All Chapters of AFTER DIVORCE: Loving My Ex-Wife: Chapter 651 - Chapter 660

Nang mapansin ni Alexander na lalo nang dumidilim ang ekspresyon ni Harold, agad siyang nagsalita, “Bilisan mo na, bumaba ka na sa kotse!”Habang sinasabi niya ito, nauna na siyang bumaba. Napansin niyang hindi pa tuluyang nakakapasok sina Alexander at Karylle, kaya’t bigla niyang sinabi, “Aba, ang galing naman ng timing. Nagkita pa tayo rito, Alexander.”Bahagyang huminto si Alexander sa paglakad, saka siya lumingon at tiningnan ang paparating. Bahagya niyang tinaas ang kilay. “Ah, andiyan ka rin pala.”Bagama’t tila simpleng pahayag lamang iyon, malinaw ang tono, kilala niya si Harold, ngunit wala siyang balak makipagkamay o makipagbatian. Tumalikod siya agad at pumasok na lang kasabay ni Karylle, na ganoon din ang ginawa, ni hindi nilingon ang dumating.Hindi pa tuluyang naisasara ang pinto ng sasakyan, kaya’t malinaw na narinig ni Harold ang sinabi ni Alexander. Kumislot ang mga mata niya, at sumilay ang malamig na tingin sa mukha. Ilang saglit lang, bumaba na rin siya ng sasakyan

“Ayoko bumaba!” mariing sabi ni Roy habang nakaupo pa rin sa loob ng sasakyan. Ni hindi niya tinangkang kalasin ang seatbelt.Napuno ng iritasyon ang mga mata ni Harold, ngunit nanatiling mahinahon ang tono ng boses niya nang magsalita, “Tawagan mo si Dustin”Napatingin si Roy sa kanya, ngunit hindi na siya nakipagtalo pa. Tahimik niyang dinial ang numero ni DustinSa kabilang linya, agad sumagot si Dustin “Anong meron? Ang late na nito ah.”Roy, bagama’t iritado, ay nagsalita na para bang walang anuman: “Inuman. Sa dati.”Sa tono ng boses ni Roy, kahit pa parang normal ito, ramdam pa rin ni Dustin ang tensyon at pagkainis. Napakunot siya ng noo. Ang unang pumasok sa isip niya, baka may nangyari kina Roy at Nicole.Hindi na siya nagtanong pa. Tumugon na lang siya, “Sige, lalabas na ako ngayon.”“Hmph.” Mabilis ding binaba ni Roy ang tawag.Habang ginagawa ito ni Roy, paandar na si Harold, patungo sa lugar kung saan sila madalas mag-inuman.Pagkalipas ng kalahating oras, naroon na sila

Saglit na natahimik si Loriyin, bago siya tuluyang nagsalita, “Dahil hindi mo pa alam, malalaman mo rin naman bukas. Sige na, hindi ko naman hahayaang mamatay ka nang walang tulong. Malaki pa rin ang pakinabang mo sa akin.”May halong inis ang boses ni Loriyin, ngunit sa pagkakataong ito, hindi niya agad binaba ang tawag, na agad namang napansin ni Adeliya.Mabilis siyang nagsalita, puno ng pagmamakaawa ang tono. “May gusto ka bang sabihin sa ’kin? Please, sabihin mo naman kung ano ba talaga ang nangyayari!”Hindi na niya kinaya ang pakiramdam ng pagiging bulag sa sitwasyon. Pinagdududahan na niya kung ang pagiging kakaiba ng kilos ng kanyang mga magulang ay konektado rin sa ikinikilos ng misteryosong babae. Ngunit wala siyang kahit anong kasagutan.

Sa mga sandaling iyon, halos hindi na humihinga si Adeliya. Pinipigilan niya ang sariling paghinga, ayaw niyang may kahit isang salita mula sa kanyang ina ang hindi niya marinig.May hawak siyang mikropono, kaya’t malinaw ang bawat salitang sinasabi ni Andrea sa loob ng korte. Lahat ng naroon ay tahimik na nakikinig.“Una,” panimula ni Andrea habang maayos na nakatayo sa gitna ng silid, “hindi maganda ang kalagayan ng kapatid ng asawa ko. Pwede ring imbestigahan ito ng ospital. Kaya ngayong araw, may dala akong medical case file para personal na makita ng Kagalang-galang na Hukom.”Habang nagsasalita, binuksan ni Andrea ang kanyang bag at inilabas ang isang makapal na folder ng mga dokumento. Ipinalabas niya ito sa harap ng lahat.Agad lumapit ang assistant ng hukom, kinuha ang folder mula kay Andrea, at iniabot ito sa hukom.Habang iniisa-isa ng hukom ang nilalaman ng folder, muling nagsalita si Andrea. Malumanay ang boses, ngunit punong-puno ng kahulugan.“Pabigat nang pabigat ang k

Halos maiyak na si Lucio, kaya napilitan na lang siyang tumango nang marahan. “Sige.”Hindi na nagsalita pa si Andrea. Tahimik na lang siyang sumama sa mga pulis."Mama..." tinig na puno ng sakit ang sumunod na narinig sa likod niya, ang hikbi ng kanyang anak na si Adeliya.Naririnig pa rin ni Andrea ang iyak ng kanyang anak habang lumalayo siya, pero kahit anong pakiusap, hindi na siya lumingon pa. Ayaw niyang makita ang itsura ni Adeliya sa mga sandaling iyon, at mas ayaw niyang ipakita kung gaano kabigat ang dinadala niyang sakit.Tahimik siyang tumalikod, pinikit ang mga mata at pinilit lunukin ang mga luha.Samantala, nanatili si Adeliya sa kinatatayuan niya, tahimik na nakatingin sa papalayong likod ng kanyang ina. Umapaw na naman ang mga luha sa kanyang mga mata. Hindi niya mapigilan ang galit na unti-unting bumalot sa kanyang dibdib.Ganito na lang ba ang magiging wakas nila? At lahat ito, dahil kay Karylle!Kasalanan ng babaeng iyon!Hindi naman agad umalis si Karylle. Nakata