บททั้งหมดของ Giving Him An Heir (Filipino): บทที่ 1 - บทที่ 10

DONNATwo weeks na akong nagtatrabaho bilang kasambahay dito sa Maynila. Galing akong probinsiya. Dalawang tao lang naman ang pinagsisilbihan ko sa pamamahay na pinagtatrabauhan ko. Magkasintahan silang dalawa na malapit na ikasal. Magkasama na silang naninirahan sa bahay na 'to na tamang-tama lang ang laki. Wala pa naman silang anak na dalawa. Mababait naman silang dalawa sa akin lalo na si Sir Dave na crush ko. Guwapo at matangkad si Sir Dave. Malaki ang kanyang katawan. Maglalaway ka kapag nakita mo siya. Ang kasintahan niya pala na magiging asawa na niya ay si Ma'am Camille. Siya naman ay maganda. Sexy. Maputi at matangkad rin. Ang suwerte-suwerte nga nila sa isa't isa. Sigurado ako na magaganda at guwapo ang magiging anak nilang dalawa n'yan.Naiinggit nga ako sa kanilang dalawa kapag nakikita ko sila na naglalambingan lalo na kapag gabi. Rinig na rinig ko ang ungol nilang dalawa sa tuwing dumadaan ako sa kuwarto nila. Hanggang labas ay rinig na rinig ko talaga. Alam ko naman ku

DONNA Maaga akong gumising kinabukasan. Nagluto kaagad ako ng breakfast ni Sir Dave. Kaunti lang ang niluto kong pagkain na breakfast niya dahil siya lang naman ang mag-isang kakain dahil wala naman si Ma'am Camille. Tamang-tama nang makatapos akong magluto ay gising na siya. Binati ko kaagad siya ng good morning. Umagang-umaga ay ang kaguwapuhan niya ang nakikita ko. Aayaw pa ba ako n'yan na ang kaguwapuhan kaagad niya ang nakikita ko para ganado ako sa pagtatrabaho ko buong maghapon. Inspirado ako nito. "Good morning po, Sir Dave," nakangising bati ko kay Sir Dave. "Good morning rin sa 'yo, Donna," bati rin niya sa akin na nakangiti. "Handa na po ang breakfast mo, Sir Dave," sabi ko sa kanya. "Tamang-tama po pagkatapos ko na magluto ng breakfast mo po ay dumating ka na po, Sir Dave. Mainit pa po ang niluto kaya tamang-tama pong kainin." Tumango naman nga siya pagkasabi ko. "I know, Donna. Maraming salamat sa paghanda mo ng aking breakfast," sabi niya sa akin na may kasam

DAVE"Oo, dude. May kinalaman nga 'yon kaya gusto na nilang hiwalayan ko at iwan si Camille. Iyon lang naman ang rason o dahilan kung bakit gusto nila na hiwalayan ko na ang nobya ko na si Camille dahil hindi na siya puwede na magbuntis pa. Kailangan na magkaroon kami ng tagapagmana dahil kapag wala kaming anak ay walang magmamana ng lahat ng ari-arian, yaman at negosyo ng pamilya namin. Naiintindihan ko naman ang mga magulang ko lalo na si mommy sa sinasabi niya sa akin. Gusto nila na magkaroon ako ng anak na magiging tagapagmana ng aming pamilya. Solong anak lang ako, 'di ba? Mapupunta sa wala ang lahat ng pinaghirapan ng pamilya ko kung walang magmamana ng lahat ng 'yon. Masasayang lang, eh. Hindi naman ako nagagalit o ano sa mga magulang ko dahil naiintindihan ko naman nga sila sa sinasabi nila sa akin kaya gusto nila na hiwalayan o iwan ko na si Camille. Sinabi ko pa nga na puwede naman na mag-ampon kaming dalawa ni Camille para may maging tagapagmana kami ngunit ayaw naman nila.

DAVE Tumungo na ako sa kuwarto namin ni Camille matapos kong kumain ng dinner na niluto ni Donna. Ang sarap-sarap ng luto talaga niya. Hindi lang talaga siya mabait, mapagkakatiwalaan o ano pa kundi masarap rin siyang magluto. Wala akong masabi na hindi maganda sa kanya. Halos lahat ay magaganda ang masasabi ko sa kanya. I took off my clothes before I jump into our bed. Wala akong suot na saplot sa katawan kapag natutulog ako. Tahimik ang buong kuwarto dahil wala si Camilla na nobya ko. Nakahiga na ako sa malambot namin na kama habang nakatingala sa kisame. Walang ibang laman ang isipan ko kundi ang sinabing 'yon sa akin ni George na best friend ko kanina.Sinisimulan ko na ngang pag-isipan 'yon kung gagawin ko ba talaga 'yon na suggestion niya sa akin na puwedeng maging solusyon sa problema ko na kinakaharap ngayon. Wala rin naman akong ibang naisip na puwedeng gawin kundi 'yon lang talaga. Madaling gawin lang 'yon, eh. Kailangan ko lang talaga na maghanap ng babaeng mapapayag na

DAVEPumayag naman nga ako na mamayang hapon kami ng best friend ko na si George magsimula na maghanap ng babaeng mapapayag ko na bigyan ako ng anak na magiging tagapagmana ng pamilya ko. Ayaw ko naman na patagalin pa 'yon, eh. Nangako siyang tulungan ako at 'yon nga ang gagawin niya. Hindi naman niya sinasabi sa akin kung saan kami magsisimula na maghanap ng babaeng mapapayag ko. Malalaman ko na lang raw mamaya. Hindi ko na siya kinulit pa na alamin kung saan. Hinayaan ko na nga lang siya. Wala talaga akong ideya kung saan kami magsisimula na maghanap. May tiwala naman ako sa kanya kaya alam ko na tama ang gagawin namin na proseso kung paano magkaroon ako ng babaeng mapapayag ko. I won't force them if they don't want. Matapos niyang magluto ng lunch ay kumain na kaming dalawa. Nakikain na lang ako sa kanya. Wala namang problema 'yon dahil best friend ko naman nga siya. Feeling ko nga rin ay bahay ko na rin ang bahay niya lalo na madalas ako ngayon na nandito sa kanya.Alas dos y me