Semua Bab ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ: Bab 711 - Bab 720

“แน่นอนว่าพวกเธอก็จะไม่บังคับลูก ๆ ถ้าไม่ชอบ ก็ปฏิเสธได้!”“ต่อมา คุณแม่เกิดอุบัติเหตุ ผมถูกบ้านตาไปรับเลี้ยง ไอ้สารเลวนั่นเริ่มฟ้องร้องยาวนานกว่าสิบปี เพียงเพื่อล้มล้างพินัยกรรมของแม่!”“ระหว่างนั้น เพื่อเพิ่มอำนาจต่อรองในมือผม ป้าหลินจึงมอบหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ในมือของเธอให้ผมโดยไม่คิดค่าตอบแทน”“ผมเคยถามเธอ ว่าต้องการอะไรเป็นการตอบแทนไหม์”“เธอขอให้ผมดูแลคุณให้ดี หากวันใดวันหนึ่งพวกเขาสามีภรรยาเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้า ต้องถูกคนตระกูลเย่รังแกแน่ ๆ เธอหวังว่าผมจะรับปากว่าจะดูแลคุณให้ดีไปชั่วชีวิต!”น้ำตาของเย่มู่มู่ร่วงเผาะ ๆเธอไม่คิดเลยว่า คุณแม่ได้วางแผนเพื่อเธอไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วเพื่อเดิมพันกับโอกาสอันน้อยนิดนั้น ใช้หุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ของลู่ซื่อกรุ๊ป แลกกับคำมั่นสัญญาเพื่อเธอพ่อแม่ของเธอรักเธอมาก“ลู่ฉีหยางตามหาคุณ ข่มขู่คุณ! นอกจากจะหมายตาฟู่ลี่กรุ๊ปที่เป็นคู่ค้ารายใหญ่แล้ว ยังมีอีกอย่าง พวกเขารู้ว่าแม่ของคุณมีหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์!”“ผมเปิดเผยรายชื่อผู้ถือหุ้นสิบอันดับแรกของบริษัทต่อสาธารณะ พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อ!”“อยากจะยึดหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์นั้นมาเป็นขอ

เมื่อรถของเย่มู่มู่และหลูหมิงเคลื่อนตัวออกไป ลู่ฉิงยวนยังคงยืนสง่าอยู่ริมถนน มองส่งจนรถลับสายตาไป ครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรเลย อย่างน้อยเขาก็ได้ช่องทางการติดต่อของเธอมาเย่มู่มู่ตอนห้าขวบไม่ยอมรับเขา~ไม่นึกเลยว่าพออายุยี่สิบปี เย่มู่มู่ก็ยังคงไม่ชอบเขาเหมือนเดิมผู้หญิงเพียงคนเดียว กลับเป็นคนที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ถึงสองครั้งในชีวิตนี้หลังจากขึ้นรถแล้ว ลู่ฉิงยวนก็ถามหัวหน้าบอดี้การ์ดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “บอดี้การ์ดที่อยู่กับเย่มู่มู่คนนั้น เป็นคนของสายไหนกันแน่?”หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดยังนึกถึงชายคนนั้น ออกหมัดฉับไว รุนแรง นั่นไม่ใช่ฝีมือของคนธรรมดาแน่นอน“เป็นนักสู้มืออาชีพครับ ที่สำคัญคือเป็นประเภทที่ทุกกระบวนท่าล้วนมุ่งเอาชีวิต! นั่นไม่ใช่ฝีมือของพวกเรียนกังฟูหรือซานต้าวิธีที่เขาลงมือ ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย!”ลู่ฉิงยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แค่คนเดียวก็สามารถล้มบอดี้การ์ดของเขาทั้งหมดลงไปกองกับพื้นได้เดิมทีเขายังเป็นห่วงเย่มู่มู่ กลัวว่าเด็กกำพร้าตัวคนเดียวอย่างเธอจะถูกรายล้อมไปด้วยฝูงหมาป่าและเสือร้ายแต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าความกังวลของเขาจะไม่จำเป็นเสียแล้วการที่สามารถอัด

พวกเขาทั้งหมดกลับมาถึงคฤหาสน์ในเวลาอาหารค่ำพอดีเย่มู่มู่บอกให้หลูซีกับหลูหมิงทานอาหารเย็นให้เสร็จก่อน ถึงจะยอมให้พวกเขาดูข้อความในกระดาษที่อยู่ในแจกันทั้งสองจึงรีบจัดการอาหารบนโต๊ะอย่างรวดเร็วที่สุดแล้วเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อให้เย่มู่มู่ขึ้นไปชั้นบนทั้งสามคนนั่งลงในห้องนั่งเล่นภายในห้องของเย่มู่มู่ เธอหยิบเอากระดาษโน้ตจำนวนมากออกมาจากแจกันแล้วทั้งสามก็เริ่มอ่านข้อความเหล่านั้นด้วยกันเป็นบันทึกที่จ้านเฉิงอิ้นเขียนเล่าถึงความเป็นไปของสงครามกับเผ่าหมานอันที่จริง ชัยชนะในศึกครั้งนี้แทบจะไม่มีอะไรพลิกผันทุกคนต่างรู้ดีว่ากองทัพตระกูลจ้านจะต้องเป็นฝ่ายชนะทว่ากำลังพลของฝ่ายตรงข้ามก็มีไม่น้อย ทั้งยังมีอาวุธร้ายแรงอยู่ในมือ ทำให้พวกเขายังพอมีโอกาสอยู่บ้างแต่ใครเลยจะคาดคิดว่า พายุฝนห่าใหญ่เพียงครั้งเดียวจะเปลี่ยนสถานการณ์รบไปโดยสิ้นเชิง!จ้านเฉิงอิ้นขอบคุณเย่มู่มู่ที่ส่งพายุฝนมาให้ในจังหวะสำคัญที่สุดเพราะฝนที่โหมกระหน่ำครั้งนี้นี่เอง ที่ทำให้ดินระเบิดที่พวกเผ่าหมานฝังไว้ใต้ดินเปียกโชกไปทั้งหมดพวกเผ่าหมานรู้วิธีใช้ดินระเบิด แต่ไม่เข้าใจเรื่องวัตถุดิบและการบำรุงรักษาในยามปกติ

