All Chapters of ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ: Chapter 731 - Chapter 740

เขาใช้ไม่เท้าตีไปที่อวี้เฟิงอย่างแรงอวี้เฟิงผุดยืนขึ้นมาอย่างเจ็บปวด!ภรรยาของเถ้าแก่อวี้ร้องไห้อย่างเศร้าโศกอยู่ด้านข้างพลางขัดขวางเอาไว้“เหล่าอวี้ ถ้าคุณกล้าแตะต้องลูกแม้แต่เส้นผมอีกครั้ง ฉันจะหย่ากับคุณ เขาน่าสงสารขนาดนี้แล้ว คุณยังจะไปทุบตีเขาอีกงั้นเหรอ”“ถ้าเกิดทุบตีเขาจนบาดเจ็บขึ้นมา ต้องนั่งอยู่บนรถเข็นไปตลอดชีวิต ฉันจะสู้ตายกับคุณแน่!”เถ้าแก่อวี้ฟาดไม้เท้าลงไปอย่างแรง“มันพิการได้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่สร้างปัญหาให้กับฉันอีก!”“คุณรู้ไหม? เป็นเพราะมันบริษัทถึงได้ล้มละลาย แถมฉันยังต้องไปตามล้างตามเช็ดให้มันอีก เงินห้าร้อยล้านนั่น ก็ยังไม่ได้ชดเชยเลย!”“ฉันต้องมาโชคร้ายสุด ๆ ที่มีลูกสารเลวอย่างแก แกเกิดมาก็เพื่อทำให้ฉันต้องล้มละลาย!”เมื่อเย่มู่มู่มองเห็นฉากที่อยู่ในวิดีโอ ก็ขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเธอไม่มีความอดทนอะไร และอยากจะตัดสายสนทนาทิ้งไปเสียในวินาทีถัดมา เถ้าแก่อวี้ก็คุกเข่าลงกับพื้นอย่างกะทันหัน ร้องไห้คร่ำครวญน้ำหูน้ำตาไหล“คุณหนูเย่ ได้โปรดเมตตาด้วยเถอะครับ ผมกำลังรวบรวมเงินห้าร้อยล้านนั่นมาแล้ว แล้วผมก็สั่งสอนลูกชายแล้ว เป็นเขาที่มีตาแต่ไร้แววไปล่วงเกินน้องชาย

ซ่งตั๋วกลับคิดว่า “เหลือไว้ทำการเกษตรก็ได้ ถึงอย่างไรเผ่าหมานก็มีพลังกำลังแข็งแกร่ง แบกรับภาระได้มากกว่าคนธรรมดามากนัก!”“นั่นก็ยังต้องเลี้ยงดูพวกมันอยู่มิใช่หรือ เหลือเสบียงอาหารไว้ดูแลราษฎรของแคว้นต้าฉี่ไม่ดีกว่าหรือไร?”จวงเหลียงกลับกล่าวว่า “เหลือคนไว้ย่อมมีประโยชน์อยู่แล้ว อย่างการส่งไปขุดเหมืองแร่!”จ้านเฉิงอิ้นพยักหน้า “รองแม่ทัพจวงกล่าวถูกแล้ว ส่งทั้งแปดหมื่นคนไปขุดเหมืองให้หมด หากเกรงว่าพวกมันอยู่รวมกันแล้วจะก่อเรื่อง ก็จับแยกกันเสีย!”“กลุ่มแรก สี่หมื่นคนส่งไปที่ภูเขาเหมืองของเฉียนเซียงตัว ปฏิบัติให้ด้อยกว่าคนธรรมดาเล็กน้อย ที่พักและอาหารการกินในแต่ละวันเหมือนกัน ทว่าให้ลดเงินแต่ละเดือนลงครึ่งหนึ่ง!”มั่วฝานถามว่า “เช่นนั้นที่เหลืออีกสี่หมื่นคนเล่า?”“ส่งไปที่ภูเขาถ่านหินของเหอหง!”ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ภูเขาเหมืองถ่านหินเป็นอย่างไรบ้างแล้วนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ส่งเสบียงไป ก็ไม่ได้ข่าวคราวของเขามานานแล้วจ้านเฉิงอิ้นกล่าวกับซ่งตั๋วว่า “เมืองตงอยู่ห่างจากภูเขาเหมืองถ่านหินของเหอหงประมาณสองสามร้อยลี้ ขับรถครึ่งวันก็ถึงแล้ว พรุ่งนี้เจ้าลองตรวจนับเสบียงดู ขับรถบรรทุกร้อยค

