All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 151 - Chapter 160

ตอนที่ 145 ความจริงปรากฎฉันที่แทบจะหยุดหายใจเพื่อตั้งใจฟังในสิ่งที่เนื้อนวลพูด...‘ท่านหญิงเธซ่าค่ะ เนื้อนวลมีเรื่องจะมารายงานค่ะ...’ ปลายสายที่เนื้อนวลเอ่ยถึง ถึงกับทำให้ฉันชะงักงันหยุดฟังต่อทันทีด้วยใจระทึก‘จากที่เนื้อนวลมาแอบสังเกตดูผู้หญิงคนนั้นให้ท่านหญิงเธซ่าแล้ว เป็นอย่างที่ท่านหญิงเธซ่าคิดจริง ๆ ด้วยค่ะ เธอน่ะร้ายกาจมากเลยนะคะ ท่านหญิงเธซ่ารู้ไหมคะว่าเธอคือผู้หญิงร้อยเล่ห์มารยาหลอกล่อคุณเซฟสารพัด แถมยังพูดจาถึงคุณหนูเรน่าไม่ดีด้วยอีกค่ะ บอกว่าจะไม่มีวันยอมให้คุณเซฟแต่งงานกับคุณหนูเรน่าเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเธอจะอาละวาดทำลายงานแต่งให้พินาศ อีกทั้งเธอยังหน้าไม่อายขนาดที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงคุณเซฟอย่างประเจิดประเจ้อต่อหน้าคนอื่นมากมายโดยที่ไม่สนสายตาใครเลยค่ะ ทำตัวยิ่งกว่าโสเภณีข้างถนน ขนาดเนื้อนวลยังแทบทนไม่ไหวต้องปิดตาให้กับภาพอุบาทว์เลยค่ะ แล้วก็...’ เนื้อนวลหยุดพูดสักพัก ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากแล้วพูดอะไรบางอย่างออกมา‘แล้วก็ เนื้อนวลแอบได้ยินผู้หญิงคนนั้นคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ด้วยค่ะ เธอบอกว่าเธอจะทำให้คุณเซฟหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น จากนั้นก็จะปอกลอกคุณเซฟให้หมดตัว แล้วจะทำให้คุณเซ

ตอนที่ 147 เบื้องหลังของเนื้อนวลณ คฤหาสน์ท่านหญิงเธซ่าหลังจากที่ท่านหญิงเธซ่าพาเนื้อนวลกลับมายังคฤหาสน์ของตนเองแล้ว อาการสั่นเทาเอาแต่ร้องไห้อยู่ตลอดเวลาของเนื้อนวล มันทำให้คนอย่างท่านหญิงเธซ่าที่ทั้งรักและเอ็นดูเด็กสาวคนนี้อดปวดใจไม่ได้เมื่อนึกย้อนกลับไปในช่วงขณะที่กำลังเดินกลับ ในเวลาที่เนื้อนวลกำลังหวาดกลัวและร้องไห้อยู่นั้น ท่านหญิงเธซ่าอย่างเธอกลับทำได้เพียงโอบกอดปลอบประโลมเด็กสาวเท่านั้น ร่างเล็กที่ไร้เดียงสาแต่เกือบต้องมาสิ้นชีพตายคากรงเล็บของพญามัจจุราชอย่างเซบาสเธียหลานชายแท้ ๆ ของเธอ มันช่างไม่ยุติธรรมกับเด็กสาวเสียเลยในความรู้สึกของเธอเสียงสะอื้นที่ช่างดูน่าเวทนาถูกปล่อยออกมาเป็นระยะ มันช่างกัดกินเข้าไปถึงหัวใจของหญิงสูงวัยอย่างเธอ จนทำให้ดวงตาที่เริ่มจะขุ่นมัวจากอายุที่มากขึ้นเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสเพราะสงสารคนในอ้อมกอดจับใจจนกระทั่ง...เมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงยังคฤหาสน์อันเป็นที่พำนักของเธอ ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เนื้อนวลเองก็เริ่มที่จะสงบจิตสงบลงไปได้บ้างแล้ว ถึงแม้จะไม่มีหยาดน้ำตาที่รินไหลออกมาจากดวงตาใสซื่อของเด็กสาว แต่ทว่าอาการตัวสั่นขวัญผวาก็ยังคงมีอยู่ให้เห็

ตอนที่ 149 รอวันที่ได้เคียงข้างสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเกลียดฉายออกมา จนทำให้ใบหน้าสาวที่เคยสดใสดูไม่เหมือนก่อน โดยเฉพาะเมื่อนึกไปถึงใครคนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องรู้สึกแบบนี้“อีเอลิซเป็นเพราะมึงคนเดียว อีหน้าด้านไร้ยางอาย จู่ ๆ มาจากไหนก็ไม่รู้มาชุบมือเปิบแย่งคนที่กูรักไปอย่างหน้าตาเฉย เท่านั้นยังไม่พอ มึงยังมาแย่งโอกาสที่จะได้ตำแหน่งนายหญิงของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลไปอีก แล้วโอกาสที่กูจะได้อยู่เคียงข้างคนที่กูรักล่ะ ทั้งที่มันอยู่แค่เอื้อมมือแท้ๆ...ฮึ” เนื้อนวลที่พูดกับตัวเองหน้ากระจกพร้อมกับเอื้อมมือออกไปคล้ายจะคว้าอะไรสักอย่างแต่ที่ได้กลับมามีเพียงแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น...ความคิดร้ายที่ไม่อยู่แค่เพียงในใจ แต่กลับพรั่งพรูออกมาคล้ายกับเลือดที่กระอักออก ทำให้เธอยิ่งเคียดแค้นผู้หญิงที่มาแย่งความหวังของเธอไป และเมื่อความรู้สึกที่ไม่ปกติเข้าเกาะกินความรู้สึกดีชั่วที่คนปกติควรจะมี ก็ยิ่งทำให้เนื้อนวลยิ่งสบถแต่สิ่งชั่วร้ายออกมา...“หึ...ไม่สิต้องโทษอีแก่เธซ่าด้วย ที่มันทำทุกอย่างให้พังทลายลง เพราะนอกจากมันจะไม่สามารถเขี่ยอีหนามยอกอกอย่างอีเอลิซ ออกไปให้พ้นทางได้แล้ว ยังกลับกลายเป็นว่าทำให้มั

