Semua Bab THE HILARIOUS HUSBAND (LEE BROTHERS #2): Bab 61 - Bab 70

CHAPTER SIXTY-TWO: GIFT ★HOPE RYKER LEE★ Two months later… Ngayon ang ika-1st wedding anniversary namin ni Elisse. Sa dalawang buwan na obserbasyon ko sa kaniya, hindi ko pa rin talaga ramdam ang pagmamahal niya. Kapag nag-I love you ako sa kaniya sa text or kapag nag-s-s*x kami, hindi siya sumasagot. Love Andrei was dead wrong, and I’m starting to realize that maybe, just maybe, Elisse truly doesn’t feel anything for me after all. Kaya ngayong gabi ay nagdesisyon na akong kausapin siya. Nasa kilalang restaurant kaming dalawa, niyaya ko siyang mag-date para i-celebrate ang una at huling wedding anniversary namin. Ayoko siyang ikulong sa ‘kin kung hindi naman siya masaya at kung napipilitan lang na pakisamahan ako. Alam ko rin naman kung bakit siya nagtitiis sa ‘kin—dahil sa mamanahin niya rin at sa posisyon niya sa kompanya. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya, nakaupo siya sa harap ko. She looks simple but breathtaking, which makes the whole situation feel even more bittersweet. He

CHAPTER SIXTY-FOUR: "YES"★HOPE RYKER LEE★ISANG linggo kong inobserbahan ang pakitungo sa ‘kin ni Elisse, pati ang mga galaw niya matapos kong i-open sa kaniya ang tungkol sa divorce. Gusto kong malaman kung tama ba si Love Andrei na may feelings na sa ‘kin ang asawa ko, at hindi ko lang napapansin dahil dinadaan nito sa gawa imbes na sa salita.Noong una niya kasing sinabi sa ‘kin ‘yon noong nasa club kami, duda ako. Hindi ako naniwala. Pero nabuksan ang isip ko noong araw na pinadalhan ako ni Elisse kay Jonas ng lunch sa opisina ko, idagdag pa no’ng umaga na kahit hindi kami okay, nagawa niya pa rin akong ipaghanda ng almusal bago siya maunang pumasok sa kompanya.One week and the result f*cking confused me to hell. Sobrang cold niya sa ‘kin, madalas niya rin akong iniirapan at iniiwasan, pero… sobrang alaga niya. Kinagabihan noong araw na nagpunta sa opisina niya ang ex niya, nagkunwari akong nagtatampo pa rin at sinadya kong matulog sa sala nang sweatpants lang ang suot, walang pa

CHAPTER SISTY-SIX: COOLING EFFECT★HOPE RYKER LEE★HINDI mawala-wala sa labi ko ang ngiti habang naghahanda ng almusal. Sinadya kong gumising nang maaga ngayon para si Elisse naman ang pagsilbihan. Alam ko rin kasi na hindi siya makakabangon nang maaga dahil lupaypay siya sa ‘kin kagabi.Hindi ko napigilan ang sarili ko matapos niyang mag-confess. Binuhos ko lahat ng lakas, kapangyarihan at pagmamahal ko sa mga sumunod naming rounds. Kada matatapos ang isang round, magpapahinga lang kami ng fifteen minutes bago ako umisa ulit. Hanggang sa inabot kami ng alas dose ng gabi.Nagluto ako ng paborito niyang fried rice na maraming bawang at ang dried pusit na gustung-gusto niyang sinasawsaw sa suka na may timpla. Mayro’n din bacon at scrambled egg na may grated cheese dahil alam kong gusto niya rin ‘yon. Habang nag-aayos sa mesa, napapakanta pa ako ng kanta ni Michael V na “Mas Mahal Na Kita Ngayon”.“Aba, ang Kuya Hope ko, mukhang good mood, a?” nakangising sabi ni Edward nang maabutan niy

CHAPTER SIXTY-EIGHT: RESCUE★HOPE RYKER LEE★KAMPANTE akong bumalik sa table namin ni Elisse para hintayin na lang siya. Nabasa ko ang text niya na sinabing may pupuntahan lang at babalik din agad, kaya mas pinili ko na lang maghintay. Kaysa naman gumala ako sa loob ng mall para hanapin siya, baka magkasalisi lang kami at ako ang hindi niya abutan dito pagbalik niya.Sa unang kinse minutos ay hindi ako nainip sa paghihintay sa kaniya. Pero no’ng tumagal na siya nang kalahating oras, medyo naalarma na ‘ko. Kung may nakalimutan lang siyang bilhin, siguradong hindi siya aabot ng gano’n katagal. My patience ran out—I stopped watching reels and was about to call her when her name suddenly flashed on my screen. Tumatawag siya. Agad ko ‘yon sinagot. “Hello, Elisse? Nasaan—” But I didn’t get the chance to finish, because the voice on the other end wasn’t Elisse’s.It was her father.“Sit down. Let’s talk, and I’ll consider letting them go.”“What do you want?” “Fifty million. Kailangan ko

CHAPTER SEVENTY: IN GOD’s TIME★HOPE RYKER LEE★NAKAHIGA pa rin si Elisse sa hospital bed, habang nakaupo naman ako sa gilid niya, feeling utterly helpless. Wala nang tao sa kwarto dahil sinadya nila kaming iwanan para makapag-usap, lalo nang malaman nila Mom na hindi ko pala alam ang tungkol sa pagbubuntis ni Elisse. None of us had. We only found out now, now that our baby was already gone.One month. She’d been carrying our child for a month, pero wala akong kalam-alam. Kung hindi pa nawala, hindi pa namin malalaman. And that’s what cuts the deepest. Na ang unang sandali ko bilang ama ay ipagluksa ang anak kong hindi ko man lang naprotektahan. Bago ko malaman na nand’yan siya, ‘yong pagkawala niya ang sumalubong sa ‘kin. T*ngina. Walang kasing sakit. Parang love story na hindi pa man nagsisimula… natapos agad.The weight of that realization felt like a punch to the chest, a pain that burrowed deep, leaving me feeling hollow and drained. Tiningnan ko si Elisse, mugto ang mga mata niya