Semua Bab Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Bab 281 - Bab 290

“Ano ka ba, Mateo. Bisita namin kayo,” nag-alinlangan pa ang matandang babae.“Honey, hayaan mo na sila.” Saway ng matandang lalaki sa asawa. “Asikasuhin mo na lang ang dinner natin mamaya.”“Ay, oo nga pala.” Nakangiting tugon ng babae. “Oh, siya, paano ba ‘yan…”“Salamat po, ako na po ang bahala sa kanya,” magalang na sabi ni Mateo sa babae.Napatawa ito ng mahina, may kislap ng kasiyahan sa mga matandang babae. “Napakabuti mong asawa, Mateo. Ingatan mo at buntis ang asawa mo.”Nakaawang ang bibig ni Natalie sa palitan ng salita ng tatlo ngunit hindi siya nagsalita para itama ang maling akala ng mag-asawa. Tumango lang si Mateo ay marahang hinawakan ang kamay ni Natalie para akayin paakyat sa kahoy na hagdan. Ang bawat hakbang nila ay nagdulot ng langitngit sa kahoy.Pagdating nila sa guest room, binuksan ni Mateo ang pinto at pinapasok si Natalie sa loob. Namangha siya, simple ngunit maaliwalas ang loob ng kwarto---may nakahanda ng mga sariwang kumot, tuwalya at comforter para sa l

Pinigilan ni Natalie si Mateo bago pa ito tuluyang makalabas. Nakatuon ang pansin niya sa madilim na gabi na binabagyo pa rin. “Teka lang. Anong ibig mong sabihin? Nahihibang ka na ba? Hindi ito Manila at lalong walang bigas ang mga tao dito. Tsaka, hindi mo ba nakikitang bumabagyo pa?”Ngumisi si Mateo, naroon pa rin ang hindi matinag-tinag na kumpyansa sa mukha. “Paano ko naman malalaman kung hindi ko susubukan, hindi ba?”Tuluyan na nitong nabuksan ang pinto at lumabas. Napabuntong-hininga na lang si Natalie. “Ang tigas talaga ng ulo ng isang ‘yon.”Nag-alinlangan siya pero sumunod na rin siya pababa ng hagdan, marahan ang kanyang mga yapak. Pagdating niya sa hagdanan, narinig niya ang boses ni Mateo mula sa sala---kalmado, magalang pero may paninindigan.“…pero malayo ang pinakamalapit na supermarket, Mateo.” May pag-aalala na sabi ng matandang lalaking may-ari ng bahay. “Baka umagahin ka na. Bukod doon, malakas pa rin ang ulan.”“Ayos lang po,” sagot ni Mateo habang inaayos ang m

“Ang may-ari ng supermarket ay nakapangasawa ng isang Filipina. Katunayan, may minority pala ng mga pinoy sa area na ito kaya may stocks siya na pang-Filipino cuisine. ” Paliwanag ni Mateo habang maingat na inaayos ang natitirang pagkain. “Tinanong ako ng babae kung bakit dis oras ako ng gabi bumibili ng bigas. Ang sabi ko, buntis ang asawa ko at wala siyang ganang kumain at kanin ang hinahanap niya. Alam mo ba kung ano ang sinabi niya sa akin? Ganyan din daw siya noong nagdadalawang-isip siya. Sa kanya nanggaling ang ideya ng rice balls. Akalain mo, epektibo.”Tahimik lang na nakikinig si Natalie habang inuubos ang natitirang hot chocolate niya. Sa isip niya, nakikita niyang nakasandal si Mateo sa isang supermarket counter, basa mula sa pagsulong sa malakas na ulan at kinakausap ang estrangherong mag-asawa at sinasabing, ‘buntis ang asawa ko’. Paulit-ulit na umalingawngaw sa isipan niya ang mga katagang iyon.May kung anong kumirot sa dibdib niya dahil hindi naman iyon totoo---wala n

Bumigat lalo ang katahimikan sa loob ng sasakyan. Punong-puno ito ng hindi mabigkas na tensyon. Pagpasok nila sa city proper ng Calgary, liningon ni Alex si Mateo.“Sir, saan natin ihahatid si Natalie?”Hindi na kailangang itanong ‘yon dahil iyon naman talaga ang dapat na mangyari. Pero hindi pa nakakasagot si Mateo, nagising si Natalie.“Ibaba niyo na lang ako dyan sa may kanto. Alam kong out of the way ang tinutuluyan ko. Hindi niyo kailangang lumihis ng daan para sa akin. Kailangan ko din namang pumunta sa ospital.”Mabilis na nagsalubong ang kilay ni Mateo dahil hindi niya nagustuhan ang mga sinabi nito. “Natalie.”“Nangako ka sa akin.” Alam na alam na ni Natalie kung ano ang sasabihin ni Mateo kaya inunahan na niya ito. Nagtama ang kanilang mga mata---mga matang walang alinlangan at malinaw ang pakay. “Tapos na tayo sa Wells, Mateo.”Wala ng kailangang sabihin pa. Panahon na para tuldukan ang lahat sa kanila.Bumalik ang mapait na lasa sa bibig ni Mateo, isang pait na mas mapait

Mabilis na binaliktad ng nurse ang clipboard na hawak habang maingat ngunit mabilis na nagii-scan ng listahan. “Hmm, hindi pa siya nadadala sa ospital. Lahat ng dinala doon ay accounted for sa listahan ko.”“Ibig sabihin, nandito pa siya? Tama ba? Pero kung nandito nga siya, nasaan?”“Hindi ko masasagot ang tanong na ‘yan, miss.”Nanikip ang sikmura ni Natalie kasabay ng pagkakaintinding wala si Mateo sa ospital at wala din ito sa mga ambulansyang naroon. Kung hindi siya ginagamot---isang pangit na ideya muli ang dumapo sa kanya, ngunit mabilis niyang iwinaksi.“Hindi. Huwag mong iisipin ‘yan, Natalie!” Singhal niya sa sarili. Pagkatapos ay hinarap ulit ang nurse. “Maraming salamat. Pero…pwede ko kayang silipin ang mga ambulansya? Baka sakaling naroon pa siya.”Nag-atubili ang nurse pero marahil ay naawa sa kanya. “Sige, pero bilisan mo. Marami pang pasyente na kailangan asikasuhin.”“Naiintindihan ko, salamat!” Walang sinayang na sandali si Natalie. Tumalikod na siya at tumakbo.Ang