Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 941 - Bab 950

สวี่หยวนชิงดวงตาสว่างวาบ เขาเข้าใจแล้ว “เจ้าหมายความว่าที่ฮวนเอ๋อร์พูดเช่นนี้ แท้จริงแล้วกำลังทดสอบข้าอยู่งั้นหรือ?”“ใช่แล้ว” หวังเสวี่ยพยักหน้า “ผู้หญิงอย่างพวกเราล้วนเป็นเช่นนี้ อยากทดสอบว่าเจ้าจริงใจหรือไม่ ถ้านางไม่ชอบเจ้าเลยสักนิด แล้วเหตุใดจะต้องไปร่วมงานวันเกิดเจ้ากันเล่า?”สวี่หยวนชิงได้ยินดังนั้น ดวงตาก็พลันมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง “หวังเสวี่ย ขอบคุณเจ้ามากจริงๆ ถ้าไม่ได้เจ้าเอ่ยเตือน ข้าก็คงไม่รู้จริงๆ ว่าควรทำอย่างไรดี”สายตาของหวังเสวี่ยพลันไปตกลงบนรถม้าที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล นางจำได้ว่านั่นคือรถม้าของจวนอวิ๋นอ๋อง!รถม้าของจวนอวิ๋นอ๋องมาจอดอยู่หน้าประตูจวนสกุลกู้ได้อย่างไร? หรือว่าอวิ๋นอ๋องมาหาฮวนเอ๋อร์?ชั่วขณะที่ความคิดนั้นผุดขึ้นมา หัวใจหวังเสวี่ยพลันหนักอึ้ง ฮวนเอ๋อร์คงไม่ได้โชคดีขนาดนั้นจริงๆ หรอกนะ?อวิ๋นอ๋องหลบนางยังแทบไม่ทันแท้ๆ แล้วจะตั้งใจมาหานางได้อย่างไรกันเล่า หรือช่วงหลายวันที่ผ่านมามีเรื่องที่นางไม่รู้เกิดขึ้น?กู้ฮวนเอ๋อร์วิ่งตรงมาถึงประตูใหญ่แล้วค่อยผ่อนฝีเท้าลง ค่อยๆ เดินออกมาจากประตูใหญ่อย่างแช่มช้าเฉกเช่นคุณหนูตระกูลใหญ่ สายตากวาดไปทางรถม้าที่อยู

บนรถม้าในที่สุดกู้ฮวนเอ๋อร์ก็สลัดพวกสวี่หยวนชิงสองคนได้เสียที ทันใดนั้นก็พลันโล่งอกแล้วลอบมองฉู่อวิ๋นกุยอย่างอดไม่อยู่ หัวใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆนางอยากอธิบายเรื่องเข้าใจผิดเมื่อครู่ ระหว่างนางกับสวี่หยวนชิงไม่มีอันใดทั้งนั้น หวังว่าอวิ๋นอ๋องจะไม่เข้าใจผิด แต่ถ้านางอธิบายแล้วอวิ๋นอ๋องรู้สึกว่านางประหลาดหรือทำอะไรเกินจำเป็น จะมิชวนกระอักกระอ่วนใจแย่หรือ?ฉู่อวิ๋นกุยคิดว่ากู้ฮวนเอ๋อร์จะต้องรีบอธิบายทันทีที่ขึ้นมาบนรถม้าเป็นแน่ อย่างไรเสียนิสัยที่ผ่านมาของนางก็เป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่พบกัน นางดูเหมือนจะมีเรื่องพูดมากมาย ไม่ว่าเขาจะฟังหรือไม่ฟัง นางก็ยังคงพูดต่อไปวันนี้พวกเขานั่งรถม้าคันเดียวกัน เหตุใดจู่ๆ แม่นางผู้นี้ก็เงียบไปเสียอย่างนั้น?เขามองใบหน้าเล็กๆ ที่ค่อนข้างแดงเรื่อของนาง ในหัวนึกถึงสวี่หยวนชิงที่ก่อนหน้านี้พร่ำพูดว่าชอบนาง หมายความว่า...นางหน้าแดงเพราะคำพูดของสวี่หยวนชิงงั้นหรือ?คิดถึงตรงนี้ ฉู่อวิ๋นกุยก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาโดยไร้สาเหตุ นางก็ดูเหมือนจะไม่ชอบความเงียบนี่นา“เจ้าชอบคุณชายสวี่ผู้นั้น?” ฉู่อวิ๋นกุยเอ่ยถามเสียงเรียบกู้ฮวนเอ๋อร์กำลังลังเลอยู่ว่าควรทำอย่างไรด

