The Rebirth of Love의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

RUAN'S P.O.V For the first time in our one year relationship, nakatabi ko matulog 'yung girlfriend ko. Nakangiting nag-inat ako.''Good morning, babe—babe?''Takang nilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng kwarto ko.Wala si Ariadne.Napangiti ulit ako.I knew it! Malamang, nasa kitchen na naman s'ya at naghahanda ng almusal sa hindi ko pa rin maintindihang paraan.Muli akong nag-inat bago ako tuluyang bumangon.Hindi na ako naghilamos. Dire-diretso na akong lumabas at naglakad pababa. Papunta sa kusina.Pero imbis na si Ariadne ang makita ko, purong katahimikan ang agad na sumalubong sa akin.Pagkatapos ng matagal na panahon, ngayon na lang ulit ako nakaramdam ng gan'to. 'Yung pakiramdam ng... mag-isa.Bigla akong nakaramdam ng kaba.Damn. Ano bang nangyayari?Dali-dali akong nagpunta sa dining hall pero... wala rin s'ya doon.''Ariadne?'' tawag ko sa kanya habang tumatakbo ako paakyat sa hagdanan. Papunta sa entertainment room.Shit. Ayoko ng gan'tong pakiramdam.Inakala ko na mak

ZARA'S P.O.V Ala una na ng madaling araw pero hanggang ngayon, wala pa rin si Tristan, ang asawa ko. Btw, I am Zara Dela Merced-Buenavino. Kuya Ruan's half sister and yes, Tristan's wife. ''Mommy, why are you still awake po?'' Gulat na napalingon ako sa ibaba ng hagdanan kung saan nanggaling ang maliit na boses na 'yon. There I saw my four year old daughter. Si Sharia. ''I'm waiting for your dad, baby.'' mahinahong sabi ko. Mula sa pagkakaupo ko sa sofa ay tumayo ako at naglakad palapit sa kanya. Lumuhod ako para mapantayan ko s'ya. Then I hold her cheek as I gave her an assuring smile. ''Go back to your sleep now, baby. Everything's okay.'' sabi ko ulit. Ilang sandali n'ya akong tinitigan sa mga mata ko. Pagkatapos ay hinalikan n'ya ako sa pisngi. ''Go to sleep na rin po.'' malambing na sabi n'ya. Tumango ako. Binuhat ko s'ya bago ako naglakad pataas sa hagdanan. Hinatid ko s'ya sa kwarto n'ya. I put her down on her bed. Kinumutan ko na rin s'ya. ''Sleep tight, baby. M

UNKNOWN P.O.V Akala ko nakatakas na ako sa karahasan na pwede kong pagdaanan. Pero hindi pa rin pala... Hindi mapakaling naglakad ako pabalik-balik, paikot sa maliit na kwarto kung nasaan ako. Kailangan ko nang makaalis dito sa lalong madaling panahon. Nagmamadaling kinuha ko ang isang maliit na bag. Nilagay ko na rin doon ang ilang damit at mahahalagang gamit ko. Mamaya, kahit ano'ng mangyari, aalis ako. Tatakas ako. TRISTAN'S P.O.V It's passed two a.m but we're still here in my bar. Nag-iinuman. Nagku-kwentuhan at nagtatawanan. ''I think, we need to end this, bro. Mag-uumaga na.'' sabi ko kay Ruan na ngayon ay nakasubsob na sa counter. Medyo nakakaramdam na rin kasi ako ng hilo. Hindi ako masyadong uminom dahil binilin sa akin ni Zara na ihatid ko pauwi ang kapatid n'ya. ''Y-Yeah... U-Uuwi na tayoOooO!'' sabi n'ya naman. Tinaas n'ya pa ang kamay n'ya pero hindi nagtagal ay unti-unti ring kusang bumaba 'yon. He's really wasted. Tss! Pinilit kong tumayo. ''Tara na, bro.

ZARA'S P.O.V Hindi pa rin ako makapaniwala na nasa harapan ko na ngayon ang kaibigan kong matagal ko nang hindi nakikita. And yes, she's Althea Hope San Andres. Ang babaeng nadamay sa pagkaka-aksidente ni Kuya Ruan. ''M-May naaalala ako. P-Pero 'yung Zara na kilala at kaibigan ko mula no'ng bata ako ako... w-wala s'yang kapatid. P-Parehas kaming nag-iisang anak k-kaya... kaya nga kami 'yung laging magkasama no'n, eh. At sabi mo kanina... k-kapatid mo 'yung nakasagasa sa akin. K-Kaya imposible na ikaw 'yung Zara na kilala ko. A-At... Dela Merced ang apelyido n'ya, hindi Buenavino.'' Natawa ako dahil sa sinabi n'ya. ''It's really you, Thea! I can't believe this!'' masayang sabi ko. ''H-Ha?'' Huminga ako ng malalim. ''Ako at ang Zara na tinutukoy mo ay iisa lang. And yes, nag-iisang anak lang ako. Ni Daddy Roldan at ni Mommy Charlene. Pero may half brother ako. Sa side ni Daddy. And that's Kuya Ruan. S'ya 'yung kasama mo sa aksidente. And... I am Zara Dela Merced-Buenavino. 'Cause

THEA'S P. O. V "So, the news is true. It's nice to see you again, Thea, hija." Kahit naguguluhan ako ay nagawa ko pa ring bumati sa may katandaan nang lalaking nagsabi noon. At kahit parang tutumba na ako sa sobrang hilo at pagkabigla ay nakilala ko pa rin siya. Ito ay walang iba kundi ang nag iisang ama ni Zara at ng walang hiya ng Ruan na iyon. Si... Tito Roldan. "T-Tito..." nag-aalangan pero naluluha kong saad. Hindi ako makapaniwala na nangyayari ang lahat ng ito ngayon. "Come here, anak. Give us a hug!" nakangiti nang anyaya nito sabay bukas ng dalawang kamay. Nakadipa na siya na halatang hinihintay nga ang paglapit ko para sa isang yakap. Hindi naman ako nag aksaya ng panahon at nilapitan ko na siya. Sila ni Tita Charlene. "We've been looking for you for so long. Saan ka ba napunta?" naluluha ding tanong ni Tita Charlene habang yakap ako. "M-Matagal ko na rin po kayong hinahanap l-lalo na at kayo na lang po talaga ang inaasahan kong makakatulong sa akin lalo na noong gu