ตอนที่ 151 ขอแต่งงานฉันพยายามตั้งใจฟังในสิ่งที่เขากำลังจะพูด แม้ว่าในตอนนี้หูทั้งสองข้างของฉันมันเริ่มอื้ออึงไปหมดแล้วก็ตาม...“เอลิซค่ะ ถึงแม้ที่ผ่านมาระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน มันอาจจะไม่นานมากนัก ส่วนระยะเวลาที่เราดูใจกันมันก็อาจจะยังไม่มากเท่า แต่สำหรับเฮียแล้วมันไม่ได้สำคัญอะไรเลย นั่นก็เพราะว่ามันมีสิ่งสำคัญมากกว่านั้น นั่นก็คือสิ่งที่เฮียรับรู้ได้ว่าในตอนนี้ความรู้สึกของเราสองคนมันได้ตรงกันแล้ว” เขาเอ่ยความรู้สึกที่มีออกมา โดยที่ตัวเขาเองก็ดูเหมือนว่าจะหายใจติดขัดเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้นอยู่เหมือนกันแต่ทว่า...เขาก็ยังคงจับมือของฉันเอาไว้ด้วยความมั่นคง และยังคงแสดงความจริงใจที่มีต่อฉันไม่หยุด...“วันนี้ในสิ่งที่เฮียอยากจะบอก ทุกอย่างเฮียอยากให้เอลิซรู้ว่ามันมาจากใจของเฮีย จากความจริงใจของเฮีย และความรู้สึกของจริง ๆ ของเฮีย ซึ่งเป็นสิ่งที่เฮียอยากจะทำเพื่อเอลิซจริง ๆ นะคะ” เขาเอ่ยย้ำเพื่อสร้างความมั่นใจให้ทั้งฉันและตัวเอง พร้อมกับยังคงจ้องมองมาที่ดวงตาของฉันด้วยสายตาที่หนักแน่นแต่อ่อนโยนฟืดดดด ~~เสียงหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกพลังอีกครั้งของเขา ก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกถึงสิ่งที่ทำใ

ตอนที่ 153 จะไม่มีวันเสียใจเมื่อการพร่ำบอกรักด้วยลิ้นร้อนจบลง เราสองคนก็พากันลงไปนั่งกึ่งนอนกอดก่ายกันบนเตียงผ้าใบขนาดใหญ่ที่ทางลูกน้องของเขาเตรียมไว้ให้ ในขณะที่แสงตะวันก็ลับตาหายไปตั้งนานแล้ว คงเหลือไว้เพียงแสงดาวระยิบระยับพร่างพราวเต็มท้องฟ้าดูสวยงามในขณะที่ฉันกำลังดูดาวบนท้องฟ้าอย่างเพลิดเพลิน ก็ได้มีเสียงที่เหมือนกับเสียงยิงอะไรสักอย่างดังขึ้นมาปุ้ง! ปัง! ปุ้ง! ปัง!และในวินาทีที่ฉันกำลังอยู่ในภวังค์ความสงสัย คำตอบก็กระจ่างชัดขึ้นบนท้องฟ้าที่ตอนนี้กำลังมีแสงสีละลานตาเต็มท้องฟ้าไปหมด“ว้าววว สวยจังเลยค่ะเฮีย” ฉันที่ลุกขึ้นมานั่งมองภาพการแสดงพลุที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยความตื่นเต้นเขาส่งยิ้มกลับมาให้ฉันทั้งที่ยังนอนหนุนมือตัวเอง ก่อนจะทำหน้าทำตาพยักพเยิดให้ฉันหันกลับไปมองสิ่งที่อยู่บนท้องฟ้าต่อปุ้ง! ปัง! (พลุแตกกระจายเป็นรูปหัวใจ)“เป็นรูปหัวใจด้วยค่ะเฮีย” ฉันที่ยังคงตื่นเต้นมองตาไม่กะพริบปุ้ง! ปัง! (พลุแตกกระจายเป็นรูปกามเทพยิงลูกศร)“ว้าววว สุดยอดเลยค่ะเฮีย” ภาพตรงหน้าทำให้ฉันตื่นตาตื่นใจมากปุ้ง! ปัง! (พลุแตกกระจายเป็นรูปอักษร L O V E ตามลำดับ)ฉันที่ยิ้มแก้มปริเมื่อได้เห็นพล