บททั้งหมดของ ชายาแพทย์พลิกชะตา: บทที่ 2101 - บทที่ 2110

กู้หว่านเยว่ถามอย่างครุ่นคิด “ทหารรับจ้างกลุ่มไหน?”ผู้ว่าการอำเภอหลี่รีบกล่าว “กลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรง กลุ่มทหารรับจ้างเหล่านี้ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง หลังจากรับภารกิจก็จะเดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ ด้วยกำลังรบที่ค่อนข้างสูง และมีจำนวนคนไม่น้อย ข้าน้อยจึงคิดว่าจะไปตรวจสอบให้แน่ใจก่อน”“ผู้ว่าการอำเภอหลี่ระวังด้วย”บนใบหน้ากู้หว่านเยว่ไร้อารมณ์ แต่ในใจกลับดีใจอย่างยิ่งกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงก็มาหมู่บ้านซิงซิงแล้ว ดูเหมือนพวกเขาจะไปทำภารกิจที่ป่าซิงโต้ว ไม่แน่อาจได้ร่วมทางกันก็ได้เมื่อนึกถึงตรงนี้ กู้หว่านเยว่ไม่ลังเลอีก นางกล่าวถามโดยตรง “คนของกลุ่มทหารรับจ้างอยู่ที่ไหน?”ผู้ว่าการอำเภอหลี่เดินนำทาง “อยู่ที่บ้านผู้ใหญ่บ้าน ได้ยินมาว่าคืนนี้จะพักที่นั่น พรุ่งนี้ก็เข้าป่าซิงโต้วแล้ว”ผู้ว่าการอำเภอหลี่ก็เป็นคนฉลาดเช่นกัน เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่ให้ความสนใจเรื่องของกลุ่มทหารรับจ้าง ก็เดาว่าพวกเขาน่าจะรู้จักกันเขากล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าน้อยจะไปที่นั่นพอดี ท่านจะไปด้วยกันหรือไม่?”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “ไปเถิด”คนทั้งกลุ่มมุ่งหน้าไปยังบ้านหัวหน้าหมู่บ้าน ยังไม่ทันได้เข้าไปก็ได้ยินเสีย

ทันทีที่กู้หว่านเยว่เข้ามาในมิติ เสี่ยวไป๋กับจูเชวี่ยตัวหนึ่งบินและตัวหนึ่งกระดึ๊บ เข้าไปถูขากางเกงของกู้หว่านเยว่อย่างห่วงใย“แจ้วๆ……”“ฟ่อๆ……”หนึ่งนกหนึ่งหนอนค่อยปลอบใจกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่ลูบหัวของพวกมันทีละตัว หลังจากปลอบเจ้าตัวน้อยทั้งสองเสร็จแล้ว ก็รีบเดินไปที่ข้างกายจ้านจ้าน“ยังไม่มีวี่แววว่าจะฟื้น”กู้หว่านเยว่ถอนหายใจ ดูเหมือนอย่างไรก็ต้องหาหญ้าอินหนิงเจอให้ได้แล้ว“ยังดี แม้ตอนนี้จ้านจ้านยังไม่ฟื้น แต่อาการไข้สูงของเขาหายไปแล้ว ไม่ส่งผลกระทบต่อร่างกาย”แต่ให้นอนต่อไปเช่นนี้ก็ไม่ใช่ทางแก้ ต้องรีบหาหญ้าอินหนิงให้เจอโดยเร็วเพื่อปลุกเขาตื่น“ลูกแม่ แม่ไม่สามารถปกป้องเจ้าได้เท่าที่ควร หวังว่าเจ้าจะฟื้นเร็วๆ นะ”กู้หว่านเยว่พลางลูบหน้าผากของจ้านจ้าน ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยความรู้สึกผิดซูจิ่งสิงยื่นมือไปโอบกอดนาง “ไม่ต้องห่วง พวกเราจะต้องสามารถหาสมุนไพรเจอแน่นอน ถึงเวลาลูกก็จะฟื้นเอง”กู้หว่านเยว่รู้ว่าซูจิ่งสิงกำลังปลอบใจนาง ที่จริงนางก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถหาสมุนไพรเจอแน่นอน แต่ก็หวังว่าการเข้าป่าซิงโต้วครั้งนี้ จะไม่ทำให้นางผิดหวังทั้งสองไม่ได้นอนทั้งคืน และวันต่อ

