Lahat ng Kabanata ng The Other Woman of the CEO: Kabanata 141 - Kabanata 150

Nagpatuloy ang katahimikan sa pagitan nila, ngunit hindi ito nakaramdam ng bigat. Bagkus, ang mga saloobin ni Alona ay nagsimulang mag-iba. Sa kabila ng kanyang takot at ang mga sugat na hindi pa tuluyang maghilom, may tila unti-unting pag-asa na sumik sa kanyang puso. Minsan, ang mga sugat ay nagiging pagkakataon para sa bagong simula.Tumingin siya kay Neil, at nakita niyang tunay ang malasakit sa mga mata nito. “Alona,” tawag ni Neil, ang tono ng kanyang boses ay puno ng pagnanais na magbigay ng kapanatagan, “huwag mong kalimutan, hindi kita iniwan. Andito ako. Para sa mga bata, at para sayo."Ngumiti siya ng konti at mahina siyang tumango. “Nagpapasalamat ako, Neil, sa lahat. Hindi ko pa kayang magdesisyon ng mabilis, pero…” napapaisip si Alona at muling tumingin kay Neil, “tulungan mo akong maghilom.”Tahimik na tumango si Neil, ang kanyang mga mata ay puno ng determinasyon. “Puwede ko bang hilingin na makapagsimula tayo sa bagong kabanata, kahit magkaibigan lang muna?”Alam niya

Simula ng magdesisyon silang magsimula bilang magkaibigan, nagsimula silang magbigay ng oras at espasyo sa kanilang sarili upang maghilom mula sa mga sugat ng nakaraan. Ang kanilang co-parenting setup ay naging isang hakbang tungo sa mas maayos na relasyon bilang mga magulang, at unti-unti nilang natutunan kung paano magtulungan para sa kapakanan ng kanilang mga anak.Sa bawat umaga, si Alona ay nagiging abala sa paghahanda ng kambal para sa kanilang araw sa paaralan, habang si Neil naman ay nagsisilibing "goodbye daddy" sa pintuan, masayang sinasamahan ang kambal bago sila umalis. Kahit na magkaibang buhay na sila, nahanap nila ang balanse sa pagiging magulang. Hindi na ito tungkol sa kanilang relasyon bilang mag-asawa, kundi sa kanilang pagiging magkaibigan na nagmamalasakit sa isa’t isa para sa kanilang mga anak.Pagkatapos ng klase, si Neil naman ang nag-aasikaso sa pagsundo sa kambal. Isang simpleng pagsundong puno ng kasiyahan at mga kwento ng mga karanasan sa buong araw. Pagkat

Samantala, si Alona ay nananatiling maingat sa kabila ng nakikitang pagsisikap ni Neil na bumawi sa kanila. Bagama’t ramdam niya ang sinseridad ng binata sa kanyang mga ginagawa—ang oras na inilalaan nito sa kambal, ang pakikipag-usap sa kanya ng may respeto, at ang pagiging mas responsable bilang ama—hindi niya maiwasang magduda. Ang sugat ng nakaraan ay hindi pa tuluyang naghilom, at para sa kanya, mahalagang makita kung ang mga pagbabagong ipinapakita ni Neil ay pangmatagalan o pansamantala lamang.“Bumabawi siya,” bulong ni Alona sa sarili habang pinapanood si Neil na masayang nakikipaglaro sa kambal sa sala. Si Emerald ay abala sa pagpapakain ng manika nito habang si Aniego naman ay humahagikgik sa tuwa sa mga kuwento ng kanyang ama.Ngunit sa kabila ng ngiti ni Alona, nanatili ang isang piraso ng alinlangan sa kanyang puso. Hindi dahil sa galit, kundi dahil sa takot na muling masaktan—para sa kanyang sarili at para sa kambal."Magandang ginagawa niya ito," naisip ni Alona. "Pero

Habang nakatingin si Alona sa tasa ng tsokolate, naisip niya ang bawat salita ni Neil. Totoo, marami pa silang kailangang ayusin, at hindi magiging madali ang proseso ng muling pagbubuo ng tiwala. Ngunit ang tanong ni Neil, kahit puno ng selos at pag-aalala, ay tila patunay na nagsisimula na itong seryosohin ang kanilang relasyon bilang pamilya.Hinipan niya ang malamig na hangin at ipinikit ang mga mata, dinama ang tahimik na gabi. Hindi niya maiwasang umasa—baka nga, sa kabila ng lahat, may pag-asa pa silang magtayo ng mas matibay na pundasyon.Sa loob ng bahay, tahimik na ang kambal. Ang mga munting hagikhik kanina ay napalitan ng mahimbing na paghinga ng mga bata. Dumaan siya sa kwarto ng kambal at tumigil saglit upang titigan ang kanilang inosenteng mukha. Sa kanilang mga ngiti at tawanan, nakikita ni Alona ang dahilan kung bakit hindi siya pwedeng sumuko.“Para sa inyo,” bulong niya, haplos ang noo ni Emerald. “Gagawin ko ang lahat para maging maayos ang buhay natin.”Kinabukasa

Napatingin si Ethan kay Alona, tila nahalata ang pag-uusap nila ni Neil. Tumayo ito at sinabing, "Alona, magpapatulong ako kay Penelope para mag-order pa ng drinks para sa mga bata. Mukhang magtatagal ang tawag mo."Tumango si Alona at pasimpleng nagpasalamat kay Ethan bago muling binalingan ang telepono. "Neil, wala kang dapat ipag-alala. Ethan has always been a good friend to me and to the kids. Wala nang iba."Tahimik si Neil sa kabilang linya, ngunit naramdaman ni Alona ang bigat ng kanyang paghinga. "Hindi sa wala akong tiwala, Alona," sagot nito sa wakas. "Pero alam mo naman, minsan, ang hirap tanggapin na may ibang mas malapit sa'yo ngayon kaysa sa akin."Napatigil si Alona sa narinig. May halong lungkot at awa siyang naramdaman, ngunit hindi niya kayang bitawan ang kanilang kasalukuyang sitwasyon. "Neil, kung anuman ang iniisip mo, itigil mo na. Ang mahalaga ngayon ay ang mga bata. At kahit ano pa ang nangyari sa atin noon, gusto kong malaman mo na hindi ko pinapayagan ang sin