Semua Bab La Roché: Bab 31 - Bab 33

"I'm sorry about that-""And I thought walang cannibal sa pamilya nyo?" putol ko sa kanya sabay ngisi. "Anyway, it's okay. I deserved that slap. I know Suzane was still mad at me-""How'd you know my cousin?" agap niya sa akin na ikinagulat ko. Nadala ako sa sitwasyon at nawala sa isip ko na sa harap ni Ruther ay nagpapanggap pala akong walang maalala. "Akala ko ba wala kang masyadong maalala? At sa dami ng tao na pwede mong maalala ay ang pinsan ko pa talaga?"Hindi ako nakapagsalita kaagad at tila nabingi. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko lalo na nang halos malunod na ako sa lalim ng tingin niya sa akin. Para bang lalabas na ang puso ko mula sa dibdib ko kaya naman wala sa loob na napahawak ako roon.Dumako naman ang mga mata ni Ruther sa kamay kong nakahawak sa dibdib ko. Ang kaninang malalim at madilim niyang tingin sa akin ay biglang nag iba. Naging malamlam iyon na para bang nag-aalala."Are you okay?" he asked me. "You look pale. Tell me, may masakit ba sayo?"Sunod-sunod akong

When was the last time I ate streets food?Second day ko sa public school na 'to at hindi pa rin ako masaya. Bukod sa I'm not happy, I feel alone pa. I don't have friends. My classmates finds me masungit and maarte just because I was from a private school before. Girl's rolled their eyes on me, while boys keeps on talking about me. Like kung may boyfriend na raw ba ako. First momol, like what the heck was that?! And if I prepared lights on or lights off."This school drains me real quick," I murmured while staring at the two girls enjoying their foods on a plastic cup.Kanina pa kumakalam ang tiyan ko pero tinitiis ko na lang dahil itinatabi ko ang natitirang fifteen pesos ko para pamasahe pauwi. Napapagod na akong maglakad araw-araw papunta sa school at pauwi sa amin kaya kahit gutom pa ako ay lunok laway na lang.As usual, lutang na naman si Mommy kung kaya't wala na namang sinaing. Ubos na rin ang stocks namin kaya hindi ako makapag luto sa umaga. Kaya naman ang five hundred pesos