Semua Bab test: Bab 11 - Bab 15

"Shen Yi, I beg you, don't turn off the computer in front of Dad! " Su Mo clutched her collar tightly and cried out in panic. Su Foam was Shen Yi pressed on the office chair, the yellow dress was Shen Yi torn to pieces, left on the clothing can cover their key parts. On the desk, a computer that transmits files, a video call is displayed to fromm's father, Florida. "TURN OFF? " Shen Yi big hand clamp Su Mo's small chin, eyes passed her almost half-naked body, eyes flash a trace of contempt smile. The next moment, seize the thin white wrist of Su Mo, let her be unable to move. Su million can not believe the ground looking at the scene, a face from red to white, toward the screen roared: "You give me to let go foam! Otherwise I want you to see! " However, Shen Yi did not care at all about Su Wanqian's threat. Instead, he exposed Su Mo's body and said cruelly: "Suwanqian, do you see? This is the daughter in hand! But, she is here with me, and the whore on the street is no different! " Su

北望深吸一口气，不敢置信地看着她。 她是真心想求去，还是又以此胁迫？但他绝不会休妻，一旦休妻外头的唾沫星子都能把他和易昉淹死。 而且，军中的人也会以他们为耻，他们人人都尊宋侯爷为英雄名将，他不能失了军心。 “宋惜惜，我不会休你。”他厌烦又苦恼，“我也不会薄待你，只是希望你别闹这么多出这么多事端，尤其你这一次以母亲的病来要挟我，你不觉得自己太恶毒了吗？你有什么要求，有什么不满，你冲我撒气，别折腾母亲，你这是不孝，传出去你的名声也不好听。” 宋惜惜面容寒冷，“是你不会休我，还是不敢休我？休了我对你百害无一利，既被人指着你的脊梁骨说你薄情寡义，更害怕失去我父亲麾下旧部对你的支持，你既想要你的爱情，又想要前程，天下间没有这样两全其美的事。我侯府如今是没人了，但是也不一定要依靠你们将军府才能活下去，你小瞧了我，也高看了你自己。” 战北望被她说中心思，恼羞成怒，“别的废话也不必说了，赐婚乃是圣上定的，我一定会娶易昉过门，至于别的条件，你尽管提，我都答应你。” “没有条件，我不需要。”宋惜惜立于她的身前，傲骨铮铮，眼底也无泪水流淌，眼底的一颗美人痣越发殷红，趁得她面容胜雪绝色无比。 战北望恼怒得很，也觉得心烦无比，“说真的，宋惜惜，我以为这门亲事你会欣然接受，你父兄都是武将，我以为你不会为难易昉。” “呵呵！”宋惜惜讽刺一笑，“我丈夫要娶别的女子，还要我欣然接受？你把我想得太大方了，战北望，就这样吧。” 战北望见她油盐不进，不禁发了恨，“好，既然你这般绝情，我便到御前找陛下说说理，陛下的赐婚你故意刁难，实是抗旨不遵，你就等着陛下降旨申饬吧。” 宋惜惜道：“笑话，我一介女流，又不曾入朝为官，陛下如何申饬我？你倒不如去找太后，就说我不同意易昉进门，太后不是素来欣赏易昉吗？尽管去找太后告状去。” ”别以为我不敢，你断了母亲的医药，便是大不孝，我自然可以请太后降罪于你。” “慢走不送！”宋惜惜一点都不在乎。 “你不要后悔！” 战北望看着她那张冰冷的脸，狠声撂话便拂袖而去。 “将军还是把聘金的事解决了吧？需要我借银子给你吗？” 宋惜惜嘲讽的话从身后传来，战北望脚步一凝，随即大步而去。 他确有想过问她借，但经过这一事，他宁可去找易昉商量减少些聘金，也绝对不会问她开口。 宝珠从门口探脑袋，“姑娘，他真的问你借，你真借啊？” 宋惜惜揉揉腮帮子，说话太多，嘴巴

อย่าได้ทำตามคำแนะนำตัวเองเป็นอันขาด“จื่อหาน เธอน่าจะทำตามคำแนะนำของตัวเองบ้างนะ” ฉู่ลี่เหยียนยักคิ้วใส่เพื่อนรักขณะนิ้วเรียวกดรีโมตเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยเปื่อย แสงจากจอโทรทัศน์สะท้อนในดวงตาสีนิลกลมโตคู่สวยที่บัดนี้มองมาอย่างท้าทายซ่งจื่อหานได้แต่กลั้นเสียงครางที่จุกอยู่ในลำคอ ลอบกลืนน้ำลายอย่างฝืดเฝื่อน เธอรู้ดีว่าสายตาแบบนั้นของเพื่อนสนิทหมายความว่าอย่างไร ก็เธอเองนี่แหละที่เป็นคนสอนท่าทางยียวนกวนประสาทแบบนี้ให้เพื่อนกับมือ“คำแนะนำอะไรเหรอ” หญิงสาวแสร้งถามเสียงใส กลบเกลื่อนความประหม่าที่เริ่มก่อตัวในใจ มือเอื้อมไปหยิบชามป๊อปคอร์นบนโต๊ะกาแฟขึ้นมากอดไว้ เอนหลังพิงโซฟาอย่างเกียจคร้าน เธอหยิบข้าวโพดคั่วเข้าปากสองสามชิ้น เคี้ยวกรุบกรับรับรสหวานมันเนย พลางเตรียมใจรอฟังคำพูดที่เธอไม่อยากได้ยินที่สุดในโลก“เธอน่าจะมีลองมีอะไรกับพี่เฮ่าชวนดูสักครั้ง” ฉู่ลี่เหยียนยิ้มกริ่ม มุมปากยกสูงอย่างเจ้าเล่ห์ และนั่นเองที่ทำให้ซ่งจื่อหานครางออกมาจนได้“โอ๊ยยยย ไม่เอาหรอก จะบ้าหรือไง” ใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นระรัวจนแทบจะทะลุออกมานอกอก“อย่ามาครางใส่ฉันนะจื่อหาน” ฉู่ลี่เหยียนคว้าป๊อปคอร์นจากมือเพื่อนไปก