบัณฑิตชั้นสูงได้กระนั้น?ช่างเหลือจะเชื่อโดยแท้!สีหน้าหนิงชิงโหวเปลี่ยนไป ออกจากกลุ่มคน วิ่งออกไปแล้ว“หา?”“ท่านจอหงวนเป็นอะไรไป?”“หรือว่าท่านจอหงวนดีใจจนเสียสติไปแล้ว?”เหล่าบัณฑิตเห็นการกระทำของหนิงชิงโหว นึกสงสัยไม่เข้าใจ ครุ่นคิดหยั่งเดาส่งเดชสิบปีทุกข์เข็ญไร้คนถาม ระบือนามเพียงครั้งเดียวรู้ทั่วหล้า!ยังไม่ต้องพูดถึงจอหงวน คนสอบผ่านดีใจจนเสียก็มีทั้งสิ้น!หนิงชิงโหวหอบหายใจ วิ่งมาจนถึงหน้ารถม้าหรูหราคันหนึ่ง ทำความเคารพอย่างเลื่อมใส “องค์ชายเก้า พระชายา!”ม่านสีครามถูกเปิดออกเ