Semua Bab The CEO’s Regret: Chasing My Gorgeous Ex-Wife: Bab 221 - Bab 230

Pinagmasdan ni Lincoln si Casey at Dylan habang patuloy na umaasa sa magiging kinalabasan ng karera. Wala siyang gaanong emosyon sa kanyang mukha, ngunit alam niyang darating na ang sandali kung kailan magtatapos ang lahat ng ito.Samantala, si Raoul Mendez na kanina’y kinakabahan, ay biglang ngumiti ng maluwag. Hangga’t nangunguna ang pambato niya sa ranggo, walang sinuman ang magdududa sa kanya. Hindi na mahalaga kung nauuna si Dylan kay Casey—ang mahalaga ay mapanatili ang posisyon sa top ten, at sa ganitong paraan, hindi siya kailanman kakalabanin.Ngayon, ang mga natitirang kalahok ay ang mga nasa top ten, at ang pinaka-matinding laban ay magsisimula na.Tumaas ang tensyon habang ang final race ay nagsisimula. Mas mahirap at mas mapanghamong ang track na ito kumpara sa mga naunang rounds. Hindi na magkatabi ang mga kotse, at mas malawak na ang daan, puno ng mga liko at matarik na mga pagliko na magtutulak sa bawat driver na magbigay ng kanilang pinakamahusay.Pagkatapos ng senyal

Dinedma siya ni Dylan.Napilitan namang lumapit si Diego at bumulong sa tenga nito, “Pwede bang kontrolin mo ang emosyon mo? Naninigas na ako sa lamig! At isa pa, gusto mo bang isipin ng mga tao na galit ka dahil hindi ikaw ang nakakuha ng unang pwesto?”Agad na tumalim ang tingin ni Dylan kay Diego, dahilan para mapaatras ito.“Ay, sige na! Balewalain mo na lang yung sinabi ko,” mabilis na sagot ni Diego habang itinaas ang mga kamay bilang pagsuko.Samantala, patuloy pa ring nagsasalita ang host sa entablado, pinapakilala ang mga nagwagi at hinihikayat silang tanggapin ang kanilang mga parangal.Sa hindi kalayuan, nakangiti si Casey habang nakatingin kay Yuan. “Yuan.”Malinaw na narinig ni Dylan ang malambing na tono ng boses ni Casey. Agad na dumilim ang kanyang ekspresyon.Ang kapal ng mukha. Tinatawag niyang ganun si Yuan?Napansin naman ni Yuan ang pagtawag niya. “Bakit?”“Pakisuyo na lang na ibang tao ang kumuha ng award para sa akin. Uuwi na ako,” sabi niya nang walang emosyon.

Sandaling natigilan si Dylan, at sa loob ng ilang segundo, may dumaan na emosyon sa kanyang mga mata—mga damdaming hindi maunawaan ni Diego.Ngunit hindi na siya nag-abala pang alamin. Sa halip, muling nagsalita si Diego sa kanyang karaniwang walang pakialam na tono. “Okay lang makipaglaro sa mga babae, pero ‘wag na ‘wag kang magpapadala sa emosyon. Dahil kapag nangyari ‘yon…”Bahagya siyang ngumiti, isang mapait at mapanuyang ngiti, bago itinuloy ang sinasabi. Naalala niya ang ama niya—ang pinakamalinaw na halimbawa ng kung ano ang sinasabi niya. Pero ayaw na niyang ungkatin pa iyon.Bahagyang kumunot ang noo ni Dylan. “Hindi lahat katulad ng tatay mo.”Napatawa si Diego, pero may bahid ng pait ang boses niya. “Kapag nakita mong mag-isa ang tatay ko, hindi mo gugustuhing mahulog sa isang babae.” Luminga siya sa labas ng bintana ng kotse bago bumuntong-hininga. “Dito mo na lang ako ibaba sa kanto. Kita na lang tayo ulit sa ibang araw.”May natural na kaswalidad si Diego, pero kung tit

Bakit… bakit nauwi sa ganito?!Suzanne pinilit pakalmahin ang sarili, pero ang tunog ng papalayong sasakyan sa labas ay tila nagpatunog din ng sirang bahagi sa puso niya.“Dylan…”Hindi niya napigilan ang pagtulo ng luha. Bakit ganito ang nangyari?Ginawa naman niya ang lahat. Matagal nang tapos ang kasal ni Casey at ni Dylan—hiwalay na sila. Pinaalis na niya si Casey sa buhay ni Dylan, kaya dapat… dapat siya na ang nasa tabi nito.Pero bakit, sa halip na makuha niya ang matagal niyang hinangad, mas lalo lang lumala ang sitwasyon?Ayon sa plano niya, pagkatapos ng diborsyo, dapat siya na ang magiging asawa ni Dylan. Pero ngayon…Lahat ng pinaghirapan niya, tila nabalewala.Samantala…Dylan mahigpit na hinawakan ang manibela, ang mga daliri niya halos lumubog sa pagkakapiga. Ang malamig niyang mukha ay walang emosyon, pero ang isip niya ay isang gulo.Casey.Ang imahe nito habang nagmamaneho palayo, hindi man lang siya tiningnan.At ang mga salitang sinabi nito noong huli silang magkit

Galit na galit si Casey, nanginginig ang buong katawan niya sa sobrang inis. Iniisip pa rin ni Dylan na isa siyang babaeng mahilig sa pera at materyal na bagay!Noong naghiwalay sila, nagkaroon siya ng pagkakataong makipagnegosasyon sa kanya, pero tinanggihan niya ang villa. At ngayon, iniisip pa rin niyang mukhang pera siya?Matalim siyang napangiti. “Nanalo ako sa kaso ni Lincoln, at nagbayad ka ng dagdag na sampung bilyong piso bilang danyos. Nilagay ni Lincoln ang buong halaga sa account ko. Sa tingin mo ba nagkukulang ako sa pera?”Totoo ngang ginawa iyon ni Lincoln, pero hindi niya tinanggap ang pera. Sa katunayan, naghanap pa siya ng paraan para maibalik iyon sa lalaki.Napansin ni Casey ang biglang paglamig ng ekspresyon ni Dylan. Ang mga ugat sa likod ng kanyang kamay ay nagsimulang lumitaw, tanda ng matinding pagpipigil. Mukhang nadadala talaga siya ng bawat salitang binibitawan ni Casey!Huminto ang elevator, at bumukas ang pinto sa palapag ng condo ni Casey.Walang sabi-sa