ผู้อาวุโสทุกท่านโปรดดู พระราชโองการฉบับนี้เป็นพระราชโองการของแท้ของแคว้นต้าฉี่ เมื่อมองดูที่ด้านหลังจะเห็นลายถักทอมังกรทองที่ซ่อนอยู่“แบบอักษรและตราประทับของฮ่องเต้…แสดงให้เห็นถึงความน่าเกรงขามของราชวงศ์ พระราชโองการฉบับนี้เป็นฉบับจริง ไม่มีการปลอมแปลงแม้แต่น้อยค่ะ”“นี่เป็นพระราชโองการฉบับเดียวที่ครอบครัวของฉันเก็บสะสมไว้ หากปลอมชดใช้สิบเท่า ไม่มีการหลอกลวงใด ๆ ทั้งสิ้นค่ะ!”“เปิดราคามาเถิด…”ผู้อาวุโสมู่ ผู้อาวุโสจาง และผู้อาวุโสสวี่ต่างก็เบิกตากว้าง มองพราะราชโองการอย่างตื่นเต้น กลัวพระราชโองการจะหายไปหากกระพริบตาผู้อาวุโสมู่ตื่นเต้นจนนิ้วมือสั่นเทา นำเสียงตะกุกตะกัก“นะ นี่มันพระราชโองการของจริง พระราชโองการเมื่อสองพันกว่าปีก่อน!”“น่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว ในแวดวงของนักสะสมภายในประเทศ ไม่เคยปรากฏพระราชโองการของเมื่อสองพันกว่าปีก่อนมาก่อนเลย!”“พระราชโองการฉบับนี้จะขายไม่ได้ ต้องบริจาคให้กับพิพิธภัณฑ์ จะสะสมไว้เป็นการส่วนตัวไม่ได้”ผู้อาวุโสจางกล่าวออกมาอย่างโกรธเคือง “นายไม่อยากได้ก็ไม่ต้องมาพูด เสี่ยวเย่ส่งมาให้กับพวกเรา ก็เพราะว่าเชื่อใจพวกเรา ถ้านายอยากจะเอาไปบริจาคให้

“นายต้องดูแลเธอให้ดี เธอเคยปกป้องชีวิตของคนจำนวนมาก!”ตั้งแต่ที่ฮ่าวอี้เห็นเย่มู่มู่ใช้แจกันดูดซับพายุฝน และรู้ว่าเป็นการช่วยชีวิตผู้คนมากมายทางอ้อมนั้น!เขาก็เปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเธอเขากล่าวตอบ “ครับ ผมจะปกป้องเธอให้ดี!”ข้างกายของเย่มู่มู่มีหลูซีกับหลูหมิงอยู่ ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องออกหน้าเพียงแต่...“หัวหน้า ผมเคยได้ยินหลูซีพูดว่า เธอเคยถูกลอบฆ่าตอนอยู่ที่บ้านเกิด สุดท้ายมือสังหารคนนั้นก็ฆ่าตัวตายในสถานที่คุมตัว ไม่อย่างนั้นคุณลองให้คนไปตามสืบดูสักหน่อยเถิดครับ!”“ถึงหลูซีกับหลูหมิงจะมีฝีมือแค่ไหน แต่ถ้าเกิดอีกฝ่ายมีปืนล่ะครับ!”หัวหน้าตอบกลับไปว่า “อืม ฉันรู้แล้ว อันที่จริงเธอตามสืบถึงฟู่ลี่กรุ๊ปแล้ว ฉันจะให้คนไปตรวจสอบผู้บริหารระดับสูงของฟู่ลี่กรุ๊ปอย่างละเอียด!”“ครับ!”*วันนี้ต้องลำเลียงเสบียงจำนวนมากตู้เย็นหนึ่งพันเครื่อง และกระโจมบังแดดอีกห้าหมื่นหลังที่เย่มู่มู่ซื้อมาเมื่อวาน มาถึงเรียบร้อยแล้วอีกทั้งเมล็ดพันธุ์ และเครื่องมือทางการเกษตรที่สั่งมาอีกรอบหนึ่งด้วยเนื่องจากร่วมมือกับโรงงานหลายแห่ง พวกเขาจึงส่งสินค้ามาในเวลากลางวัน และวางเอาในภายในโกดังเพียงแค่

คุณลองดูโรงงานทั้งสี่แห่งนี้ โดยเฉพาะโรงงานปุ๋ยกับโรงงานเครื่องมือเกษตร ที่เป็นหนี้ธนาคารอยู่หลายร้อยล้าน ทั้งสองโรงงานรวมกันพันกว่าล้าน คุณบอกว่าต้องการซื้อกิจการ ไม่มีเงิน ต่อให้ผมอยากจะช่วยคุณซื้อมา ก็หมดปัญญาครับ!“ไม่อย่างนั้นคุณเอาเงินหนึ่งหมื่นล้านออกมาเถอะครับ!”เย่มู่มู่รู้อยู่แล้วเชียว!เธอรู้อยู่แล้ว!เงินหนึ่งหมื่นล้านยังไม่ทันหายร้อน จะต้องถูกใช้จ่ายออกไปแน่ ๆเมื่อวานเธอจ่ายยอดที่ค้างชำระไปแล้วหนึ่งพันล้าน ตอนนี้เหลือเพียงเก้าพันล้านเท่านั้นเธอยังงต้องจ่ายค่าอาวุธ อุปกรณ์สวมใส่ และเกราะกันกระสุนด้วยเกราะกันกระสุนสามแสนชุด ด้วยราคาต่ำที่สุดชุดละสองหมื่นบาท สามแสนชุดก็หกพันล้านบาทยังมีอาวุธ ชุดเกราะ และหน้าไม้ราชวงศ์ฉินที่ยังต้องจ่ายเงินอีก!เดิมทีหนึ่งหมื่นล้านนี้ก็ไม่พอแล้วด้วยซ้ำ!ถ้ากองทัพตระกูลจ้านบุกโจมตีม่อเป่ย แล้วธอไม่ซื้ออาหารสัตว์และอาหารม้าแบบข้น วัว แกะ และม้าพวกนั้น…ก็จะไม่มีอะไรกินเธอขาดแคลนเงินอย่างหนัก ขาดแคลนเงินเกินไปแล้ว!ทันใดนั้นเอง เธอก็คิดอะไรขึ้นมาได้ พลางควานไปยังแจกันที่อยู่ในกระเป๋าสะพายหลัง…หยิบเอาพระราชโองการสีเหลืองอร่ามออกมา