Lahat ng Kabanata ng A NIGHT TO REMEMBER WITH THE CEO: Kabanata 141 - Kabanata 150

Habang abala sa pag-uusap sina Donya Loida at Kean sa sala, bumukas ang pintuan at pumasok si Mirasol. Nakasuot siya ng elegante ngunit masyadong makapal na makeup, at halatang pagod sa buong araw ngunit pilit pa rin ang kanyang ngiti. Subalit, nang marinig niya ang pangalan ni Maria mula sa usapan ng maglola, tila biglang nanigas ang kanyang katawan. Tumigil siya sa hakbang at nakinig nang hindi inaasahan ng dalawa.“Ayos lang ba si Maria noong magkita kayo, Kean?” tanong ni Donya Loida, nakatingin sa kanyang apo.Napabuntong-hininga si Kean. “Ayos lang siya, La, pero halata kong hindi na siya yung Maria na nakilala ko noon. Parang mas malakas na siya ngayon, mas determinado. Pero…” Tumigil siya saglit, halatang pigil ang emosyon. “Hindi ko inasahan na makikita ko siya… kasama ang ibang lalaki.”Napatigil si Mirasol sa narinig, at biglang kumunot ang kanyang noo. “Maria na naman?” mahina niyang bulong, ngunit sapat upang marinig ni Donya Loida na agad na napatingin sa kanya.“Ah, Mir

Ang halik ay naging napaka-passionate na halik sa pagitan nina Kean at Mirasol. Si Mirasol ay dumampi sa kanyang katawan, may kaunting puwersa. Baka galit siya, naisip niya sa sarili. Ngunit sa kabila nito, taos-puso siya sa kanyang masahe. Sa kalagitnaan, nagpahinga siya. Pagkatapos ay nagpatuloy siya sa masahe. Ang naririnig lang niya mula sa kanya ay ang mga ungol nito."Humiga ka," sabi niya. Pagkatapos niyang gawin iyon, nakita niya ang kanyang hubad na katawan na nakasakay sa aking mga balakang. "Hubarin mo ang mga damit mo, baby. Magtalik tayo." Mabilis niyang hinubad ang kanyang kamiseta at hinalikan siya. Tinulungan niya itong hubarin ang kanyang shorts. Habang tinatanggal niya ang kanyang mga damit at hinahalikan siya, hinawakan niya ang kanyang mga matigas na utong at pinisil ito. Nang makawala ang kanyang ari mula sa kanyang underwear, inayos niya ang kanyang buhok. Pagkatapos, sinimulan niyang salsalin ito. Ang tanging magagawa niya ay umungol sa kung paano gumagana ang k

Sa kabilang linya, naramdaman ni Rosemarie ang bigat ng mga salitang binitiwan ni Maria. Ang takot na makita ang anak na magdusa muli ay naroroon, ngunit higit sa lahat, ang pride at paggalang sa tapang ni Maria. Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Rosemarie na hindi lang ang kanyang anak ang nagsasalita—kundi isang babae na handang ipaglaban ang kanyang kinabukasan, ang kanyang anak, at ang buhay na deserve nilang dalawa."Maria, anak," sagot ni Rosemarie, ang kanyang boses ay mahina ngunit puno ng emosyon. "Alam ko na mahirap ito para sa iyo. Pero sana alam mong hindi kita iiwan. Kung anuman ang desisyon mo, susuportahan kita. Ang tanging importante ay maging maligaya kayo ni Harry, at hindi ko kayang makita kayong magdusa pa."Nagpatuloy si Maria, ang kanyang mga mata ay puno ng mga luhang hindi na kayang pigilan, ngunit ang puso niya ay matatag. "Salamat, Ma. Alam kong mahirap ito, pero kailangan ko ring magpatawad sa sarili ko. Hindi ko kayang magpatuloy sa buhay na may bigat ng

Si Kean ay nakatayo lang doon, ang mga mata niya ay puno ng galit at pangungulila. Wala siyang ibang nais kundi ang muling buuin ang pamilya na, sa tingin niya, ay nararapat niyang paghawakan. Ngunit sa mga salitang binitiwan ni Maria, na may kasamang kalungkutan at lakas, naramdaman niya ang bigat ng katotohanan na wala na siyang kontrol sa lahat ng nangyari.Tinutok ni Maria ang tingin kay Kean, ngunit ang puso niya ay puno ng magkasalungat na emosyon. Minsan, naiisip niyang gusto niyang makita muli ang Kean na minahal niya, ang Kean na handang lumaban para sa kanila. Ngunit ang amnesia nito ay nagbago sa lahat ng iyon. Ang Kean na nakatayo sa harap niya ngayon ay hindi na siya ang dating kilala niya. Hindi na siya ang Kean na nagbigay ng walang katapusang pag-ibig kay Maria at kay Harry."Kean," sagot ni Maria, ang boses niya ay puno ng lungkot ngunit matatag. "Ano pa ba ang gusto mo? Binigyan na kita ng kalayaan dahil yan ang matagal niyong pinapangarap ni Mirasol. Ako na mismo an

Habang si Kean ay patuloy na nalulunod sa kanyang mga saloobin, dumaan si Mirasol na may malungkot na tingin. Naramdaman niyang ang kanyang presensya ay hindi na kayang gawing mas magaan ang sitwasyon, ngunit ang nakikita niyang hirap ni Kean ay nagbigay sa kanya ng lakas ng loob na magsalita. Lumapit siya kay Kean, ang mga mata ay puno ng pag-unawa at alalahanin."Kean," sabi ni Mirasol, ang boses ay tahimik ngunit matatag. "Kung hindi mo talaga makuha si Harry sa ganitong paraan, baka mas mabuti kung ilaban na lang natin ito sa korte."Ang mga salita ni Mirasol ay parang malalakas na tunog na umabot kay Kean, ngunit sa kabila ng lahat, ang puso niya ay naguguluhan. Si Kean ay tumaas ang tingin, at nakita niyang seryoso si Mirasol. Sa kanyang mga mata, may pagnanais na matulungan siya, ngunit ang mga salita ni Mirasol ay parang tinik sa kanyang puso.“Korte...” ulit ni Kean, ang boses ay halatang may kabuntot na pag-aalinlangan. “Hindi ko alam kung kaya ko ‘yan. Hindi ko alam kung ka