All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 2081 - Chapter 2090

เป็นจังหวะพอดีกับที่จงเอ้ากำลังสืบสวนอยู่ว่าเหตุใดท่านอาถึงได้กลับมา กู้หว่านเยว่จึงรีบนำเรื่องที่จงเถียนเล่าไปบอกเขาทันที“เสด็จพ่อ ลูกคิดว่าจงเถียนไม่น่าจะโกหกนะเพคะ”กู้หว่านเยว่กล่าวการวิเคราะห์ของตนเองออกไป ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเสด็จพ่อก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก“ยังดีที่เขาเป็นแค่คนขี้ขลาดกลัวตาย ยังไม่ถึงกับเลวร้ายจนสิ้นสติ”มองออกได้ว่า จงเอ้าเองก็ไม่ได้อยากให้เรื่องราวต้องดำเนินไปจนถึงขั้นฆ่าล้างบางเช่นกันหากหากฉงอ๋องกลับมาพร้อมกับแผนการร้ายใด ๆ ก็คงยากที่จะรอดพ้นจากความตาย แต่ตอนนี้ เขาเพียงแค่หนีเอาชีวิตรอดกลับมาจริง ๆ บางทีอาจจะพอไว้ชีวิตเขาสักครั้งได้หลังจากที่จงเอ้าถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นมองกู้หว่านเยว่พลางยิ้ม “เยว่เอ๋อร์ เจ้ารู้สึกว่าพ่ออ่อนแอเกินไปหรือไม่?”เขาจูงมือกู้หว่านเยว่ไปนั่งลงข้าง ๆ “ตอนนั้น ตอนที่แม่ของเจ้าเพิ่งคลอดเจ้าออกมา พี่ใหญ่ของเจ้าอุ้มเจ้าไปขอให้พวกเขาช่วยรับเลี้ยง แต่เขากลับใจร้ายไม่สนใจไยดี”กู้หว่านเยว่มองริ้วรอยที่หางตาของจงเอ้าแล้วส่ายหน้า “ลูกไม่เคยรู้สึกว่าเสด็จพ่ออ่อนแอเลยแม้แต่น้อย”เรื่องในครอบครัวเป็นเรื่องที่ตัดสินได้

อีกด้านหนึ่ง จงหลี่ให้คนรับใช้เตรียมรถม้าชิงเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง “องค์ชายจะส่งคนไปจริง ๆ หรือ?”ครั้งก่อนองค์ชายก็ส่งแม่นางเฟิงไปแล้ว แต่ผลลัพธ์เป็นอย่างไรเล่า สุดท้ายก็ยังปล่อยวางเรื่องความปลอดภัยของนางไม่ได้อยู่ดี“มิสู้องค์ชายจัดให้แม่นางเฟิงพักอยู่ในวังเสียเลย อย่างไรเสียนางก็สูญเสียความทรงจำแล้ว คงจะจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้อีก ในวังย่อมปลอดภัยกว่านอกวัง”จงหลี่ส่ายหน้า “ทำตามที่ข้าบอก ส่งนางไปเถอะ”เขาได้จัดเตรียมสถานที่ที่ดีแห่งหนึ่งไว้ให้เฟิงเพียนอวิ๋นแล้วในตำหนักนอกวังของเขา ที่นั่นตัดขาดจากโลกภายนอก เป็นสถานที่พักฟื้นชั้นเลิศ อีกทั้งยังมีคนคอยดูแลโดยเฉพาะ อยู่ข้างในนั้นปลอดภัยอย่างยิ่งรอจนถึงวันที่นางฟื้นความทรงจำขึ้นมา ก็สามารถจากไปได้ทันทีการฉวยโอกาสตอนที่ผู้อื่นกำลังลำบาก เขาทำไม่ลง“องค์ชาย แย่แล้วเพคะ” ทันใดนั้นนางกำนัลคนหนึ่งก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาจากนอกประตู“เกิดอะไรขึ้น?”นางกำนัลผู้นี้คือคนที่คอยดูแลเฟิงเพียนอวิ๋น นางรู้ท่าทีขององค์ชายดี ดังนั้นหากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่นั่นก็ไม่กล้าปิดบัง รีบวิ่งมารายงานในทันที“แม่นางเฟิงรู้ว่านางจะ

“แต่ว่ามือของท่านพ่อข้าบาดเจ็บ ตอนนี้เขาเลยทำงานช่างไม่ได้เลยเจ้าค่ะ” หลินเจาเช็ดน้ำตากู้หว่านเยว่เหลือบมองเข้าไปในตะกร้าสานที่นางสะพายหลังอยู่ “ดังนั้นเจ้าถึงได้วิ่งเข้ามาเก็บสมุนไพรในป่าเล็ก ๆ แห่งนี้ แล้วไปยั่วโมโหหมูป่าเข้า?”หลินเจาพยักหน้า แล้วชี้ไปที่ตะกร้าสานอย่างดีใจ “พี่หญิง นี่คือหวงเฟิ่งเซียน สามารถรักษาอาการฟกช้ำเคล็ดขัดยอกได้เจ้าค่ะ มีสมุนไพรพวกนี้แล้ว ท่านพ่อก็จะหายดี!”กู้หว่านเยว่หยิกแก้มของนางเบา ๆ อย่างอ่อนโยน “เจ้ารู้เรื่องนี้ด้วยหรือ?”หลินเจากะพริบตาปริบ ๆ เมื่อถูกพี่สาวที่งดงามราวกับเทพธิดาชมเชย ใบหูของนางก็แดงขึ้นมา“ท่านหมอในเมืองบอกข้ามาเจ้าค่ะ บ้านเราไม่มีเงินซื้อสมุนไพร เขาบอกว่าสามารถเข้าไปในป่าเพื่อขุดหวงเฟิ่งเซียนพวกนี้ นำมาตำให้ละเอียดแล้วพอกให้พ่อ”หลินเจาหวงแหนสมุนไพรเหล่านี้มาก ถึงขนาดถูกหมูป่าทำร้าย ก็ยังไม่ยอมทิ้งตะกร้าสานลงกู้หว่านเยว่มองดูสีของท้องฟ้า อีกไม่นานก็จะมืดแล้ว นางต้องรีบหาสถานที่พักผ่อนโดยเร็วเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเด็กหญิงคนนี้มาจากหมู่บ้านซิงซิง ก็คิดว่าน่าจะลองคุยกับนาง ให้นางพาพวกเขาเข้าไปในหมู่บ้าน จะได้หาที่พักสักแห่งเมื่

ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาแจ้งข่าวด้วยสีหน้ากระวนกระวายนางฟางถึงกับเข่าอ่อนทันที “อิงเอ๋อร์ถูกใครพาไป?”“มีชายฉกรรจ์สี่ห้าคนมาพร้อมกับกระสอบ พวกเขาไม่พูดสักคำ พอเจออิงเอ๋อร์ก็จับยัดใส่กระสอบแล้วพาตัวไปเลย ดูจากเสื้อผ้าที่พวกเขาใส่ คล้ายเสื้อคนงานของนายที่ดิน [1] เหยา” หญิงคนนั้นเล่าพร้อมกับตบต้นขาทันใดนั้นก็มีเสียงของหล่นพื้นดังขึ้นในห้อง จากนั้นมีชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่กอดแขนของตนเองไว้ วิ่งออกไปอย่างโซซัดโซเซ“คนสกุลเหยา ข้าจะสู้ตายกับพวกมัน!”“ตาแก่ มือของเจ้าเป็นเช่นนี้แล้ว รีบกลับไป!” นางฟางกอดหลินโหย่วซานไว้ แต่ถูกเขาผลักออก“อิงเอ๋อร์ถูกคนจับไปแล้ว ข้ามัวแต่ห่วงมือ ยังจะมีประโยชน์อะไร ไม่ต้องสนใจข้า!” หลินโหย่วซานแรงเยอะกว่านางฟาง ไม่นานก็ฝ่าออกไปได้แล้วหลินเจาคว้าจอบที่วางอยู่ข้างๆ “ท่านพ่อ ข้าไปช่วยท่านนะ!”“ตาแก่ เสี่ยวเจา!” นางฟางวิ่งตามออกไป เหลือเพียงแม่เฒ่าหลินที่เดินเหินไม่สะดวก ร้อนใจจนหลั่งน้ำตาออกมาโดยตรง“ขวางไว้ รีบขวางไว้!”เมื่อกู้หว่านเยว่ที่อยู่ข้างในหวนคืนสติ ในลานบ้านก็วุ่นวายไปหมดแล้วนางทำได้เพียงเดินเข้าไปหาผู้หญิงที่มาแจ้งข่าวเมื่อครู่ “ท่านป้า

“นายท่าน ท่านดื่มของดีนี่หน่อยขอรับ” ภายในเรือน เด็กรับใช้คนหนึ่งรินเหล้าเลือดกวางให้นายท่านเหยา“ขอบำรุงชั้นยอด รับรองว่าท่านดื่มแล้วคึกแน่นอน จัดการแม่นางน้อยที่อยู่ด้านหลังได้ทั้งคืน”นายท่านเหยาแสร้งไม่สนใจ “แม่นางน้อยอะไร นั่นเป็นอี๋เหนียงสิบแปดของเจ้า”เด็กรับใช้พยักหน้า “ขอรับๆ ข้อน้อยเลอะเลือนแล้ว!”นายท่านเหยาดื่มเหล้าเลือดกวางหมดในรวดเดียว เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของผู้หญิงในห้อง ก็ไม่ได้รีบเข้าไปเขารอให้ฤทธิ์ยาออกก่อน“ได้ยินมาว่าเบื้องบนส่งผู้ว่าการอำเภอคนใหม่มา เห็นบอกว่าจะสร้างถนนในป่าอย่างนั้นหรือ?”นายท่านเหยาถามอย่างไม่ใส่ใจ จ้าวซื่อรีบกล่าวอย่างตาเป็นประกาย “นายท่าน ข้าน้อยไปสืบมาแล้วขอรับ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง! ผู้ว่าการอำเภอคนนั้นกำลังมา น่าจะถึงในวันสองวันนี้ขอรับ”นายท่านเหยาลูบเครา ราวกับว่าเห็นเงินเป็นกอบเป็นกำกำลังบินเข้ากระเป๋าของตนเอง“เรื่องนี้ต้องเป็นตระกูลเหยาเท่านั้น เจ้าไปดูของในห้องเก็บของหน่อย ข้าจะไปเยี่ยมผู้ว่าการอำเภอท่านนี้ด้วยตนเอง”นายท่านเหยาก็เป็นคนที่หูตาไวเขารู้มานานแล้วว่า เยว่อ๋องมีเจตนาจะสร้างถนนในป่าซิงโต้วคนของพวกเขาไม่จำ