All Chapters of The Mafia's Unwanted Wife (Tagalog): Chapter 41 - Chapter 50

Pakiramdam ko ay nag-de javu nang makita ko ang isang lalaki na nakasuot ng itim na hoodie. I vividly remember that this happened to me already. Ibinalik ko ang repolyo na hawak ko at hinintay ang limang teenager na magkakaibigan. Nang makadaan sila sa harapan ko ay sumabay ako sa paglalakad. Mabilis ang lakad ko paalis doon. Nagsisimula na akong maniwala na walang kinalaman si Lucas sa mga nangyayari sa akin. Nagsisimula na akong magduda na siya ang nasa likod ng mga muntikan kong aksidente. And I am a hundred convinced na lahat ng nangyari sa akin ay sinasadya. From the time that I was in cinema, the one where I amost got collide with other vehicle. Ngayon ko napapagtanto na sunod-sunod ang kamalasan na nangyayari sa buhay ko. Ngayon ko lang napapagtagpi-tagpi ang lahat. "Ano ba!" inis na sigaw ko nang mabangga sa kung sino. Sinamaan ko siya ng tingin dahil na rin sa pinaghalong takot at galit na nararamdaman para lang makaalis dito. Ngunit, napaatras ako nang makita ang lalak

Nanginginig sa takot na gumapang ako palabas ng condo. Nanghihina ang mga tuhod ko sa gulat nang bumungad sa akin ang human size plastic statue ni Azrael, the angel of death. Pagbukas ng pinto ay naroroon siya at nakatayo.Iwinaksi ko ang kamay ni Lucas na siyang bumalik, marahil dahil sa pagsigaw ko."Kailan ka ba titigil?" tanong ko. Napatulo na lang ang luha mula sa aking mga mata. "Paano mo naipasok 'yan dito sa loob?" tanong ko muli nang hindi siya umimik."Lucas!" tawag ko sa kaniya nang walang imik siya na umalis. Naiwan ako na nakaupo sa sahig habang umiiyak.Nagmamadali na inipon ko ang mga gamit na sumabog sa lapag at pinagbabalik iyon sa bag ko.Halos magtatakbo na ako sa pagbaba sa exit upang maabutan si Lucas. Ngunit dahil na rin sa bagal ko na bumaba ay hindi ko na siya naabutan pa sa lobby.Pinaharurot ko ang sasakyan ko, nagbabakasakali na masundan ko pa si Lucas. Napahampas na lang ako sa manibela ko nang hindi ko matanaw ang sasakyan niya. Sa huli ay dumiretso ako sa

I sip my coffee silently as I watch news from the TV. Minabuti ko na dito na lang sa bahay nila Mommy na umuwi. Ilang araw na magmula nang guluhin ako ng mga pangyayari.Tiningnan ko ang cell phone nang muli iyon mag-vibrate. It was Lucas. He was contacting me for days now at wala akong lakas na makipag-usap sa kaniya.Nagagalit ako dahil hindi niya magawang sabihin sa akin kung bakit ako nakakatanggap ng mga death threats. Nagagalit ako sa kaniya dahil parang napakahirap para sa kaniya na linawin kung bakit ko nararanasan ito."Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ni Lucas, Aurora? It might be important," saad ni Daddy nang maabutan ako rito sa sala.Tipid ako na ngumiti at hindi na lang sumagot pa. They know nothing dahil pinili ko rin ko na hindi ipagsabi. Natatakot ako na pati sila madamay sa gulo na bigla na lang akong napasok."Magkaaway kayo?" tanong niya."Hindi po—""Then sagutin mo tawag niya," nakangiting aniya habang tinitingnan ang cell phone ko na muling nag-ring.Alangani

"Lucas, hindi na ako sasama," pagpupumilit ko."Aurora," aniya.Ngumuso ako. "How about si Iris? Come on, dito na lang ako sa condo mo.""You're on your dress and you are already prepared. Let's go," pag-aya niya.Mabilis ako na umiling. The truth is that nagdadalawang-isip din ako kung sasama ako. Knowing Lucas is such a notable person hindi maiiwasan na mapag-usapan ako dahil si Iris ang nakasanayan nila na kasama niya.I even expected na si Iris ang kilala nilang asawa at hindi ako. I don't want to cause another chaos. There's so much happening in my life, do I really afford to add another problem?Isa pa hindi rin ako confident sa sarili ko. I always stamped in my mind that I am not that beautiful enough to be with Lucas. I was just an ordinary lady who don't have any purpose in life yet. Sinanay ko ang sarili ko na isipin na ikinahihiya ako ni Lucas kaya hindi niya ako sinasama sa mga event."Mommy might look for you. What do you want me to tell them? Dahil ayaw mo?" tanong niya.

"Ito ba ang gusto mo, Aurora?" kalmadong tanong ni Lucas.Ilang minuto pa lang matapos akong magising sa hospital ay sermon na naman siya nang sermon sa akin. Masakit na nga ang ulo ko ay dinaragdagan pa niya."Matagal ko na sinabi na huwag ka na makialam pa sa kung ano ang nangyayari sa buhay ko pero dahil sa katigasan ng ulo mo ay ito ang napapala mo!""Puwede bang manahimik ka na?" iritado na pagpapatigil ko sa kaniya. "Lucas, hindi pa ako nakakakuha ng sapat na pahinga tapos ngayon kung makasermon ka—""Because you're giving me another problem!" sigaw niya. "Sinabi ko na sa'yo na daragdagan mo lang ang problema ko pero hindi ka nakinig—""Hindi ko rin naman sinabi na idagdag mo ako sa putanginang problema mo. Hindi naman ako humihingi ng tulong sa'yo. Ikaw ang kusang nag-alok ng tulong at tinanggap ko lang iyon. Hindi mo sinabi na masama pala sa loob mo na tumulong, kung sana ipinaalam mo sa akin ay hindi na ako sumama pa sa'yo," pagpuputol ko sa litanya niya.Masakit lang sa paki