“ผู้หญิงอย่างพวกเราล้วนเป็นเช่นนี้ คนที่ชอบมอบอะไรให้ล้วนชมชอบ คนที่ไม่ชอบมอบอะไรให้ก็ไม่มีประโยชน์”กู้ฮวนเอ๋อร์ผายมือ “ผู้หญิงที่หม่อมฉันรู้จักล้วนเป็นเช่นนี้ ขอเพียงท่านอ๋องตั้งใจเตรียมมา ญาติผู้พี่จะต้องชอบแน่นอน แต่หม่อมฉันคิดว่าฐานะของท่านอ๋องไม่ธรรมดา คิดว่าเรื่องชวนประหลาดใจนี้คงจะยิ่งใหญ่ทีเดียวกระมัง?”“ถ้าจะบอกว่าเรื่องด้านนี้ใครมีประสบการณ์โชกโชนที่สุด นั่นก็ต้องเป็นพี่สี่แล้ว!”ฉู่อวิ๋นกุยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เจ้าหมายถึงซ่งจิ่งเซิน?”“ใช่แล้วเพคะ!” กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้า “ตอนนั้นเมื่อครั้งที่พี่สี่ชื่นชอบเคอหยวนจื่อ การกระทำพวกนั้น คนทั้งเมืองหลวงล้วนรับรู้กันทั่ว!”“ผ้าไหมแพรพรรณ เครื่องประดับต่างๆ สรรหาสิ่งของล้ำค่ามากำนัล ท่านไม่รู้หรอกว่ายามนั้นมีผู้หญิงมากมายเท่าไรนึกอิจฉา รู้สึกว่าเคอหยวนจื่อช่างมีวาสนายิ่งนักที่ได้รับความรักจากพี่สี่”“ยามนั้นคนรักในฝันของแม่นางมากมายก็คือพี่สี่ เวลาหลับฝันยังอยากให้ตัวเองกลายเป็นเคอหยวนจื่อใจจะขาด!”เห็นว่ากู้ฮวนเอ๋อร์ดวงตาเป็นประกายขณะพูดถึงเรื่องนี้ ฉู่อวิ๋นกุยก็ถามไปโดยไม่ทันคิด “ตอนนั้นเจ้าก็คิดแบบนี้เหมือนกัน?”“ผู้ใดไ

“ท่านอ๋อง ท่านไม่รำคาญหม่อมฉันจริงๆ นะเพคะ?” กู้ฮวนเอ๋อร์กะพริบตา จ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าตรงๆ พลางเอ่ยถามเสียงเบาเสียงอ่อนหวานกับน้ำเสียงนุ่มนิ่มนั้นปัดผ่านหัวใจฉู่อวิ๋นกุยราวอุ้งเท้าแมวน้อยกระนั้น หัวใจพลันอ่อนยวบ“จริงสิ”ฉู่อวิ๋นกุยพยักหน้า น้ำเสียงเผยความอ่อนใจ อารมณ์กลับดียิ่งนัก เดิมนั้นเขารู้สึกไม่แน่ใจอยู่บ้าง แต่ชั่วขณะนี้เห็นที...เหมือนว่าเป็นเช่นนี้ก็ดีเหมือนกันกู้ฮวนเอ๋อร์ดีใจยิ่งนัก ท่านอ๋องไม่คิดว่านางน่ารำคาญ สำหรับนางเป็นข่าวดีที่สุดแล้วเมื่อก่อนเกือบทุกครั้งที่เจออวิ๋นอ๋อง เขาล้วนหลีกเลี่ยงตัวเองแทบไม่ทัน หลังจากนั้นนางก็ไม่กล้าโผล่หน้าไปหาอวิ๋นอ๋องอีก กังวลว่าหากตนเองไปแล้ว เขาจะผละหนี ด้วยเหตุนี้จึงคอยแต่มองดูจากไกลๆโชคดี...ที่เขาไม่ได้รังเกียจตนเองฉู่อวิ๋นกุยเห็นว่าสาวน้อยไม่ได้ร้องไห้ต่อไป ถึงตอนนี้ค่อยตระหนักว่าการกระทำของตนเองออกจะขาดความยั้งคิดเกินไปจึงรีบปล่อยนาง ความกระอักกระอ่วนวาบผ่านดวงหน้าหล่อเหลา“ขออภัย ข้าหุนหันพลันแล่นเกินไปแล้ว”กู้ฮวนเอ๋อร์ผละจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ในใจลอบร้องว่าเสียดาย โอกาสเช่นนี้เกรงว่าชั่วชีวิตนี้คงมีแค่วันนี้แล้วไม

ซ่งจิ่งเซินคิดถึงสิ่งที่ซ่งรั่วเจินเคยบอกเขา ปิ้งย่างอาจดูเหมือนง่าย ความจริงรสชาติของแต่ละร้านล้วนไม่เหมือนกันอาหารแต่ละชนิดกันต้องย่างนานเท่าไร ใช้ไฟแบบไหนล้วนแต่มีหลักการของมันอยู่ แน่นอนว่าการจะหมักอย่างไรก็เป็นสูตรลับเช่นกัน น้องหญิงห้าใช้เวลาอยู่ในเรือนไม่น้อยกว่าจะศึกษาออกมาได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเครื่องปรุงบางชนิดในจำนวนนั้น เป็นสิ่งที่น้องหญิงห้าเจาะจงให้เขาซื้อมาจากต่างถิ่น แม้แต่เขาเองก็ยังไม่เคยชิมมาก่อนซ่งปี้อวิ๋นแค่ดูเฉยๆ ก็คิดจะเรียนรู้ได้ถึงแก่นย่อมเป็นความเพ้อฝันโดยไม่ต้องสงสัย“วันนี้ร้านพวกเขาเปิดเหมือนที่ผ่านมา แต่การค้าไม่ค่อยดีนัก ไม่มีใครเข้าไปเลยขอรับ”วันนี้แม่นางซ่งก็แวะมาเหมือนกัน ยามนี้ยังอยู่ข้างใน แต่คุณชายเสิ่นน่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเกินไป คงไม่ออกมาแล้ว”เช้าวันนี้ผู้ดูแลตั้งใจไปสืบเรื่องนี้มาจนกระจ่าง ช่วงนี้คนที่ลอกเลียนพวกเขาในเมืองหลวงมีจำนวนมากเกินไปจริงๆ แต่คุณชายก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งด้วยมากเกินไปอย่างไรเสียของประเภทนี้ก็ไม่ได้บอกว่ามีแค่ร้านเดียวที่สามารถขายได้ ร้านอื่นไม่สามารถขายได้ เพียงแต่ต้องดูแลคนในร้านตัวเองให้ดี อย่าเก็บคนที่มีใจเป็นอ