All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 121 - Chapter 130

ตอนที่ 116 เฮียสัญญา...ป้าสายไม่ตอบคำถามได้แต่ก้มหน้างุดตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวที่มากขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเจ้านายตะคอกขึ้นมาอีกครั้ง“มันมาได้ยังไง ใครปล่อยให้มันเข้ามา แม่งเอ๊ย!! ลูกน้องแต่ละตัวไร้ประโยชน์จริงๆ ไอ้พวกนี้สงสัยต้องฆ่าทิ้งให้หมด แล้วเปลี่ยนชุดดูแลใหม่ซะแล้วล่ะมั้ง” เขาเข่นเขี้ยวคำรามกดเสียงต่ำด้วยความคั่งแค้น โมโหจนอันธพาลไปทั่ว ทำให้มือที่กำหมัดแน่นด้วยความโกรธเผยให้เห็นเส้นเลือดที่หลังมือปูดขึ้นมา ฉันที่นั่งอึ้ง พยายามกดก้อนที่มันจุกอกไม่ให้ย้อนขึ้นมากลายเป็นน้ำตา ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกสังหรณ์ใจว่าการมาของเรน่าในครั้งนี้ จะทำให้ฉันต้องเจอเรื่องที่ลำบากใจ“แล้วไอ้พวกลาดตระเวนริมน้ำปล่อยให้มันเข้ามาได้ยังไงว่ะ” เขาสอบถามเพราะอยากรู้ถึงความเป็นมาของการปรากฏตัวของอดีตเพื่อน ด้วยอารมณ์ยากที่จะควบคุม“หะ...เห็นว่า ได้ใบผ่านมาจากนายหญิงใหญ่เจ้าค่ะ” ป้าสายรีบบอกในสิ่งที่ตัวเองรู้มาทันที พร้อมกับกลืนน้ำลายเหนียวลงคอด้วยความหวาดกลัวที่นับจะมากขึ้นทุกที จนแทบจะทำให้ของเหลวในร่างกายแกไหลราดออกมาอยู่แล้ว“แม่หรอ!!” เขาสบถออกมาเบาๆ แถมยังดูอึ้งไปในทันทีที่รู้ว่าใครเป็นคนอนุญาต

ตอนที่ 118 เรื่องแบบนี้บังคับกันไม่ได้ฉันเอื้อมมือตัวเองไปจับมือของเขา แล้วเอาขึ้นมาจูบที่ฝ่ามือเบาๆ ก่อนจะเอาลงมาแนบที่แก้มนวลของตัวเองด้วยความรัก หลังจากนั้นก็เริ่มอธิบายในสิ่งที่ตัวเองคิดให้เขาฟัง...“เฮียค่ะ เอลิซไม่เป็นไรแล้วจริงๆ ค่ะ ทั้งหมดนั่นก็เป็นเพราะที่ผ่านมาเฮียแสดงความจริงใจ แสดงความรัก ความห่วงหาอาทรทั้งต่อความรู้สึกของเอลิซและต่อร่างกายของเอลิซ ซึ่งมันมากพอที่จะทำให้เอลิซไม่คิดเล็กคิดน้อยและมั่นใจในตัวเฮียและหัวใจของเฮียมากขึ้น อีกทั้งที่ผ่านมาอาจจะเป็นเพราะว่าเราสองคนไม่ค่อยเชื่อใจกัน คอยแต่จะระแวงกันและกัน จนมันทำให้เรามีปัญหาไม่เข้าใจกัน ผิดใจกันอยู่บ่อยๆ เอลิซเลยคิดว่า...ต่อไปนี้เรามาทำตรงให้ดีขึ้นดีไหมคะ เรามาเชื่อใจกันให้มากขึ้น ระแวงกันให้น้อยลง มาทำให้ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนมั่นคงจนถึงขนาดที่ไม่มีใครจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างเราได้” ฉันบอกเขาด้วยท่าทีที่แน่วแน่ และแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น“และอีกประการหนึ่งที่เอลิซอยากให้เขามาพักด้วยกันกับเราที่นี่ เพราะเอลิซอยากทำให้เขาเห็นว่า เขาไม่มีวันที่จะเข้ามาแทรกระหว่างกลางความรักของเราสองคนได้ เอลิซจะทำให้เขา

