All Chapters of บำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++: Chapter 101 - Chapter 110

โรงพยาบาล Nลูกพีชเดินฮัมเพลงเข้ามาในแผนกอย่างมีความสุขทำเอามีนาที่กำลังจะออกเวรอดที่จะมองเพื่อนด้วยความแปลกใจไม่ได้ ที่วันนี้ลูกพีชเดินยิ้มพร้อมกับร้องเพลงอย่างมีความสุขเข้ามาในห้องพัก“มีเรื่องอะไรน่ายินดีเหรอบอกกันบ้างสิยิ้มไม่หุบเชียว” มีนาเลียบเคียงถามลูกพีชด้วยความอยากรู้ว่าเรื่องอะไรที่ทำให้ลูกพีชอารมณ์ดีจนยิ้มหวานแจกให้ทุกคนในแผนกแบบนี้ แต่ลูกพีชกลับส่ายหน้าไปมาช้า ๆ ทำเอามีนาถึงกับบึนปากอย่างงอน ๆ ลูกพีชทันที“ความลับจ้ะ” ลูกพีชตอบมีนาก่อนที่จะขยิบตาให้เพื่อนหนึ่งข้างแล้วเดินออกจากห้องพักเพื่อเตรียมตัวเริ่มงานทันที แต่เดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าว เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาพิมข้อความจะส่งไปให้เพลิงกัลป์เลยทำให้เธอเดินชนกับใครบางคนเข้าอย่างจังจนเธอถึงกับเซจะล้มลงก่อนที่มือใหญ่ของคนที่เธอเดินชนจะยื่นมาคว้าเอวบางของเธอเอาไว้แล้วดึงเข้าไปประชิดตัวเสียก่อน ทำให้เธอรอดจากการหกล้มอย่างหวุดหวิดยิ่งกำลังตั้งท้องอยู่ด้วย แต่เธอกลับไม่ระวังเอาเสียเลย“อ๊ะ ขอบคุณค่ะ” ลูกพีชลนลานออกจากอ้อมกอดของคนที่กำลังโอบกอดเธออยู่ด้วยความตกใจ เพราะอ้อมกอดที่กอดประคองเธออยู่มันแน่นมากเสียจนเธอหายใจแทบไม่ออก ก่อ

“หึ ถ้าอย่างนั้นหนูก็ต้องรู้ว่าความรักของหนูกับริวอาจจะเต็มไปด้วยอันตรายทุกย่างก้าว เพราะพวกเราคือแก๊งมาเฟียที่ไม่เคยต้องการที่จะฆ่าใครหรือทำอันตรายแก่ใคร แต่ก็มักจะมีคนที่คอยจ้องจะเอาชีวิตพวกเราอยู่เสมอจนทำให้สองมือเราต้องเปื้อนไปด้วยเลือด โดยเฉพาะเจ้าริวที่รับตำแหน่งนายใหญ่แห่งแก๊งซาโต้แทนพ่อซึ่งสองมือของริวไม่ได้ใสสะอาดและบริสุทธิ์ เพราะริวต้องปกป้องครอบครัวซาโต้ของเรา”“...”“ในเมื่อรู้แบบนี้แล้วหนูยังจะรักเจ้าริวลูกชายของพ่ออยู่ไหม”เรียวอิจิเล่าเรื่องราวการเป็นมาเฟียของเพลิงกัลป์ให้ลูกพีชได้รับรู้พร้อมกับยิงถามคำหยั่งเชิงลูกพีชไปด้วย ซึ่งลูกพีชก็นั่งนิ่งเงียบฟังเรียวอิจิพูดอย่างสงบไม่มีท่าทีตกอกตกใจเลยสักนิดนั่นทำให้เรียวอิจิพึงพอใจในตัวว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้ไม่น้อยนิ่งใช้ได้เลยนี่“หนูทราบค่ะคุณพ่อ ทราบว่าเพลิงคือใครและเคยผ่านเรื่องราวที่น่าเศร้าและเจ็บปวดมามากมายแค่ไหน”ประโยคตอบกลับมาของลูกพีชทำเอาเรียวอิจิชะงักงันไปเล็กน้อยก่อนที่จะนอนนิ่ง ๆ เพื่อฟังลูกพีชพูดถึงเส้นทางความรัก ที่รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีทางราบรื่นและเต็มไปด้วยอันตราย แต่ถึงอย่างนั้นแล้วดูท่าแม่สาวน้อยคนนี้คงยอมที่จะจั

หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้วเพลิงกัลป์ก็ดีดนิ้วหนึ่งทีเป็นสัญญาณก่อนที่เสียงไวโอลีนเพลงรักจะบรรเลงขึ้นมาอย่างไพเราะทำเอาลูกพีชถึงกับยิ้มออกมาด้วยความตื่นเต้นและมีความสุขกับบรรยากาศที่เพลิงกัลป์ตั้งใจเนรมิตขึ้นมาเพื่อให้เธอประทับใจ“ขอบคุณมาก ๆ นะคะสำหรับดินเนอร์มื้อนี้ อาหารอร่อยมาก แฟนก็หล่อ พีชมีความสุขที่สุดเลยค่ะ” ลูกพีชบอกเพลิงกัลป์ด้วยความจริงใจใบหน้าสวยยิ้มกว้างออกมาอย่างคนที่กำลังมีความสุขมาก โดยเฉพาะดวงตากลมโตที่ทอแสงเป็นประกายแวววาวเพลิงกัลป์เห็นแบบนั้นหัวใจก็ให้อิ่มเอมเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ลูกพีชลุกจากเก้าอี้ไปยืนอยู่ที่ราวระเบียงข้างล่างเป็นแม่น้ำกว้างใหญ่สุดลุกหูลูกตามือบางยกขึ้นอ้าแขนกว้างสูดอากาศที่บริสุทธิ์เข้าเต็มปอด เพลิงกัลป์เห็นแบบนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปยืนซ้อนหลังคนรักพร้อมส่งมือใหญ่สวมกอดเข้าที่เอวบางด้วยความรัก ใบหน้าหล่อเหลาซบลงที่ไหล่เนียนพร้อมกับสูดดมความหอมจากกายสาวเข้าไปเต็มปอดอย่างสดชื่น“เพลิงยินดีที่จะทำให้พีชมีความสุขไปทั้งชีวิตเลย อยากเห็นรอยยิ้มของพีชทุกวันไม่ว่าจะเป็นยามหลับหรือยามตื่น เพลิงอยากให้แฟนของเพลิงมีแต

ร่างของเพลิงกัลป์กระตุกเฮือกด้วยความเจ็บปวดเมื่อมีกระสุนไม่ทราบทิศทางพุ่งเข้าใส่ร่างของเขาสองนัดติด ลูกพีชกรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความตกใจสอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาคนที่ลอบทำร้ายพ่อของลูก ก่อนที่ดวงตากลมโตจะเห็นใครบางคนที่ยืนหลบอยู่หลังพุ่มไม้และกำลังจะเดินหนีไปอย่างแนบเนียนด้วยความโกรธเธอไม่รอช้าที่จะถลกกระโปรงขึ้นก่อนที่จะหยิบปืนที่อยู่ซ่อนในสายรัดขาที่เธอพกมาด้วยออกมา แล้วเล็งไปที่ผู้ชายคนนั้นพร้อมลั่นไกทันทีด้วยความแม่นยำหลายนัดติดจนกระสุนหมดแม็กซ์ร่างของผู้ชายคนนั้นค่อย ๆ ร่วงลงไปนอนแน่นิ่งเลือดท่วมอยู่บนพื้นอย่างน่าอนาถใจ“เพลิง ฮึก ฮือ เพลิงอย่าเป็นอะไรนะ” ลูกพีชค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นตามเพลิงกัลป์ที่ค่อย ๆ ทรุดตัวลงนอนอยู่ภายในอ้อมกอดของคนรักด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าหล่อเหลายังคงเต็มไปด้วยคราบน้ำตาลูกพีชยกมือขึ้นลูบใบหน้าของเพลิงกัลป์ด้วยความเจ็บปวดใจ นี่สินะอุปสรรคและอันตรายที่เธอต้องเผชิญในวันข้างหน้า แต่ทำไมมันถึงมาเร็วกว่าที่เธอคิดเอาไว้เสียอีก ทำไม เพลิงกัลป์เพิ่งได้รู้ข่าวดีที่ทำให้เขาดีใจจนร้องไห้ออกมากับสถานะพ่อของลูก แต่ใครเลยจะรู้ว่าข่าวร้ายจะตามมาติด ๆ นั

ท่ามกลางความมืดมิดและความหนาวเหน็บจากหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมาลูกพีชเดินกอดตัวเองไปตามทางที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงที่ตรงไหน คำถามที่เกิดขึ้นในใจคือที่นี่ที่ไหน? และเธอมาทำอะไรที่นี่?เดินไปเรื่อย ๆ สองเท้าก็พลันชะงักสายตาเพ่งมองไปยังเบื้องหน้าที่มีแผ่นหลังที่คุ้นเคยของใครบางคนยืนหันหลังให้เธออยู่ ก่อนที่เขาคนนั้นจะหันกลับมาหาเธอช้า ๆ รอยยิ้มพลันบังเกิดขึ้นมาทันที เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดเพลิงกัลป์“เพลิง เพลิงจริง ๆ ด้วย” สองเท้ารีบวิ่งไปข้างหน้าก่อนที่จะโผเข้าหาร่างสูงที่อ้าแขนรอรับเธออยู่ด้วยความคิดถึงไม่ต่างกัน สองแขนโอบกอดร่างหนาของเพลิงกัลป์เอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปจากตรงนี้“ฮึก ฮือ เพลิงกลับมาหาพีชแล้วใช่ไหม” ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเงยหน้าขึ้นถามเพลิงกัลป์ที่ก้มหน้าลงมามองหญิงสาวที่ตนรักสุดหัวใจด้วยสายตาที่ละมุนและรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน“เพลิงอยู่ตรงนี้แล้วครับคนดีไม่ร้องนะครับคนเก่ง” มือใหญ่ยกขึ้นเช็ดคราบน้ำตาให้ลูกพีชอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะก้มลงจูบที่เปลือกตาทั้งสองข้างของลูกพีชอย่างแผ่วเบา“เพลิงอย่าหายไปไหนอีกนะ สัญญานะว่าจะอยู่กับพีชตลอดไป”