All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 101 - Chapter 110

ตอนที่ 95 ช่วยกันปกป้องสายตาคมไม่พลาดที่จะจับจ้องการกระทำระหว่างฉันกับคุณมาร์ค ก่อนจะถลึงตาโตจ้องมองไปยังมือที่ประสานกันของชายหญิงด้วยสายตาไม่พอใจ“แล้วก็ปล่อยมือเมียกูด้วย ถ้ายังอยากกลับไปแบบครบ 32 “คุณเซฟเอ่ยบอกโดยที่ในน้ำเสียงนั้นไม่ได้พูดเล่นเลย จนทำให้ทั้งฉันและคุณมาร์คถึงกับรีบหดมือเก็บกลับเข้าหาตัวเองในทันทีคุณเซฟเดินมายืนที่ข้างฉัน ก่อนที่จะวาดมือโอบเอวกระชับร่างของฉันเข้าหาตัวเขาทันที เพื่อประกาศความเป็นเจ้าของให้กับคุณมาร์คได้รับรู้“เอ๊า... ยืนมองเมียคนอื่นอยู่ได้ มีอะไรจะพูดก็รีบพูดมา” ดวงตาสีเทาเข้มจ้องคนตรงหน้าเขม็ง บ่งบอกว่าพร้อมปะทะเต็มที่“ผมขอคุยเป็นการส่วนตัวได้ไหม” คุณมาร์คพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตามั่นคงไม่มีท่าทีล้อเล่นเช่นกันคุณเซฟมองคนตรงหน้าอย่างจับผิด ก่อนจะหันมองมาที่ฉันด้วยสายตาเหี้ยมเช่นกัน ฉันที่รู้จักกาลเทศะดี รีบแสดงท่าทีเพื่อขอปลีกตัวออกจากตรงนั้น“งั้นเอลิซขอตัวก่อนแล้วกันนะคะ” ฉันเอ่ยขึ้นมาอย่างรู้หน้าที่ ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ไปให้คุณมาร์คในขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังเดินออกไปจากวงสนทนาที่ดูอึมครึมนั้น ก็ได้ถูกเสียงเย็นยะเยือกเรียกให้หันกลับไป“เดี๋

ตอนที่ 97 ยืนบื้อให้กอดอยู่ได้เรน่ายังคงเกาะแขนผมแจ ทั้งที่ผมก็พยายามสลัดเธอให้หลุดออกจากท่อนแขน แต่มือแม่งยังเหนียวแน่นยังกับปลาหมึก!!เรน่าที่หันหน้าไปมองที่เอลิซพร้อมกันกับผม เอ่ยถามขึ้นมาว่า...“who is that...นั่นใครคะเซฟ”และก่อนที่ผมจะทันได้ตอบ เสียงแหลมก็สวนกลับมาทันที“wait...wait เดี๋ยวนะหรือว่า...” ตากลมโตของเรน่าเบิกโพลงขึ้นทันที ที่เหมือนกับว่าเพิ่งนึกอะไรออก พร้อมกับหันมาเขย่าแขนจนตัวผมโงนเงนไปตามแรงของเธอ“เออ” ผมตอบกลับไป ไอ้นี่มันยิ่งปากมากอยู่ด้วย“wow... fate (เวรกรรม) ” เรน่าพูดออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น“ใช้คำว่า destiny (พรหมลิขิต) ดีกว่าไหม” ผมจ้องไปที่ใบหน้าของคนที่อยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่ามันพูดผิดเพราะตื่นเต้น หรือตั้งใจจะกวนตีนผมผมที่มัวแต่ปวดประสาทกับคนข้างๆ จนลืมไปเลยว่ายังมีสายตาแข็งกร้าวไม่พอใจเป็นอย่างมากจากคนร่างบางที่อยู่ตรงข้าม คอยส่งมาทิ่มแทงผมโดยที่ผมไม่รู้ตัวพรึ่บ!! ฟิ้ววว~~“ร้อนเนอะค่ะว่าไหม” เสียงของร่างนุ่มนิ่มที่ผมชอบกอด ที่ตอนนี้กำลังโกรธผมพูดออกมาหลังจากที่เธอถอดเสื้อสูทที่ผมส่งให้เธอเอาไปคลุมกายเอาไว้ แล้วจัดการเขวี้ยงลงกับพื้น จนเผยร่างอะร้าอร่

