Semua Bab SHE RETURNS WITH MR. CEO’S BABY: Bab 41 - Bab 50

Bumuntong-hininga si Alexander. Sobrang nagsisisi siya siya sa hindi pagpapakita ng effort no’n. Pero wala na siyang magagawa, babawi nalang siya. Tinitigan ng lalaki si Freya na tahimik na kumakain, hindi na siya nito tinapunan ng tingin. Mukhang masama pa rin ang loob nito. Pasimpleng tumingin si Freya sa kaharap. Nasamid siya ng makitang nakatingin si Alexander sa kanya. “A-anong tinitingin-tingin mo?” Nagkibitbalikat si Alexander bago sumagot. “Uhm, nothing.” Nothing daw? Lihim na umirap si Freya sa lalaki. Hindi naman mapigilan ni Alexander ang ngumiti. Unti-unti na siyang nasasanay sa kasungitan ni Freya. Habang kumakain ay tinitigan niya ang babae, kamukhang-kamukha talaga ito ni Rose. Angelic ang mukha, napakaganda. Gandang hindi niya malimutan. Nilapag ni Alexander ang utensils sa mesa. “Hindi ko kinakain ang dala mong mga pagkain noon dahil hindi ko sila gusto, Freya. In fact, I want to eat them. Heto na naman sila sa pagbabalik-tanaw sa nakaraan. Nilapag ni

Dumilim ang mukha ni Alexander. “Sana inisip niyo iyan bago kayo pumunta dito at nanggulo. Ngayon pumili ka, Olivia… pipirma ka ngayon sa divorce paper na ito o wala kang makukuha sa akin maski piso?” Nabigla sina Raven at David sa narinig. Kung gano’n ay divorce paper pala ang kailangan pirmahan ni Olivia. “Hindi ako papayag na maghiwalay kayong dalawa—ano ang ginagawa mo, Olivia?!” Nanlaki ang mata ni Vina ng makitang pinirmahan ito ng manugang. “P-Pasensya na, mommy. P-Pero kailagan ko ng pera… h-hindi biro ang isang bilyon.” “Tumigil ka!” Sinubukang agawin ni Vina ang divorce paper kay Olivia ngunit maagap itong inilayo ng babae. “Nahihibang ka na ba? Akala ko ba mahal mo ang anak ko? Olivia, mag isip ka bago magpadalos-dalos sa desisyon!” “Mommy, please! Pinipili ko lang kung ano sa tingin ko ay makikinabang ako sa ngayon kaya pakiusap huwag mo akong pakialamanan!” Desperadang inabot ni Olivia ang divorce paper kay Alexander. “Ito ang gusto mo, hindi ba? Pwes, ipagkak

“David, nakakahiya naman sa inyo. Sigurado ka ba na ayos lang na dito muna kami ng anak ko?” Tanong ni Freya habang nililibot ng tingin ang isang modular house na nasa harapan. Narito sila ngayon bahay-bakasyunan ng pamilya ni David nito sa probinsya. Pansamantala ay dito na muna sila titira ni Rose. Tumigil muna siya sa pagtatrabaho upang pagtuunan ang kaligtasan nilang mag ina. Tumikhim si David, napansin na Freya na parang pinagpapawisan ito at hindi makatingin ng diretso sa kanya. Parang may kakaiba sa kilos ng binata. “O-oo naman, Freya. Feel free to use this house. Sabi nga niya—i mean, sabi ko nga… pwedeng-pwede kayo dito ni Rose. Malakas kayo sa kanya… este sa akin hehe.” Kumunot ang noo ni Freya. “May problema ba, David? Napansin ko kasi parang hindi ka mapakali at pinagpapawisan ka? Masama ba ang pakiramdam mo?” Tinawag ni Freya si Raven. “Tingnan mo nga ‘tong si David, mukhang hindi maganda ang pakiramdam.” Siniko ni Raven si David at lihim na pinanlakihan ito ng ma

Hindi magawang sumagot ni Alexander dahil tama si Freya. Naging matapang ito noon para sa kanya. Nagagawa nitong ngumiti sa kabila ng pasaring ng kanyang ina at ibang tao… nagagawa nitong tumingin sa kanya na para bang hindi ito nasasaktan… tiniis at kinaya lahat ni Freya noon… samantalang siya ay naging isang malaking duwag. “Hindi ko kailangan ng duwag na katulad mo. Hindi ka namin kailangan sa buhay namin ng anak ko, Alexander… hindi ko kailangan ng lalaking may asawa na balak pang sirain ang reputasyon ko. Kung inaakala mo na mabobola mo ako para maging mistress mo ay nagkakamali ka! Mas gugustuhin kong tumandang walang asawa kaysa ang pumatol sa may asawa at maging kabet ng hudas na kagaya mo— s-sandali, ano bang ginawa mo?!” Ani Freya ng biglang hilahin ni Alexander ang kanyang kamay. “B-bitiwan mo nga ako—“ Hindi mapigilan ni Freya ang lalong maluha ng isuot ni Alexander sa kamay niya ang pamilyar na singsing sa kanyang daliri. Hindi niya makakalimutan ang singsing na ito. I

Habang tumatagal na nakadikit si Freya sa katawan ni Alexander ay unti-unti niyang naaalala ang ganitong pakiramdam. Pakiramdam niya ay safe siya. Nang muling huminto ang lalaki para hayaan ang kanilang anak na tingnan ang mga hay0p na kanilang madaanan ay hindi niya mapigilan ang pagguhit ng ngiti sa kanyang labi. Hindi man alam ni Alexander na anak niya si Rose ay nakikita niya na talagang magaan ang loob nito sa kanilang anak. “Daddy uncle, look! Ang laki po ng carabao!” manghang turo ni Rose sa kalabaw sa daan. Talagang maganda ang mga tanawin sa lugar na ito. Hindi lang dahil sa kagubatan, pinapaganda din ng mga tanim at hayop sa paligid ang kapaligiran. Tahimik at presko din ang hangin dito. Malayong-malayo sa maynila na puro pulosyon. “Did you like what you see, Rose?” tanong ni Alexader sa anak. “Yes po, daddy uncle. I like it here na po. Akala ko po no’ng una scary pero hindi po pala. Daddy uncle, pwede po ba tayong bumali dito bukas? Gusto ko pa pong makakita ng maraming