วางน้ำเก๊กฮวยลงพร้อมกับชมลูกพีชต่อพาขวัญกับน้ำชาที่นั่งมองทั้งคู่ถึงกับพูดไม่ออก What? นี่มันอะไรกันคะเนี่ยอาทิตย์ก่อนยังมึนตึงใส่กันอยู่เลยพอมาวันนี้กลับหวานจนน้ำตาลเรียกพี่นี่ใช่หมอเพลิงหรือเปล่าหรือหมอถูกวิญญาณใครมาเข้าสิงทำไมเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้“อีพีชกูว่ามึงพาหมอเพลิงไปหาหมอผีเหอะว่ะเหมือนคุณหมอจะโดนผีเข้านะดูจากอาการแปลก ๆ ที่รู้สึกจะหลงมึงขั้นสุดแล้ว” พาขวัญบอกลูกพีชที่หันมามองหน้าพาขวัญด้วยความตกใจกับคำแนะนำที่สุดจะแปลกแหวกแนวของเพื่อนรัก ส่วนพาขวัญพยักเพยิดหน้ากับลูกพีชเพื่อบอกว่าเธอจริงจังนะ“หึ ไม่ต้องหาหมอผีหรอกครับคุณพาขวัญแค่ลูกพีชคนเดียวก็เอาอยู่แล้วรักษาได้ทั้งกายและใจ”เพลิงกัลป์บอกพาขวัญยิ้ม ๆ ก่อนที่จะก้มหน้ากินข้าวที่อยู่เต็มจานของตัวเองด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข ชีวิตที่ไม่มีลูกพีชมันช่างทรมานและว่างเปล่าเหลือเกิน วันที่เห็นภาพลูกพีชนั่งตักหมอพีระเขาก็แทบคลั่งจวนเจียนจะบ้า เขาไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อลูกพีชตอนนี้มันเรียกว่ารักหรือเปล่ารู้แค่ว่าเขาไม่อยากอยู่ห่างจากลูกพีชเลยสักนิดอยากได้ยินเสียงที่ฟังแล้วต้องแอบยิ้มกับตัวเองอยู่ร่ำไป อยากอยู่ใกล้ ๆ
Terakhir Diperbarui : 2025-08-18 Baca selengkapnya