Tous les chapitres de : Chapitre 621 - Chapitre 630

CHAPTER 84 – “Seven Days.”---Eurydice Motors – Bonifacio Global CityMaaga pa lang, buhay na buhay na ang opisina ng Eurydice Motors. Ang lobby ay punô ng tao—distributors na may hawak pang folders, ilang media representatives na nagche-check in sa front desk, at staff na abala sa pag-aasikaso ng logistics. Sa malaking LED screen na naka-install sa reception wall, paulit-ulit ang promo video ng kanilang mga eco-luxury cars na siyang flagship ng kompanya.Pagbukas ng elevator doors, lumabas si Elle, nakaayos ang buhok sa simpleng ponytail, suot ang blue blouse tucked neatly sa black pencil skirt. Ang heels niya ay maingat na tumatama sa polished marble floor, bawat hakbang ay kumpiyansa ngunit hindi maingay. Sa kamay niya, hawak ang tablet na puno ng schedules at notes, parang extension na ng sarili niyang katawan.“Good morning, Ms. Santos,” bati ng receptionist na nakasanayan na ang presensya niya.Ngumiti siya, mahinahong tumango. “Good morning.”Kasunod niyang lumabas si Nathan,

CHAPTER 86 – "The Call"---Mainit ang hapon sa Bonifacio Global City. Sa loob ng opisina ng Eurydice Motors, abala ang lahat—mga staff na nagdadala ng presentations, ilang interns na nagbubura ng whiteboard, at distributors na palabas-pasok sa conference room. Sa gitna ng lahat ng ito, tahimik na nakaupo si Elle sa kanyang desk, hawak ang tablet habang tinitingnan ang schedule ng deliveries. Sa kabilang sofa, mahimbing na natutulog si Kieran, naka-dapa sa maliit na throw pillow, yakap-yakap ang dinosaur plush toy na hindi nito binibitawan kahit isang minuto.Nathan walked in quietly, holding two mugs of coffee. “Break muna,” aniya, inilapag ang isa sa harap ni Elle. “You’ve been working non-stop.”She glanced up and gave him a small smile. “Thanks. I needed this.”“Don’t thank me. You’ll burn out if you keep pushing yourself like that,” he replied, taking a seat opposite her. The tone was light, friendly, but protective in a way only Nathan could manage. They had built a rhythm, a ba

CHAPTER 88 – “Aftermath”Lumabas si Elle ng restaurant na para bang hinigop lahat ng lakas niya sa loob. Ang mga ilaw ng kalye sa Makati ay maliwanag, pero sa pakiramdam niya, lahat ay malabo, lahat ay malayo. Humigpit ang hawak niya sa strap ng bag, parang iyon lang ang tanging kumakapit sa kanya para manatiling matatag.Nang makasakay siya ng kotse, hindi niya mapigilang titigan ang mga palad niya—pawis na pawis, nanginginig pa. She pressed them together, whispering under her breath, “Kailangan kong maging matatag. Para kay Kieran.”Pagdating sa condo, tahimik ang paligid. Si Kieran ay mahimbing na natutulog sa maliit na kama sa tabi ng kwarto niya. Hawak pa rin nito ang paboritong dinosaur plushie, bahagyang nakabuka ang bibig habang mahimbing ang tulog.Elle sat at the edge of her bed, staring blankly at the wall. Her chest rose and fell in uneven breaths. Alam niyang kailangan niyang magpakatatag, pero hindi madaling bitbitin ang bigat ng katotohanan: Knox knew. At hindi lang bas

CHAPTER 90 – “’Di Inaasahang Tagpo” Kapansin-pansin na ibang-iba na ang aura ni Elle at napapansin iyon ni Nathan. For the past few days, halatang-halata ang pagbabago. Dati, para itong laging may dinadalang mabigat. Ngayon? May something different. Just this morning, sa gitna ng isang meeting, nahuli niya itong nakatulala sa bintana habang may maliit na ngiti sa labi. Tulala while smiling? That’s new. Yung kislap sa mga mata niya, bumalik. Deep inside, alam ni Nathan kung sino—o ano—ang dahilan. Hindi kailangan ng henyo para malaman na nagsimula ang lahat ng ito mula nang bumalik si Knox sa eksena. Nakakainis isipin. Yung lalaking sumira sa rito, ito rin pala ang may kayang bumuo ulit. Life’s ironic like that. “You seem… lighter these days, Elle,” sabi ni Nathan nang magkasabay silang kumuha ng kape sa pantry. “Masaya ako para sa’yo.” Kitang-kita niya ang pagkagulat sa mga mata ni Elle bago ito mabilis na ngumiti. “Ha? Ah, siguro dahil sa sales report. Ganda ng numbers, eh. Nakak

CHAPTER 92 – Unang Hakbang --- Maaga pa lang ay abala na si Elle sa opisina. Pero ngayong araw, mas kabado siya kaysa karaniwan. Kahapon lang ay pumayag siyang bigyan ng pagkakataon si Knox na makilala si Kieran. Simula pa lang iyon, at alam niyang mahaba pa ang proseso, pero hindi maikakaila—parang may pinto siyang muling binuksan na matagal na niyang pinilit isara. Naka-setup ang schedule niya sa araw na iyon. Nag-setup sila no Knox na susunduin nila si Kieran sa daycare malapit sa building. Elle had already informed the nanny to expect Knox, pero strictly under her supervision. Walang extra privileges. Walang madalian. Pagdating nila sa daycare, kita agad ang makukulay na dingding at mga batang naglalaro sa loob ng play area. May mural ng alphabet, posters ng animals, at shelves ng laruan. Elle stood by the glass door, arms crossed, habang hinihintay lumabas ang anak. Knox stood a step behind her, tahimik, halatang kinakabahan. Lumabas ang teacher, bitbit si Kieran na may hawak