Semua Bab AFTER DIVORCE: Loving My Ex-Wife: Bab 421 - Bab 430

Sa ilang sandali, tumahimik ang tatlo.Halatang hindi nila alam kung ano ang gagawin tungkol dito.Napabuntong-hininga si Roxanne. "Kahapon, tinanong pa ako ni Christian kung niloloko ba natin siya, at kung totoong hindi ka kailanman nangako sa kanya, Karylle."Huminga nang malalim si Nicole. "Ah, ganito pala..."Pumikit si Karylle, saka malumanay na nagsalita, "Okay lang na isipin niyang gano'n. Mas mabuti na rin na may kaunting paghahanda siya sa isip."Nangilid ang luha ni Roxanne, at tumayo siya sa dulo ng pasilyo malapit sa ward. Panay ang lingon niya, natatakot na baka biglang lumabas si Christian.Pagkatapos siguraduhing walang tao, napabuntong-hininga siya, "Karylle, bakit hindi na lang ako ang gusto niya? Kung ako, hindi na siguro siya mag-aalala nang ganito."Binuksan ni Nicole ang kanyang bibig, ngunit hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Halatang naguguluhan din siya."Hayaan niyo muna, mag-iisip pa ako ng solusyon." Kalma lang na sabi ni Karylle, na para bang kontrolad

"Kung ipinadala nila, paano nila mabubura iyon? Huwag mo nang isipin, pupuntahan ko pa iyon! Huwag mo na akong pigilan!" Binilisan niya ang kanyang hakbang.Pagbukas nila ng pinto ng kwarto, nakita ng mag-asawa na hawak ni Adeliya ang cellphone at nakatingin dito, maputlang-maputla ang mukha niya!Biglang nagbago ang ekspresyon nina Andrea at Lucio!Kasabay nito, bumuhos ang mga luha ni Adeliya. Tumingin siya sa kanyang mga magulang, may lungkot sa kanyang ngiti. "Ibig sabihin, totoo ang lahat ng iyon. Hindi ako nagkamali ng naramdaman."Dali-daling lumapit si Andrea, kitang-kita ang pag-aalala, "Adeliya, hindi ka nagkamali ng naramdaman! Ang matanda sa pamilya Sabuelgo ang pabago-bago! Hindi papayag si Mama na basta na lang mawasak ang kasal ninyo! Hindi nila magagawa ito! Hindi maaari!"Biglang ngumiti si Adeliya, puno ng lungkot, "Anong hindi maaari? Naghanda na sila ng bayad-pinsala. Ano pa ang puwede nating pag-usapan..."Tahimik na siya ngayon, wala na ang galit at panic niya ka

Matagal na nag-isip si Lucio at hindi nagsalita. Pakiramdam niya ay may mali, pero...Kung hindi niya gagawin, paano kung mas lumala ang sitwasyon?Habang iniisip niya ito, muling nag-ring ang kanyang telepono.Naiinis siyang sumagot, "Kailan ka makakabalik?""Dalawampung minuto pa.""Bilisan mo. Kailangan kong may magbantay dito. Paulit-ulit na ang mga tawag, at kailangan ko pang pumunta sa kumpanya para sa meeting.""Sa laki ng isyung ito, kailangan mo talagang humarap. Sige, pupunta na ako agad. Sabihan mo ang mga tao na magbantay nang mabuti sa anak natin.""Hmm."Matapos ang usapan, agad na binaba ni Lucio ang telepono.……Isang oras ang lumipas, sa conference room ng Granle GroupNasa kanilang mga upuan ang mga opisyal, lahat ay tahimik at halatang apektado ng sitwasyon.Nakapangalumbaba si Lucio, halatang wala na siyang gustong sabihin pa.Tiningnan ni Santino ang lahat, saka mahinahong nagsalita, "Ngayon na nasa ganitong sitwasyon tayo, wala nang silbi ang sisihan. Kung may ma

Agad siyang napatingin pataas, at napansin niyang naging seryoso ang mukha ni Christian. Ang mga mata nito ay nakatuon sa Weibo post na mula sa pamilya Sanbuelgo...Nataranta si Nicole, kaya mabilis niyang iniabot ang telepono kay Karylle. Nang tingnan ni Karylle ang screen, mabilis niyang binasa ang ilang pangungusap, at bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon.Samantalang si Roxanne naman…Sa puntong ito, hawak pa rin niya ang kanyang telepono, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hindi na pinansin ni Christian ang iba sa sandaling iyon. Ang buong atensyon niya ay nakatuon kay Karylle, puno ng pag-aalala ang kanyang mga mata. "Karylle, ikaw ba ang tinutukoy nila?!"Bahagyang kumilos ang mga mata ni Karylle, ngunit wala siyang sinabi.Malinaw na ang lahat dahil sa inilabas ng pamilya Sanbuelgo. Kahit magtanggi pa siya ngayon, wala na rin itong saysay.Ngunit bigla na lamang hinawakan ni Christian ang kamay ni Karylle. "Kumusta ka na ngayon?! Bakit hindi mo sinabi sa akin? At bakit hin

Andrea ay halos mabaliw, "Sobra na sila!"Mabigat ang ekspresyon ni Lucio. "Kumusta si Adeliya ngayon?""Hindi kumakain, hindi umiinom, at hindi rin ako kinakausap. Kinuha ko na rin ang cellphone niya nang makita ko ang nangyayari sa Weibo.""Ganyan talaga ang pamilya Sabuelgo, kailangan nating lumaban!""Alam mo na ang sasabihin mo kapag nagpunta ka sa presinto. Wala tayong kinalaman sa mga ito, pero titignan ng pulis ang magiging reaksyon mo. Huwag kang magpatalo sa presyur nila, huwag kang magpakita ng kahinaan."Malamig na tumawa si Lucio. "Wala namang kinalaman sa atin ito. Bakit ako matatakot? Nagtutulungan lang tayo sa mga awtoridad. Pero hindi maganda ang sitwasyon ngayon, at mukhang may problema na rin sa mentalidad ni Adeliya. Kailangang magawan mo ito ng paraan. Kung hindi, baka kailangan na siyang ilipat ng ospital.""Ilipat?!"Nagbago ang ekspresyon ni Andrea, ngunit halata niyang may gustong iparating si Lucio.Malamig na tumugon si Lucio, "Malaki ang problema ni Adeliya