Все главы When The Mafia Falls In Love: Глава 41 - Глава 50

Angel“How are you feeling?” tanong ni Salvatore ng makapasok kami sa aming silid. Naupo ako sa aming kama habang lumuhod naman siya sa harapan ko at kinuha ang kamay kong may bandage at tinignan iyon.“Okay naman na,” sabi ko dahilan para tumingin siya sa akin.“I already asked Naty to prepare the table.” Pagkasabi niya non ay napatingin ako sa paperbag na may lamang pagkain na binigay ni David.“Ipahanda mo na rin sa kanya yan.” Sayang naman din kasi kung hindi kakainin eh pagkain pa naman.“Kakainin mo yan?” tanong niya kaya naman tumango ako. “Bakit, gusto mo yung pulis na nagbigay niyan?” Ano daw?“Saan naman nanggaling yan?” takang tanong ko at sigurado akong kunot na kunot ang noo ko.“Hindi ba at ganun naman talaga? People eat or use something that the person they like gave them?”“Pagkain yan Salvatore, anong masama kung kainin ko yan kaysa naman itapon.”“Hindi mo kakainin ang bigay ng pulis na yon, tapos.”“Eh di sige ikaw na lang ang kumain. Basta huwag mong maitapon tapon

AngelMabilis akong lumapit sa customer namin sa hindi kalayuan kay David na napansin kong umalis na rin. “Ako na po,” ang sabi ko kasabay ang pagdampot ng tinidor na nasa lapag. Pag angat ko ng tingin ay galit na mukha ni Salvatore ang nakita ko na masama ang tingin sa akin. “Ikukuha ko lang po kayo ng panibagong tinidor.” Hindi ko na hinintay na makasagot pa siya at iniwan ko na siya.Hindi ko rin naman malaman ang gagawin ko ng kailangan ko ng bumalik sa kanya. Nag-aalalangan ako pero may palagay akong lalo siyang magagalit kung hindi ako babalik. Kaya naman kahit na labag sa aking kalooban ay binalikan ko pa rin siya. “Ito po, Sir.”“Mukhang masayang masaya kang makipag-usap sa customer kanina pero sa akin ay hindi ka makangiti.” Mahina lang ang boses niya pero umabot ang mga salita niya sa tenga ko.“Hindi naman po, Sir.” Sinamahan ko na rin ng ngiti dahil baka mamaya ay sabihin na naman niya na hindi ko siya nginingitian. “May kailangan pa po kayo, Sir?” tanong ko at umiling nama

SalvatoreGustong gusto ko na makabalik ng Pampanga ngunit hindi ko naman din pwedeng madaliin ang lahat ng gawain ko dito. Isang linggo lang ang paalam ko kay Angel ngunit pang walong araw ko na rito sa Maynila ay hindi ko pa rin masiguro ang pag-uwi ko. Ayaw ko na kasing balikan pa ang kung ano mang pwede kong maiwan dito na importanteng bagay.“I’m sorry, Sir.” Hinihingal pa ang business manager ko. Nararamdaman kong natatakot siya sa akin ngunit pinipigilan niya lang. Ng lumuwas ako dito ay yun din ang unang beses na nagkita kami. Tinanggap ko siya sa trabaho niya online at may nilaan lang akong abogado na malapit sa akin na sumusubaybay sa kanya at maaari niyang kontakin kung kailangan niya ako.“Naayos ko na po ang lahat at pirma niyo na lang po ang kailangan.” Tapos ay inilapag niya ang folder na naglalaman ng mga kontrata. Kinuha ko iyon at binuklat bago iniabot kay Larry, ang abogadong kaibigan ko.“Okay na lahat ito,” pagkumpirma niya. Nakahinga ako ng maluwag dahil sa wakas

AngelHindi siya kumibo habang sige ang paghampas ko sa kanyang dibdib na mukhang hindi naman niya iniinda. Siguro ay dahil ayaw ko rin siyang masaktan physically. Ako na lang din ang sumuko at tumigil sa ginagawa ko. Nakakandong pa rin ako paharap sa kanya habang parang bata pa rin akong umiiyak hanggang sa unti unti akong tumigil at mauwi na lang ang lahat sa hikbi.Naramdaman ko ang pagkabig niya sa akin kaya isiniksik ko ang aking mukha sa sugpungan ng kanyang leeg at balikat. Mahigpit niya akong niyakap habang hinahagod ang aking likod kasabay ang manaka nakang banayad na halik sa aking sentido. Kaya naman tuluyan na ring tumigil kahit nag paghikbi ko at naging kalmado na ako.“Are you feeling better now, baby?” narinig kong tanong niya pero hindi ako kumibo. Hindi na rin siya nagsalita pa muna at naghintay pa ng ilang sandali.“Si Victoria ang kauna unahang babae sa buhay ko at ganun din naman ako sa kanya. Mga bata pa kami ng magkakilala kaya wala na akong magagawa doon kahit na

David“Sir, ano yon? Ganon na lang yon?” tanong ko sa aking hepe matapos niyang sabihin na kalimutan na ang kaso ni Manzano.“Kailan ka pa naman nagkaroon ng amor sa kriminal na yon, Calderon? Hindi ba at kating kati kang mahuli ang tarantadong yon? Tapos ngayong burado na siya sa mga isipin mo eh hindi mo pa rin ako tinatantanan!” sigaw niya sa akin.“Sir, hindi sa may amor ako don sa tarantadong yon, higit kanino man ay ako ang may gustong mahuli yon. Mahuli sir at hindi mamatay. Ang gusto ko pagbayarin siya sa mga kasalanan niya.”“Diyos na nga ang gumawa ng paraan para mawala na siya sa mundong ito at maparusahan siya eh pumuputak ka pa rin.”“Paano ko malulutas ang kaso ng dating mayor natin eh siya ang natitira kong lead sa kaso? Tsaka hindi man lang ba kayo nagtataka kung bakit ginawa sa kanya ang ganon kung kailan masasagot na ang mga tanong natin?”Kumamot ng kanyang ulo ang aking hepe bago nagmura at tsaka ako hinarap ulit, “Hoy, Calderon, ako nagtitimpi lang sayo ha. Ano ang