All Chapters of CHASING MY EX-WIFE: Chapter 21 - Chapter 30

DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV "Invitation galing sa Velasquez Group of Companies?" seryosong tanong ko sa executive secretary kong si Renzo Claveria. Nang masiguro ko na maayos na ang kalagayan ni Baby Anyana mabilis akong bumalik dito sa opisina para pirmahan ang mga nakabinbin na mga papeles na kailangang kailangan ko na ng pirma. "Yes Sir! Welcome party ng kanyang nakakabatang kapatid at pagpapakilala yata sa bagong CEO ng Velasquez Group of Companies ang dahilan ng nasabing party. Sa mismong Diamond Hotel gaganapin ang naturang party at pwedeng magsama ang mga nasa guest list ng isa or dalawang escort." sagot sa akin ni Renzo. Hindi ko naman mapigilan ang magtaka. Nakikita ko lang sa mga business conference si Mr. Cyrus Velasquez pero hindi ko siya nakakausap. Hindi siya friendly na tao at bihira lang kung makihalubilo sa mga kapwa negosyante. Usap-usapan na may sarili itong mundo pero matinik naman pagdating sa negosyo Ano kaya ang reason niya at bakit gusto niyang umal

DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV Habang nakatitig ako ngayun sa mga mata ni Bianca, hindi ko maiwasan na makaramdam ng kakaiba sa sarili ko. Alam kong hindi na siya ang dating Bianca na asawa ko! Ibang Bianca na ang kaharap ko ngayun at sa loob ng pitong taon na hindi ko siya nakikita, alam kong ang laki na nang ipinagbago niya. Ramdam ko sa tono ng pananalita niya ang galit para sa akin. Hindi siya masaya na nakita niya ako. Para akong isang istranghero kung ituring niya ngayun. Ibang-iba na siya. Wala na ang ngiti sa labi niya tuwing nakikita niya ako. Napalitan iyun ng pagkasuklam. Sabagay, hindi ko siya masisisi. Wala akong ibang ipinakita sa kanya noon kundi kasamaan. Sa loob ng tatlong taon na nagsama kami puro sama ng loob ang narananasan niya sa akin Muli ko siyang sinipat ng tingin. Lalo siyang gumanda sa paningin ko. Lalo siyang naging kaakit-akit! Parang hindi man lang nadagdagan ang edad niya! Pero bakit ganoon? Kung talagang kapatid siya ni Cyrus Velasquez bakit h

DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV Kahit na masakit ang katawan ko dahil sa tinamong sapak at sipa ni Arnold, nagawa ko pa rin makauwi ng mansion ng ligtas. Pagkababa ko pa lang ng kotse, galit na mukha ni Mommy Sylvia ang kaagad na sumalubong sa akin. "Anong ginawa mo? Bakit mo iniwan si Jeneva sa gitna ng kawalan? Hindi mo man lang ba naisip na baka kung ano ang mangyari sa kanya?" galit na bigkas niya sa akin. Minsan talaga, napapaisip ako kung anak niya ba talaga ako! Palagi na lang kasing si Jeneva ang pinapaburan niya kumpara sa akin na dugot laman niya! "Mom! Please, not now! Pagod ako! Pagod na pagod ako!" seryoso kong bigkas. Natigilan naman ito kaya mabilis na akong naglakad papasok ng mansion. Direcho ako sa living area at hapong-hapo na naupo. Kaagad ko namang naramdaman ang pagsunod niya sa akin. "Ano bang nangyari? Bakit ganiyan ang hitsura mo? Diyos Mio! Napaaway ka ba? Sinong may gawa ng pasa na iyan?" halos histirikal na bigkas ni Mommy sa akin. Wala sa sariling n

BIANCA POV "Nagbibiro ka ba?" natatawa kong tanong sa kanya. Mula sa pagkakaupo sa aking swivel chair tumayo siya at naglakad patungo sa sofa at naupo. Kita ko sa mukha niya ang pagiging bored sa buhay. "Hindi noh! Pagod na ako! alam mo sa totoo lang, hindi ko na alam ang gagawin ko. Parang wala nang ka-challenge-challenge ang buhay ko!" bigkas niya. Kaagad namang napataas ang kilay ko dahil sa sinabi niya. Naupo ako sa katapat na sofa at seryoso siyang tinitigan. "Well, magtayo ka din ng business. For sure susuportahan ka ng buo mong pamilya. At siyempre nandito din ako para suportahan ka!" nakangiti kong bigkas. "Sosyo tayo?" nakangiti niyang tanong. Hindi ko tuloy malaman kong matatawa ba ako or hindi. Gusto niya pang makipag-sosyo sa akin eh hindi ko na nga alam kung paano hahatiin ang pagiging CEO ko at pagiging Mommy ng mga anak ko. "Well, pag-iisipan ko! Pero nakakatakot....baka hindi kita matulungan masyado. Alam mo na...bago lang ako sa posisyon ko at mangangapa pa

BIANCA ISSABELLE VELASQUEZ POV Sa paglabas ko ng banyo pinilit kong maglakad ng tuwid. Nanginginig kasi ang tuhod ko habang naglalakad. Hindi ko akalain na muling magkrus ang landas naming dalawa. Bigla din nawala ang pagka-tipsy ko dahil sa kumprontasyon naming dalawa ni Daniel. Pitong taon na ang lumipas pero bakit feeling ko parang kahapon lang nangyari ang lahat? Masakit pa rin! Hindi pa rin ako nakaka-moved on! Akala ko talaga ayos na ako eh..pero bakit ganito? Bakit apektado pa rin ako sa presensya niya? Dahil ba siya ang kauna-unahang lalaki na minahal ko? Dahil ba minsan na akong nagpakatanga sa kanya noon? Dahil ba alam ko sa sarili ko na siya ang ama ng mga anak ko? Pero hindi eh...dapat kamuhian ko siya! Hindi ako dapat makaramdam sa kanya ng kahit ano mang bagay dahil siya ang dahilan kung bakit muntik na akong namatay noon. Siya din ang dahilan kung bakit namatay ang isa sa mga triplets kong anak. Kung hindi sana ako nabundol noon, hindi sana nagkaroon ng kumpleka