Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 50

MARIANNEHindi ba talaga puwedeng gumising na hindi masakit ang katawan? Bakit kailangan na ganito? Masakit na naman kasi ang katawan ko. Kakagising ko lang ngayon. Nagulat pa ako dahil nandito na ako ngayon sa room ko. Nang tumingin ako sa orasan ay tanghali na pala. Ang sakit talaga ng katawan ko. Ayaw ba naman akong tigilan ng gurang na ‘yon kagabi. Jusko parang na dislocate yata ang balakang ko. Pero sino nga ba ang sisihin ko eh marupok rin talaga ako. Wala namang iba kundi sarili ko lang rin naman.Bumukas ang pinto at pumasok si manang na may dalang pagkain. Nakangiti siya sa akin kaya bumangon na ako at umupo na.“Iha, kumusta ang pakiramdam mo?” tanong niya sa akin.“Masakit po ang ulo ko,” sagot ko sa kanya.“Kumain ka muna para makainom ka ng gamot. Kanina pa tawag ng tawag ang ninong mo. Tinatanong niya kung gising ka na, siguro simula kanina ay naka-sampung tawag na siya,” sabi ni manang na ikinagulat ko pero nagkunwari pa rin ako na wala lang sa akin ang sampung tawag niy

MARIANNE “Yanne, puwede ba akong humingi ng pabor?” tanong na naman sa akin ni Ayra tungkol sa pabor. “Anong pabor?” tanong ko sa kanya. “Umalis ka dito,” sagot niya sa akin na ikinagulat ko. “Aalis ako? Bakit?” tanong ko sa kanya. “Dahil sa tingin ko hangga’t nandito ka ay hindi magiging malapit sa akin ang mga anak ko,” sagot niya sa akin. “Sorry po, pero hindi ko naman po kasalanan ang bagay na ‘yan. Kaya bakit po ako aalis?” “Please, hayaan mo ako na—” “Hindi po kita kayang pagbigyan sa nais mo. Pumayag ako na tulungan ka sa mga anak mo. Kung talagang gusto mo na umalis ako dito ay kay ninong mo sabihin ‘yan. Dahil ang higpit niya sa akin. Hindi nga ako pinapayagan na lumabas,” sabi ko sa kanya. “Mommy, kung ayaw mo po na magalit ako sa ‘yo ay ‘wag mo pong idamay si Ate Yanne dito,” biglang nagsalita si Alden na kasama pala namin ngayon. “Alden, mali ang–” “Narinig po kita, gusto mo pong umalis dito si ate. Wala naman po siyang ginagawa sa ‘yo. Ikaw po ang may kasalanan

MARIANNE “Nasa office mo tay–” “So, what? Ano naman kung nasa office ko?” tanong niya sa akin. “Nakakahiya, baka mamaya ay–” “Just give me five minutes,” sabi niya sa akin at mabilis na siniil ng mapusok na halik ang labi ko. “N–Ninong,” mahina na sambit ko. “It’s okay, baby. Walang papasok dito,” sabi niya sa akin. Muli niyang akong hinalikan sa labi kaya naman mabilis na rin akong tumugon. Para na rin tumigil na. Kukulitin pa rin naman niya ako eh. Tinugon ko ang bawat halik niya sa akin. Hanggang sa tumayo siya at pinatalikod niya ako sa kanya. Nakahawak ako ngayon sa edges ng table niya. Binaba niya ang suot kung cycling shorts at kasama na ang panty ko. “Quickie lang, baby.” sabi niya sa akin. Mabilis kong tinakpan ang bibig ko gamit ang isa kong kamay dahil naramdaman ko ang pagsagad ng pagk*lalaki niya sa loob ko. Wala ng ibang seremonyas dahil ipinasok na niya kaagad. He’s thrusting from behind. Mabilis at pasok na pasok. Halatang nagmamadali siya sa bawat

MARIANNE“PARA SA NAG-IISA KONG PRINSESA” basa ko sa nakasulat sa labas ng sobre. Dahan-dahan ko itong binuksan at sulat ito ng daddy ko para sa akin.“Yanne,My baby, I miss you so much. Walang araw na hindi kita nami-miss. Alam ko na nagtatampo ka sa akin. Alam ko na gusto mong kasama kita at ganun rin naman ako. Gusto ko rin na nasa tabi kita palagi. Pero gustuhin ko man ay mas pinili ko na malayo ka sa akin dahil alam ko na mas safe ka. Baby, I’m really sorry. I’m sorry dahil ikaw ang nahihirapan sa mga desisyon ko sa buhay ko.Tatanggapin ko ang lahat dahil alam ko na sa ginagawa ko ay marami akong natutulungan kahit pa ang naging kapalit ay kayo. Sinimulan ko na kaya hindi ko na puwedeng itigil. Patawarin mo ako sa lahat ng pagkukulang ko sa ‘yo. Patawarin mo ako kung lumaki ka na wala ako sa tabi mo. I’m really sorry, baby. Patawarin mo si daddy.Darating ang araw na babawi ako sa ‘yo. At kapag dumating ang araw na ‘yon ay ako ang pinakamasayang tao sa buong mundo. Yanne, sorr

MARIANNE“Hi, boys. Gusto niyo bang maglaro?” Nakangisi na tanong sa kanila ni Libby.“Magkakilala kayo?” tanong ng boss nila. “Hindi ko siya kilala,” sabi ko sa kanila dahil kailangan ko ng time.“Sino ka?!” tanong nila kay Libby.“Kailangan ko pa bang ipakilala ang sarili ko. Sorry pero hindi ko gustong makilala niyo ako. Sayang ang ganda ko,” natatawa na sabi ng kaibigan ko.“Sayang ang ka-sexyhan mo. Pakialamera ka kasi,” sabi pa nila.“Alam niyo, hindi niyo puwedeng saktan ang prinsesa ni congressman.” nakangisi na sabi ni Libby sa kanila.“Gusto mong maglaro diba? Simulan na natin–”“Okay,” nakangisi na sabi ni Libby at tinutok sa kanila ang baril na hawak niya.Akmang tututukan ako ng boss nila ng baril ay mabilis kong tinutok sa ulo niya ang baril na hawak ko. Dahil sa busy sila kanina kay Libby ay hindi man lang nila napansin na nakuha ko na ang dalawang baril sa kanila.“Prinsesa ni cong ‘yan,” tumatawa na sabi ng kaibigan ko.“Babarilin niyo ako? Sige barilin niyo ako para