จ้านเฉิงอิ้นอ่านสาส์นลับจบแล้วก็เผามันทิ้งอาจเป็นเพราะเคยอ่านสาส์นลับที่ฮ่องเต้น้อยมีพระประสงค์จะลอบสังหารเขามานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว จิตใจของเขาจึงสงบนิ่งราวกับผิวน้ำ ไม่ไหวติงแม้แต่น้อยหลังจากเผาทำลายแล้ว เขาก็เอ่ยถามคนทั้งสองด้วยรอยยิ้ม“บัดนี้เผ่าหมานสิ้นซากไปแล้ว ทั้งสองท่านจะกลับไปถวายรายงานที่วังหลวงเมื่อใดหรือ?”ทันใดนั้น หวงกงกงก็ทรุดกายลงคุกเข่า โขกศีรษะคำนับจ้านเฉิงอิ้นทันที“ท่านแม่ทัพใหญ่ บ่าวกลับไปไม่ได้อีกแล้วขอรับ! ขอท่านโปรดเมตตารับบ่าวไว้ด้วยเถิด ต่อให้ต้องเป็นข้ารับใช้ปรนนิบัติท่าน บ่าวก็ยอมขอรับ!”จ้านเฉิงอิ้นขมวดคิ้วถาม “ฝ่าบาทก็ไม่ได้ทรงเอาความอันใดกับท่านหวงกงกง ท่านกลับไปถวายรายงานในวังได้ตามสบายเถิด”“ไม่ได้ขอรับ ไม่ได้เลย! ท่านแม่ทัพไม่ทราบว่าในเมืองหลวงตอนนี้วุ่นวายเพียงใด แม้ปัญหาเผ่าหมานจะคลี่คลายแล้ว และเมืองตงโจวจะว่างลง แต่ระยะทางสองร้อยลี้จากตงโจวไปยังเมืองหลวงนั้น ตลอดเส้นทางล้วนเต็มไปด้วยโจรผู้ร้ายที่ปล้นชิงเพื่อความอยู่รอดเต็มไปหมดขอรับ!”“เมื่อกลับถึงเมืองหลวงก็ยังมีกลุ่มผู้ก่อจลาจลอีกมากมาย พวกบ่าวที่เป็นเพียงขันทีสามคน จะไปต้านทานได้อย่างไร

วันรุ่งขึ้น เย่มู่มู่ออกเดินทางแต่เช้าเพื่อไปรับรถบ้านมือสอง แต่เพิ่งลงมาชั้นล่างก็ถูกจางเฉินซีขวางทางไว้เขายังอยู่ในชุดนอน หาวหวอด ๆ พลางยื่นเอกสารแผนธุรกิจของบริษัทสตาร์ทอัพด้านเทคโนโลยีสองสามแห่งให้เย่มู่มู่ดูเขาบอกว่ามองเห็นศักยภาพของบริษัทเหล่านี้มากแต่ในช่วงแรกจำเป็นต้องใช้เงินลงทุนเย่มู่มู่ลองพลิกดูแผนของบริษัทหนึ่งผ่าน ๆ... โครงการปล่อยจรวด...เธอทำหน้าสุดจะเอือมระอา ชี้มาที่ตัวเอง “นายดูฉันเหมือนคนที่มีปัญญาจะลงทุนกับจรวดส่วนตัวหรือไง?”“บริษัทนี้ไม่แพงจริง ๆ นะ รอบแรกใช้เงินแค่หนึ่งหมื่นล้านเอง!”น้ำเต้าหู้ที่เย่มู่มู่เพิ่งดื่มเข้าไปแทบจะพุ่งออกมาจางเฉินซีพยายามโน้มน้าวต่อ “ผมมองเห็นอนาคตของโครงการนี้จริง ๆ นะ คุณลองคิดถึงอีลอน มัสก์ดูสิ โครงการดาวเทียมสตาร์ลิงก์ของเขาประสบความสำเร็จขนาดไหน ตอนนี้เขาเริ่มเดินหน้าโครงการย้ายถิ่นฐานไปดาวอังคารแล้วด้วยซ้ำ ถ้าคุณยังไม่รีบเข้ามาในแวดวงนี้ตอนนี้ มีหวังตามเขาไม่ทันแน่ ๆ!”ในบัญชีของเย่มู่มู่ตอนนี้มีเงินอยู่แค่หนึ่งหมื่นห้าพันล้านเท่านั้น ซึ่งก็เป็นเงินที่ได้จากการขายของเก่าให้ผู้อาวุโสสามท่านเมื่อสองวันก่อนส่วนเงินที