ตอนที่ 120 มีใครบางคนไม่พอใจเขาแสดงความเจ้าเล่ห์ หว่านพืชหวังผลใส่ฉันทันที...ฉันที่ได้ยินดังนั้น ถึงกลับหันขวับไปค้อนให้เขาวงใหญ่ พร้อมกับเบ้ปากหมั่นไส้ให้กับความเจ้าเล่ห์เพทุบายของเขา เขานี่มันช่างหาผลประโยชน์เข้าตัวเองได้ทุกสถานการณ์เลยจริงๆฉันที่ไม่อยากจะเสียเวลากับความหื่นของเขาอีกแล้ว รีบเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อหาของมาทำอาหารทันที“เชิญเซฟกับคุณเอลิซทานกันเถอะค่ะ เรน่าขอตัวไปพักผ่อนก่อน ป้าสายช่วยเรน่ายกกระเป๋าไปที่ห้องพักหน่อยนะคะ” เรน่าที่จู่ๆ ก็พูดขึ้นมา แล้วรีบบอกให้ป้าสายนำทางไปยังห้องพักทันที“ได้เจ้าค่ะ” ป้าสายรับคำพร้อมกับรีบยกกระเป๋าเดินไปจากตรงนี้ทันทีโดยไม่ต้องให้พูดซ้ำ“อ้าว...คุณเร...เอ๊ะ...เฮียนี่จะช่วยหรือจะป่วนค่ะ...” ฉันที่กำลังเตรียมของเพื่อทำอาหาร เมื่อได้ยินคำปฏิเสธที่จะร่วมโต๊ะกินข้าวจากผู้หญิงคนนั้น แม้กำลังจะเรียกให้เธอหยุดรอก่อน แต่ก็ไม่ทันเพราะเธอเดินจากไปก่อนซะแล้วสายตาของฉันมองตามไปยังร่างหุ่นนางแบบของเรน่าด้วยความอ่อนใจ ก่อนจะกลับมาสาละวนคอยเอามือตัวเองปัดป้องมือปลาหมึกของคนตัวโตที่จ้องแต่จะก่อกวนร่างกายของฉันออก มือที่คอยแต่จะขยำตรงนู้นบีบตรงนี้ จนฉ

ตอนที่ 122 มีความหวังฉันที่เริ่มกลับมาลังเลอีกครั้ง แต่ความลังเลนั้นก็ถูกทำลายด้วยเพียงประโยคเดียว...“อย่าลืมนะจ๊ะ...หนูเรน่า ว่าหนูเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ป้าจะรับเข้าเป็นลูกสะใภ้” แม่ของเขาย้ำคำพูดให้กำลังใจและความหวังกับฉันอีกครั้ง“ค่ะขอบคุณคุณป้ามากนะคะ เรน่าขออนุญาตวางสายก่อนนะคะ เรน่าจะได้เตรียมตัวไปหาเซฟค่ะ” ฉันเอ่ยตัดบทเพราะตอนนี้ความรู้สึกหลากหลายที่เริ่มประดังประเดเข้ามาในโสตประสาทของฉันเต็มไปหมด ทั้งความรู้สึกสุขใจเมื่อนึกถึงอนาคตที่ฉันจะสมหวังร่วมกับเขา แต่อีกความรู้สึกหนึ่งก็รู้สึกผิดที่ฉันไม่ได้บอกความจริงกับท่านไปตรงๆ ว่าเรื่องจริงนั้นเป็นมายังไงนั่นก็เป็นเพราะว่าฉัน... ‘กลัว’ ... ฉันกลัวจะเสียโอกาสในการครอบครองเขาไป ในเมื่อแม่ของเขาหยิบยื่นโอกาสนี้มาให้ ฉันก็ต้องคว้ามันเอาไว้และใช้มันให้ดีที่สุด แม้ว่าพวกท่านจะยังไม่รู้เรื่องจริงเกี่ยวกับการหมั้นระหว่างฉันกับเขา ว่ามันคือสิ่งที่ฉันพูดเองเออเองคนเดียว แต่ฉันจะใช้โอกาสนี้ทำให้มันเกิดขึ้นจริง ก่อนที่พวกท่านจะรู้เรื่องทุกอย่าง“จ๊ะโชคดีนะจ๊ะ เดินทางปลอดภัยนะหนูเรน่า” แม่ของเขาอวยพรฉันก่อนวางสายฉันกำโทรศัพท์แน่นหลังจากแม่

ตอนที่ 124 กลับต้องมาพบกับ...ฉันมองดูพวกเขาด้วยสติที่เหม่อลอย ได้ยินเพียงเสียวแว่วจากผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขาเท่านั้น ฉันไม่รู้ว่าเธอได้พูดอะไรกับฉันหรือเปล่า เพราะว่าฉันไม่ได้ฟังเลย จึงทำให้ฉันไม่ได้ตอบอะไรเธอกลับไป และถึงแม้ว่าเธอจะพยายามชวนฉันคุยเพื่อทำให้บรรยากาศมันดีขึ้นมาก็ตาม แต่สำหรับฉันสิ่งที่เธอทำนั้นมันกลับไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลย เพราะว่าการสนทนาครั้งนี้มันจะมีประโยชน์อะไรถ้าคนที่ฉันต้องการจะคุยด้วยเขาไม่ต้องการที่จะคุยกับฉันและถึงแม้เธอจะคอยส่งรอยยิ้มอันสดใสมาให้ฉัน มันก็ไม่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาเลย นั่นก็อาจจะเป็นเพราะว่าตอนนี้ดวงตาของฉันมันเริ่มพร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำใสๆ หรือไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเพราะจิตใจของฉันที่มันคับแคบลงด้วยความอิจฉา มันเลยทำให้ฉันดูไม่ออกเลยว่ารอยยิ้มสวยที่ถูกส่งมาจากเธอนั้น มันถูกส่งมาด้วยความจริงใจหรือว่าเสแสร้งกันแน่ แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ก็มั่นใจได้เลยว่าในสายตาของเขา เธอคงจะดูดีดูถูกใจเขาอยู่เสมอฉันที่ตอนนี้รู้สึกได้ว่าตัวเอง ตัวชาหูตาฝ้าฟางไปหมดแล้ว ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก ส่วนป้าสายตั้งแต่มาด้วยกันก็ไม่พูดอะไรอีกเลย แกได้แต่ยืนก้มหน้าก้