Semua Bab LEE BROTHERS #1: THE PERFECT HUSBAND: Bab 51 - Bab 60

CHAPTER FIFTY-ONE: COFFEE DATE✧FAITH ZEICAN LEE✧SIMULA pa kaninang mag-drive ako palayo sa mansyon, pansin kong hindi inaalis ni Poppy ang tingin niya sa ‘kin. Hindi ko siya nililingon, pero mula sa gilid ng mata ko, alam kong nakatingin siya sa ‘kin at nakatitig.“Kaunti na lang, Poppy, matutunaw na ‘ko sa titig mo,” biro ko sa kaniya, bahagya akong nakangiti. “Puwede mo naman sabihin kung may dumi ako sa mukha o kung naguguwapuhan ka na naman sa ‘kin.”Narinig ko ang mahina niyang pagbungisngis. “Nakakahanga ka kasi.” ‘Tsaka niya pa lang inalis ang tingin niya sa ‘kin, nilipat niya sa daang tinatahak namin while I continue listening to her. “Hindi ko alam na magagawa mong patahimikin si mommy at daddy, pati si Ate Chloe sa mga salita mo. Ako kasi, hindi ko ‘yon kayang gawin. Natatakot ako sa kanila. Pero ikaw, ang tapang mo. Wala pang kahit sino ang nagtanggol sa ‘kin nang gano’n. Ikaw pa lang. At ang sarap pala sa pakiramdam.” She turned to face me again kaya binalingan ko rin si

CHAPTER FIFTY-THREE: A SWEET MORNING✧FAITH ZEICAN LEE✧AGAD inangat ni Poppy ang mukha niya para paglayuin ang labi namin, her breath shaky and eyes wide with a mix of emotions. Kasunod ang katawan niya. Pero ang masaklap— “Ahh!”Namilipit ako sa sakit dahil no’ng tiniklop niya ang isa niyang tuhod para alalayan ang sarili niyang tumayo, doon niya ‘yon naitukod sa maselang parte ko. The shock and intensity of the pain shot through me like a lightning bolt, making my vision blur. Natuhod niya ‘ko ro’n at pakiramdam ko katapusan na ng lahi ko.“F-Faith, p-pasensya na,” she stammered, panic evident in her voice as she crouched beside me. Pati mga kamay niya natataranta, hindi alam kung saan ako hahawakan o kung pa’no ako tutulungan.Nakatagilid ako at namimilipit sa sahig, pain bringing tears to my eyes. I gasped for breath, each inhale sharp and shallow. Mabuti na lang, ‘yong pagdaing ko kanina, hindi gano’n kalakas, napigil ko pa rin kaya kampante akong hindi kami narinig ng pamilya k

CHAPTER FIFTY-FIVE: WEDDING RING✧FAITH ZEICAN LEE✧I FELT a surge of excitement as I closed my laptop and gathered my things. Wednesday ngayon and taking a half-day off was rare for me, but today was special dahil may pupuntahan kami ni Poppy.Sinilip ko ang suot kong relo, I saw it was 11:10 AM. Matatapos ang tutoring session ni Poppy ng 12 noon, at gusto kong nasa bahay na ‘ko kapag natapos siya. Alam na niyang aalis kami ngayon dahil nagpadala na ‘ko ng text sa kaniya kanina. Pero hindi ko pa sinasabi sa kaniya kung saan kami pupunta.Pagdating ko sa bahay, naabutan ko pa sa driveway ang sasakyan ng tutor ni Poppy kaya alam kong hindi pa ito nakakaalis. I stepped into the house at nasalubong ko si Poppy kasama ang tutor niya, palabas na sila. May bitbit na box ng cookies ang tutor niya at pareho silang nakangiti, mukhang may masayang pinag-uusapan.Oras na makita ako ni Poppy, lalong lumapad ang ngiti niya kaya agad ko ‘yon ginantihan. Paghinto nila sa harap ko, agad ipinakilala ni

CHAPTER FIFTY-SEVEN: IT'S CHLOETHIRD PERSON’s POV“Pasok ka muna dito, Poppy.” Pinapasok ni Summer si Poppy sa loob ng cubicle. “Dito ka lang muna, ha? Hintayin mo ‘ko rito, mag-a-attendance lang ako saglit. Malapit lang naman ang room namin, hindi ako magtatagal. Babalikan kita agad.”May pag-aalinlangan man kay Poppy ay napilitan na lamang siyang tumango. Noong nakaalis na si Summer ay ‘tsaka niya isinara ang pintuan sa cubicle na kaniyang kinaroroonan para maghintay na lang. Ngunit makalipas lamang ang ilang sandali, nakarinig siya ng mga yabag ng paa at boses ng mga kababaihang nagtatawanan. Pumasok ang mga ito sa restroom. Ang ilan ay inokupa ang ilang bakanteng cubicle dahil narinig ni Poppy ang malakas na pagsara sa pinto.“Bilisan n’yo, ihing-ihi na ‘ko!” sigaw ng isa.“Teka! Kapapasok ko lang! ‘Di pa nga ako nakakaupo!” sagot ng isang babae.Nanatiling nakikinig si Poppy sa kanila nang bigla siyang magulat dahil may humampas sa pinto ng cubicle na kinaroroonan niya. “May tao

CHAPTER FIFTY-NINE: FOOTSTEPS꧁ POPPY ꧂PINAUPO ako ni Ate Chloe sa sofa at umupo rin siya sa tabi ko. Nasa harap naman namin si Daddy, binubuklat nito ang kulay brown na envelope na dala niya. Puro mga papeles ang nakita kong inilabas niya ro’n.Nagsisimula nang manginig ang mga kamay ko sa kaba at parang nagbabara na ang lalamunan ko. Mukhang dumating na ang araw na kinatatakutan ko. Kukuhanin nila sa ‘kin lahat pagkatapos ay ano? Papatayin na ba nila ako?Panginoon, tulungan Mo po ako.Paulit-ulit akong sumambit ng panalangin sa isip ko gaya ng turo sa ‘kin ni Faith noong minsang bago kami matulog nang magkatabi. Tumatak sa isip ko ang sinabi niyang, “Kapag natatakot ka, kapag nag-aalala ka, nababalisa at hindi mapanatag . . . mag-pray ka lang.” Nakapikit ako at magkasalikop ang mga kamay ko, nananalangin ako sa isip ko nang marinig ko ang boses ni Daddy. “Poppy.”Agad akong napadilat. “P-Po?” Nakalapag na ngayon sa harap ko ang mga dokumentong inilabas niya sa envelope.“Dahil hi