ตอนที่ 99 เธอคนนี้น่าสนใจเหมือนสายฟ้าฟาดลงมาที่กลางใจฉัน คำพูดเหล่านั้นทำฉันแทบล้มทั้งยืน ฉันที่อึ้งได้แต่ส่ายหัวช้าๆ พึมพำกับตัวเองว่ามันอาจจะไม่ใช่ความจริง เธอต้องการจะปั่นหัวฉัน แม้ว่าฉันจะหาข้อแก้ตัวให้กับสิ่งที่ได้ยินมานั้น แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่เหมือนกับหัวใจกำลังแหลกสลายของฉันได้เลยฉันได้แต่กำมือแน่นพยายามทรงตัวเอาไว้ แม้ว่าสิ่งที่ฉันได้ยินจะทำให้ฉันแทบทรุดเข่าลงไปกองกับพื้น แต่เพราะว่าตอนนี้ฉันอยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น ฉันต้องไม่แสดงความอ่อนแอออกมาให้เธอได้เห็นเด็ดขาด ถึงแม้ว่าดวงตากลมสวยของฉันจะสั่นระริก น้ำตาเอ่อล้นอย่างไม่สามารถที่จะควบคุมได้ ที่เหลือแค่เพียงกะพริบตาเท่านั้น น้ำเม็ดใสก็พร้อมจะหลั่งไหลออกมาทันทีควับ!!ฉันหันไปมองหน้าเขาหาคำตอบทันที เพราะในใจของฉันหวังเอาไว้ลึกๆ ว่าคำพูดของผู้หญิงคนนั้นมันจะไม่เป็นความจริง โดยเฉพาะคำว่า ‘คู่หมั้น’ ดวงตาแข็งกร้าวที่พยายามเก็บอาการสั่นไหวไม่ให้น้ำตาใสไหลรินออกมา ยามเมื่อได้มองหน้าเขา ทำได้อย่างยากลำบาก แต่ก็ยังคงจ้องไปยังใบหน้าคม ริมฝีปากที่ถูกเม้มอย่างแรงจนแทบจะห้อเลือดค่อยๆ เปิดเผยอ“อธิบายมาสิคะ คุณเซฟ” ฉั

ตอนที่ 101 รับผิดชอบการหมั้นฉันที่ยังคงเหม่อลอย จนกระทั่งได้ยินเสียงเรียกที่ดังขึ้น“นายหญิงครับ นายหญิง” ฉันหลุดออกจากภวังค์ความคิดหันไปตามเสียงเรียกทันที“อ้าวพี่กิต ว่ายังไงหรอค่ะ” ฉันหันไปตามเสียงเรียก“นายหญิงจะเดินไปไหนครับ” พี่กิตกุมมือโค้งเล็กน้อยเอ่ยถามฉัน“เออ...อ๋อ...เอลิซกำลังจะไปสั่งอาหารให้เฮียนะคะ” ฉันตอบกลับไปพร้อมยิ้มเจื่อนๆ ให้กับเขา“อ๋อครับ... ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปสั่งให้แทนแล้วกันครับ นายหญิงนั่งรอตรงนี้ก็ได้ครับ” กิตเอ่ยบอกผู้ที่เขานับว่าเป็นนายหญิงของเขาอย่างเต็มใจ ก่อนที่กำลังจะเดินจากไป“เดี๋ยวค่ะพี่กิต” ฉันเรียกเขาให้หยุดเท้าเอาไว้ก่อน“ครับนายหญิง...มีอะไรจะสั่งผมเพิ่มเติมหรอครับ” กิตหันมาตามเสียงพร้อมยืนตัวตรงเพื่อเตรียมรับคำสั่ง“เอ่อ...คะ...คือว่า...” ฉันที่อ้ำอึ้งเพราะความกระดากอายกับสิ่งที่กำลังจะถามพี่กิตออกไป“มีอะไรอยากจะถามผมหรือเปล่าครับ ถามมาได้เลยครับนายหญิง ไม่ต้องเกรงใจ” พี่กิตเอ่ยบอกเพราะมองออกว่าฉันมีคำถามบางอย่างที่อยากจะถามเขา“พี่กิตรู้จักคุณเรน่าไหมคะ” ฉันกลั้นใจถามออกไป“รู้จักครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่กิตยังคงสงสัยในท่าทีของฉัน“เอ

ตอนที่ 103 ตบผัวเพราะชู้งั้นหรอ!!พูดจบผมก็หันหลังเดินจากไปทันที โดยไม่สนใจว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงนี้จะร้องไห้เสียใจมากขนาดไหนผมรีบก้าวเท้าเดินไปหาผู้หญิงอันเป็นที่รักของผม ด้วยหัวใจที่วูบไหว เพียงแค่คิดว่าจะมีใครมาพรากเธอไปผมก็แทบจะคลั่งตายอยู่แล้วใจผมที่กำลังร้อนรุ่มกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินมา บวกกับเธอที่กำลังเสียใจเพราะคำพูดทำร้ายจิตใจของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนของผม มันทำให้ผมยิ่งรู้สึกผิดต่อเธอมากขึ้นไปอีก จนความรู้สึกห่วงหาอาทรที่มีต่อเธอนั้นยิ่งเพิ่มพูนมากจนอยากจะรีบเข้าไปโอบกอดปลอบประโลมให้เธอหายเศร้าแต่เมื่อผมได้มาเห็นไอ้กิตลูกน้องคนสนิทกำลังกอบกุมมือน้อยๆ ของเมียผมอยู่!! ภาพตรงหน้ามันกลับทำลายความรู้สึกห่วงใยที่ผมมี เหลือไว้เพียงแค่ความโกรธของผมที่อัดอั้นมาจากเหตุการณ์เมื่อครู่ ที่ถูกเร่งเร้าจนพุ่งทะลุถึงจุดเพดานที่ไม่อาจจะสามารถกักกลั้นเอาไว้ได้แล้ว...--- เรน่า Talk ---หลังจากที่ฉันโดนปฏิเสธแบบไม่เหลือเยื่อใย น้ำตาที่มีก็หลั่งไหลพรั่งพรูอย่างไม่ขาดสายใช่ฉันเป็นคนที่รักเขามาตลอด รักเขามานาน รักมาตั้งแต่เด็ก แต่เขาไม่เคยรักฉันในแบบคนรักเลย เพราะอะไรนะหรอ เหตุผลนั้นฉันเองก็ร