All Chapters of You're Hired! Carry My Child: Chapter 31 - Chapter 40

Merrill's POVMuli kong dinampot ang cellphone ko at nagsimulang nagtipa. "Yes, Sir. Nakauwi na po kami. May next time naman po siguro."Ayan na lamang ang isinagot ko.Bumangon na ako at binuksan ang ilaw. Paglabas ko ng kwarto, nasalubong ko si Mama na palabas din mula sa silid nila ni Papa."Salamat naman at bumangon ka na. Nagluto ako ng nilagang baka, initin mo na lang, anak. Tiyak na nagsesebo na 'yon sa kaserola," aniya nang nakangiti. "Opo, Mama." Pupungas-pungas akong naglakad papunta sa kusina namin upang maghapunan. Gutom na gutom ako na para bang dalawang araw akong hindi kumain. Siguro ay dahil na-miss ko ang mga ganoong lutong-bahay di gaya ng mga kinakain namin sa ospital na puro galing sa mga restaurant.Matapos maghapunan, hinugasan ko muna ang pinagkainan ko't mga natirang hugasan sa lamesa. Pagbalik ko sa kwarto, ilang beses na tumunog ang message tone ng cellphone ko. Nang siyasatin ko kung sino ang nagpadala ng mga mensahe, nakita kong puro galing sa apo ni Mada

Keith's POV"Nothing, just asking..." I typed. I checked the time bago nagpatuloy. I saw it was nearly ten in the evening. "baka kasi nakakaabala ako." I waited for a reply. Dumating naman agad. "Hindi naman po. Actually, kagigising ko lang. Napagod po sa mahabang biyahe kaya nakatulog ako nang makarating kami sa bahay."I smiled, but at the back of my mind, I envied her. Nakakatulog siya sa pagod samantalang ako kahit anong pagod ay hirap akong makatulog. No matter how much I try."Glad to hear that. Sleep is important lalo na sa mga taong pagod maghapon. By the way, how are you feeling lately? Wala ka bang nararamdaman na kakaiba?" Pag-iiba ko ng paksa. Curious lang ako. Baka kasi may mga early symptoms siyang nararamdaman for us to conclude as a sign na successful ang unang procedure. Honestly, I was excited. I want to know right away kung may nabuo ba o wala. I had high hopes na maganda ang resulta sa check-up niya and we doesn't need to repeat it. Another reason that excites m

Keith's Point of ViewThe meeting continued nang mailabas na ang dalawang galamay ni Uncle Frank sa conference room. I could see how much the gentlemen tried their best to calm down na pare-parehong umuusok ang mga ilong matapos kong isiwalat sa kanila ang ginagawang pagbubulsa ng pera ng tatlo mula sa mga nagdaang mga projects.Ilang sandali ring nabalot ng katahimikan ang loob ng silid matapos ang kaguluhang naganap. Everyone seemed to be preoccupied. Mukhang kinukwenta nila kung gaano kalaki ang nawala sa kanila sa loob ng sampung taong pangungurakot ni Uncle Frank.I pitied them dahil nagulangan sila. Nakakamangha rin ang kapal ng mukha nila para gawin iyon sa kompanya at kay Lola. But what I don't understand ay kung bakit hinayaan lang ni Lola na gawin ni Uncle Frank ang gusto niya sa ganoon katagal. "We cannot just let those b*stard steal what is rightfully ours! I won't let it slide even though it had been ten years!" hasik ni Mr. Frederick na bigong mapakalma ang sarili. He s

Merrill's POVNagsimula na ako sa pag-aayos ng mga gamit ko sa di kalakihang maleta. Naroon na ang lahat sa ibabaw ng kama. Natupi nang maayos ang mga damit ko pero hindi ko alam kung paano ko ipagkakasya ang lahat sa isang maleta lang dahil ayaw kong magbitbit ng marami. Nang mabasa ko ang huling mensahe niya, napaisip ako kung ano ang iiwanan ko na sa mga naroon. Nakapamewang ako habang palipat-lipat ang tingin sa mga damit at mga kung ano-anong mga anik-anik ko na naroon.Ang sabi niya ay naroon naman na ang mga lahat ng kakailanganin ko. Maaring mga toiletries kaya naman inalis ko na ang isang pouch kung saan nakalagay ang isang bottle ng shampoo, condition at body wash.Maraming mga damit ang gusto kong dalhin pero sa dami ay hindi magkakasya sa maleta kaya pinagpares-pares ko na lamang para makatiyak na bawat araw ay masusuot ako. Hindi ko pa naman sigurado kung kasama ang damit sa mga sinasabi niyang mayroon na doon.Damit, isang extra na walking shoes at sandals, mga skin ca

Third-person's POV"Travel safe and see you tomorrow." Ito ang huling mensaheng ipinadala ni Keith sa kaniya. Dalawang oras na ang lumipas mula nang natanggap niya iyon—oras na paalis pa lamang sila ng kaniyang ama sa kaniyang bahay."Mabuti na lang pala at iniwan ko ang cellphone ko," untag ni Merrill habang nakatingin pa rin sa screen. Kasama pa naman din niya ang kaniyang Papa.Nag-type muna ito ng sagot bago nagtungo sa banyo. "Thank you, Sir. See you tomorrow too!" Sinadyang lagyan ng padamdam nang isipin nitong excited ang dalaga malaman ang resulta kahit ang totoo niyan ay kinakabahan ito nang sobra.Pagbaba ng cellphone sa lamesa, dumiretso na siya sa banyo ngunit nang mapadaan sa malaking salamin sa kaniyang silid ay bigla siyang napahinto.Humarap siya rito upang kaniyang makita ang buo niyang katawan repleksyon na para bang naghahanap ang dalaga ng kahit anong sinyales na siya na'y nagdadalang-tao at dala na niya ang tagapagmana ng mga Lee."Kung tutuusin ay malaki rin ang