ลั่วซิงตะโกนเสียงดัง ล้วนเป็นทหารรับจ้างที่ถูกฝึกมาอย่างดี หมูป่าตัวหนึ่งจึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกเขาเมื่อได้ยินคำสั่งของหัวหน้า ทุกคนหลบไปอยู่ข้างทางอย่างเป็นระเบียบส่วนซูจิ่งสิงโอบเอวของกู้หว่านเยว่ พานางกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ที่อยู่ข้างๆตำแหน่งตรงนี้ดีมาก ไม่เพียงไม่มีอันตราย แถมยังสะดวกต่อสังเกตการณ์เบื้องล่างหลังจากกลุ่มทหารรับจ้างหลบไปอยู่ตามข้างทาง ก็มีคนดึงคันธนูขึ้นมายิงใส่หมูป่าอย่างรวดเร็วหมูป่าตัวนี้หนักราวสามสี่ร้อยชั่ง หนังหนาเนื้อแน่น ธนูทั่วไปยิงใส่ตัวมัน ไม่ต่างอะไรกับกันสะกิดกลุ่มทหารรับจ้างที่อยู่ซ้ายขวาเล็งไปที่ดวงตาของหมู่ป่า ยิงให้มันตาบอดก่อนหลังจากนั้นใช้หอกยาวแทงไปที่หมูป่าด้วยความร่วมมือของทุกคน หมูป่าตัวนี้ถูกสยบลงไปหมอบกับพื้นในพริบตา“หัวหน้า พวกเรามีอาหารมื้อเย็นแล้ว” สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างกล่าวด้วยความดีใจเมื่อลั่วซิงเห็นหมูป่าถูกสยบ ก็ไม่ได้ลดความระมัดระวังลง แต่มองไปรอบๆ และเตือนทุกคน“ทุกคนระวังหน่อย จู่ๆ หมูป่าจะไม่คลั่งเอง มันต้องถูกบางอย่างกระตุ้นแน่นอน”สิ่งที่ลั่วซิงพูดนั้นถูกต้องโดยธรรมชาติหมูป่าชอบวิ่งชนโดยตรง แต่พวกมันไม่ช

กู้หว่านเยว่ถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ บรรดาลูกผู้ชายในกลุ่มทหารรับจ้างช่างน่ารักกันจริง ๆ เป็นความน่ารักที่แตกต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกอย่างสิ้นเชิงเอ้อร์เจี่ยเสนอตัว พร้อมกับหยิบมีดขนาดใหญ่ที่ใช้ชำแหละหมูขึ้นมา “เยว่ฮูหยิน ต้องการให้ข้าช่วยหรือไม่?”“ไม่ต้องหรอก”กู้หว่านเยว่หยิบกริชเล่มเล็กออกมา การเก็บเกี่ยวสมุนไพรนั้นมีเคล็ดลับเฉพาะตัว นางชอบลงมือเองมากกว่ากริชกรีดลงบนตัวงูยักษ์จนเกิดเป็นรอยแผล จากนั้นนางก็ลอกหนังงูออกมาอย่างคล่องแคล่ว ต่อด้วยการควักดีงูออกมาอย่างรวดเร็วทุกคนในกลุ่มทหารรับจ้างต่างจ้องมองอย่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง“งูยักษ์ตัวนี้ไม่มีพิษ เนื้อของมันสามารถนำมาตุ๋นน้ำแกงได้ น่าเสียดายที่ตอนออกมาไม่ได้แบกหม้อใบใหญ่มาด้วย”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้าอย่างเสียดาย ทำเอาคนในกลุ่มทหารรับจ้างตกใจจนต้องถอยหลังไปอีกสามก้าวโหด โหดมาก!เยว่ฮูหยินผู้นี้ดูภายนอกเป็นเพียงสตรีบอบบางคนหนึ่ง ไม่คิดว่าฝีมือการชำแหละงูจะคล่องแคล่วยิ่งกว่าการเชือดไก่เสียอีก ดูท่าแล้วคงเป็นผู้มีวรยุทธ์สูงส่งคนหนึ่ง ไม่น่าแปลกใจเลยว่าเหตุใดพี่ซูถึงได้เป็นคนเงียบขรึมและกลัวภรรยา!กู้หว่านเยว่หยิบถุงออกม

ตรงกลางของกลีบดอกไม้ กลีบเลี้ยงขนาดใหญ่มีลักษณะคล้ายซี่ฟัน ตรงกลางมีเมือกเหนียว ๆ ที่น่าขยะแขยงไหลออกมาไม่หยุดทุกคนตกตะลึงไปชั่วขณะ ลั่วซิงรีบตะโกนลั่น “แย่แล้ว นี่มันดอกไม้กินคน รีบวิ่งเร็ว!”ดอกไม้กินคนมีชีวิตและอาศัยอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม เมื่อเจอหนึ่งต้น ก็หมายความว่าในบริเวณโดยรอบมีดอกไม้กินคนซ่อนอยู่อย่างน้อยสิบกว่าต้นแม้ว่าดอกไม้กินคนพวกนี้จะไม่ได้กินคนจริง ๆ แต่หากส่วนที่เป็นกลีบดอกของมันถูกรบกวน มันก็จะเริ่มโจมตีสิ่งมีชีวิตที่อยู่รอบ ๆ ทันทีทันทีที่ได้ยินว่ามีดอกไม้กินคน เหล่าทหารรับจ้างก็ตื่นตระหนกตกใจ รีบวิ่งหนีกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทางลั่วซิงพยายามควบคุมสถานการณ์ “อย่าวิ่งมั่วซั่ว ทุกคนเกาะกลุ่มกันไว้แล้วค่อย ๆ ถอยออกมาพร้อมกัน เพื่อหลีกเลี่ยงการรบกวนดอกไม้กินคนต้นอื่น!”“อ๊าก!”เสียงร้องโหยหวนดังมาจากด้านหลังของกลุ่ม ที่แท้คือสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างคนหนึ่งที่หวาดกลัวจนเกินไปและไม่ได้คิดอะไรมาก เขาหันหลังแล้ววิ่งหนีในทันทีผลคือเขาเหยียบเข้ากับดอกไม้กินคนที่ถูกรบกวนในพุ่มไม้พอดี ขาข้างหนึ่งของเขาถูกดอกไม้กินคนกลืนเข้าไปทั้งข้างทั้งร่างของเขาห้อยต่องแต่งอยู่กลาง