Semua Bab หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ: Bab 481 - Bab 490

หลินเซียงหันไปมองทันที พบเพียงอาคารที่กำลังก่อสร้างหลายหลังโดยไม่มีสิ่งอื่นใดแต่สายตาที่มองมานั้นช่างจริงจังเหลือเกินหลินเซียงไม่คิดว่าตัวเองจะรู้สึกผิดพลาดแดดร้อนจัดส่องลงมาบนตัวเธอ เธอกลับรู้สึกหนาวเย็นเล็กน้อยตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วงแล้ว เธอจึงรวบเสื้อโค้ตสีเบจที่สวมอยู่แล้วเดินเร็วไปข้างหน้า ที่นี่ไม่ปลอดภัย จึงควรตรวจสอบให้เสร็จแล้วจากไปโดยเร็ว...รถหรูหลายคันจอดอยู่ที่ประตูทางเข้าพื้นที่ก่อสร้าง หัวหน้าคนงานมีสีหน้าอ่อนน้อมถ่อมตน ก่อนจะยื่นหมวกนิรภัยให้“ประธานลู่ครับ ที่นี่อันตราย ทำไมท่านถึงมาเองล่ะครับ?”ลู่สือเยี่ยนรูปร่างสูงโปร่งสง่างาม สวมโค้ตสีดำ ทั้งตัวดูสง่างามและเย็นชา ท่าทางการเคลื่อนไหวทุกอย่างแสดงถึงความสูงส่ง คิ้วเข้มบนใบหน้าหล่อเหลาแผ่พลังอำนาจอันร้ายกาจซ่งจั่วรับหมวกนิรภัยแล้วส่งให้เขาลู่สือเยี่ยนสวมหมวกไปพลางพูดไปพลางว่า “ผมมาไม่ได้เหรอ?”หวังกงถึงกับสะอึกไปครู่หนึ่งลู่สือเยี่ยนดูเหมือนยังหนุ่ม แต่ใครจะคิดว่านิสัยจะเข้าใจยากถึงเพียงนี้แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ ลู่สือเยี่ยนก็เดินเข้าไปข้างในแล้วซ่งจั่วยิ้มบาง และพูดว่า “ที่นี่เป็นพื้นที่ที่ด

หลินเซียงจ้องมองเขา “แล้วได้ข้อสรุปว่าไง?”ลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามา พ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเธอเต็ม ๆ “ข้อสรุปก็คือ ยิ่งคุณทำหน้าเย็นชาใส่ ผมก็ยิ่งชอบ”หลินเซียง “…”เธอเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าเขาคิดอะไรอยู่เธอค่อย ๆ ก้มหน้าลง รอให้ลมพัดควันบุหรี่นั้นไป จากนั้นก็ถามว่า “ลู่สือเยี่ยน คุณชอบฉันเพราะการใช้ชีวิตร่วมกันในปีที่ผ่านมา หรือว่าชอบฉันทีหลัง?”ลู่สือเยี่ยน “มันต่างกันตรงไหนเหรอ?”หลินเซียง “ไม่มีหรอก แต่ฉันแค่อยากรู้”ลู่สือเยี่ยนสูบบุหรี่คำหนึ่ง แก้มตอบลงเล็กน้อย แสดงให้เห็นถึงความเซ็กซี่ที่ดูเป็นผู้ใหญ่ เขาพูดว่า “ผมไม่รู้”แต่หลินเซียงพูดว่า “แต่ฉันชอบคุณในปีนั้น ไม่ใช่คุณตอนนี้ คุณตอนนี้น่ารำคาญมาก”เธอพูดด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ไม่มีแววหวั่นไหวใด ๆ ในดวงตา พูดจบก็หมุนตัวเดินจากไปทันทีมือของลู่สือเยี่ยนที่กำลังถือบุหรี่สั่นไหวเล็กน้อย ความรู้สึกเหมือนมีมีดเล่มหนึ่งเสียบลงกลางอก เลือดไหลชุ่มโชก ความเจ็บปวดทิ่มแทงหัวใจจนแทบทนไม่ไหว!เกลียดเขา…ตอนนี้เธอเกลียดเขาขนาดนี้เลยเหรอ?ทำไม?ลู่สือเยี่ยนเหยียบบุหรี่ทิ้งทันที เดินตามเธอไปอย่างรวดเร็ว จับข้อมือเธอไว้แล้วมองอย่างลึกซึ้ง “

เสียงของเจียงอินอินอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความขอโทษ “ขอโทษนะคะ เขาไปอาบน้ำแล้วค่ะ พอเขาออกมา เดี๋ยวฉันจะบอกเขาว่าคุณโทรมาหา”หลินเซียงเลิกคิ้ว “เขากำลังอาบน้ำอยู่ที่ไหน?”เจียงอินอินอึ้งไปชั่วขณะ ไม่เข้าใจว่าถึงแม้จะพูดแบบคลุมเครือขนาดนี้แล้ว เธอยังจะถามต่ออีกเหรอ?แต่เธอก็ยังพูดว่า “ที่โรงแรม”หลินเซียง “แล้วทำอะไรกันที่โรงแรม?”เจียงอินอิน “…”เธอมองโทรศัพท์มือถือด้วยความสงสัยว่าคนที่อยู่ปลายสายนี่ใช่หลินเซียงจริงหรือเปล่า?รู้สึกว่าไม่เหมือนกับที่เคยเจอครั้งก่อนเลย?ผู้หญิงคนไหนก็ตามที่ได้ยินบทสนทนาแบบนี้คงจะวางสายไปแล้วจริงไหม?ทำไมถึงยังถามต่ออีก?เจียงอินอินอดทนพูดว่า “คุณหลินคะ เดี๋ยวให้คุณสือเยี่ยนพูดกับคุณเองนะ”หลินเซียง “คุณใช้โทรศัพท์ของเขาได้ ทำไมถึงบอกไม่ได้ล่ะว่าพวกคุณทำอะไรกันอยู่ที่โรงแรม?”เจียงอินอิน “…”พูดไม่ออกซ่งซ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ฟังอยู่เช่นกัน ปิดปากกลั้นหัวเราะ น้ำตาแทบจะเล็ดออกมาแล้ว!หลินเซียงมองเธอแล้วหันไปพูดกับเจียงอินอินที่ปลายสาย “ไม่ต้องวางสายหรอกค่ะ พอเขาออกมาแล้วก็ส่งโทรศัพท์ให้เขาเลยก็ได้ ตอนนี้ฉันว่างอยู่พอดี เราคุยกันหน่อยก็ได้”เจียงอ

ความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นเป็นอย่างไรกันแน่?เจียงอินอินบีบนิ้วมือแน่น แล้วพูดขึ้นว่า “สือเยี่ยน ที่จริงแล้วคุณยังชอบคุณหลินอยู่ใช่ไหมล่ะ? ที่ฉันพูดแบบนี้ก็เพื่อจะลองแหย่คุณหลินดูเผื่อว่าเธอจะยังชอบคุณอยู่เหมือนกัน ถ้าเธอได้ยินแบบนี้ เธอคงจะหึงและเสียใจ ขอโทษนะ ฉันใจร้อนไปเอง ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”ใต้แสงสลัว ใบหน้าหล่อเหลาของลู่สือเยี่ยนดูแข็งกร้าวคมชัด ดวงตาเรียวเล็กของเขาไร้ซึ่งอุณหภูมิใด ๆ ขณะมองเจียงอินอิน“ความใจร้อนของคุณทำให้ผมรู้สึกถึงการดูหมิ่น”เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไม่ให้เกียรติเธอแม้แต่น้อยสีหน้าของเจียงอินอินแสดงความอับอายเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นว่า “รับรองได้เลย ต่อไปนี้จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้ว”ลู่สือเยี่ยนไม่ได้มองเธออีกแม้แต่แวบเดียว หันไปมองซ่งจั่วแล้วพูดว่า “ซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้ฉัน”จากนั้นเขาก็ส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้ซ่งจั่ว เพื่อให้เขาโอนถ่ายข้อมูลและเปลี่ยนซิมการ์ด“ครับ”ซ่งจั่วรับโทรศัพท์แล้วเดินออกไปในห้องส่วนตัว ผู้คนในชุดสูทที่เห็นลู่สือเยี่ยนกลับมาต่างลุกขึ้นยืนยกแก้วเหล้าทันที“ประธานลู่ โครงการครั้งนี้สำเร็จลุล่วงได้ต้องขอบคุ

สายตาของซ่งซ่งกวาดไปทั่วท่อนล่างของเขา แววตาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก เธอยื่นมือออกไปเปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องทำงานทันทีฟู่จิ่นซิ่วสีหน้าเปลี่ยนไป รู้ว่าผู้หญิงคนนี้กล้าหาญ แต่ไม่คิดว่าจะกล้าขนาดนี้ ความคิดที่ซ่อนเร้นเกิดขึ้นในใจ เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขามองดูแผ่นหลังของซ่งซ่ง ดวงตาก็ยิ่งมืดมนลงซ่งซ่งเดินไปที่โซฟา หยิบกระเป๋าของตัวเองเตรียมจะไป แต่ฟู่จิ่นซิ่วกลับขวางเธอไว้ซ่งซ่งมองเขาอย่างเรียบเฉย ถามว่า “ยังมีอะไรอีกเหรอ?”ฟู่จิ่นซิ่วจ้องมองเธออยู่นาน แล้วถามทันทีว่า “อยากเล่นด้วยกันไหม?”ดึกดื่นป่านนี้ ชายหญิงอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสอง แล้วถามว่าอยากเล่นด้วยกันไหม ความหมายนั้นชัดเจนแล้วซ่งซ่งมองเขาด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะถามตรง ๆ คิดว่าหลังจากสองครั้งที่แล้ว เขาคงไม่มีความคิดแบบนี้อีก แต่ไม่คิดว่าเขาเหมือนจะติดใจ?ซ่งซ่งเดินไปข้างหน้าเขา นิ้วมือเรียวบางขาวเนียนแตะที่หน้าอก ค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อ ใบหน้าเล็กที่ไม่ได้แต่งหน้าดูบริสุทธิ์ แต่ดวงตากลับแสดงความหยอกล้อ“คุณฟู่ คงจะติดใจแล้วใช่ไหมล่ะ?”นิ้วมือของเธอวนอยู่ที่หน้าอกเขา ไม่รู้ว่าทำไมถึงแม่นยำขนาด