All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 141 - Chapter 150

ตอนที่ 135 ความอดทนที่ขาดสะบั้นคำสั่งกร้าวยิ่งทำให้คนที่โดนหมายหัวถึงกับตัวสั่น...“ตาเซฟ นี่แกไม่เห็นหัวฉันเลยใช่ไหม...ฮึ” ป้าเธซ่าเองก็ไม่ยอมเช่นกัน และดูท่าจะไม่พอใจที่เขาออกโรงปกป้องฉันด้วย“อีเนื้อนวลมึงอย่าให้กูพูดซ้ำเป็นครั้งที่สองนะ” เขาที่ไม่สนใจคำพูดของป้าเขาเลยสักนิด ยังคงคาดคั้นให้ผู้หญิงคนนั้นขอโทษฉันอยู่ดี“หึ...มันจะมากไปแล้วนะ ทำแบบนี้นี่คือไม่ไว้หน้าฉันเลยใช่ไหม..ไป เนื้อนวล...กลับ” ป้าเธซ่าลุกขึ้นเตรียมตัวที่จะกลับ พร้อมกับแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจมากและดูท่าจะโกรธ (ฉัน) มากด้วยเช่นกัน เพราะดูจากสายตาที่คอยแต่จะเหลือบมองมาทางฉันอย่างคาดโทษ“มะ...ไม่เป็นไรค่ะท่านหญิงเธซ่า เนื้อนวลผิดเองที่ไม่เจียมตัวไปส่งเสียงให้คุณนายเขาขุ่นเคืองใจ เนื้อนวลขอโทษก็ได้ค่ะ ท่านหญิงเธซ่า กับนายท่านเซบาสเธียอย่าทะเลาะกันเพราะเนื้อนวลเลยนะคะ” เนื้อนวลจับไปที่มือของป้าเธซ่า อีกทั้งยังบีบน้ำตาเรียกร้องความสงสารฉันยืนมองดูฉากตรงหน้าด้วยความตกตะลึงอึ้งจนอ้าปากค้าง ถึงกับอุทานในใจออกมาว่า... อห... ที่ไม่ได้แปลว่าโอ้โห้ นี่ฉันกำลังดูละครน้ำเน่าหลังข่าวอยู่หรือเปล่าเนี้ย หึ แต่ละประโยคที่พูด

ตอนที่ 137 คนเดียวที่หยุดเขาได้เมื่อความชุลมุนที่เกิดขึ้น มันเกินกว่าที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ทั้งหลายจะต้านทานผมได้ บวกกับเสียงที่ดังโวยวาย ทั้งร้องห้ามปราม ทั้งร้องขอชีวิต ทั้งร้องระงมด้วยความตกใจความอลหม่านทั้งหลาย ก็เปรียบเสมือนกับการเรียกร้องขอกำลังเสริมที่ทำให้ลูกน้องที่อยู่บริเวณใกล้ ๆ ถึงกับหวาดหวั่นว่าจะเกิดเรื่องร้าย ถึงกับต้องรีบตัดสินใจไปตามไอ้กิตให้มาช่วยดึงผมออกอีกแรงตึงๆๆๆ!!กิตวิ่งมาถึงห้องอาหารด้วยความรวดเร็วทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกน้องรายงาน‘เวรล่ะ ใครทำให้นายฟิวส์ขาดได้ขนาดนี้ว่ะ’ กิตถึงกับสบถในใจตัวเองทันที แล้วยิ่งเมื่อได้มาเห็นความโกลาหลที่อยู่ตรงหน้า นั้นยิ่งทำให้เขาถึงกับหน้าถอดสีซีดในบัดดล ก่อนที่ตัวเองจะรีบตั้งสติแล้วเข้าไปหาเจ้านายที่กำลังบ้าคลั่งไม่ฟังใคร“นายครับ...นายปล่อยมันก่อนครับ เดี๋ยวท่านหญิงเธซ่าฟื้นขึ้นมาแล้วพบว่าเนื้อนวลมันตาย จะเป็นเรื่องใหญ่นะครับ” ไอ้กิตที่เข้ามาล็อกตัวผมพร้อมกับออกแรงดึงตัวผมออก อีกทั้งยังพูดเตือนเพื่อให้ผมได้สติแต่ในวินาทีนี้ ไม่มีอะไรจะห้ามไม่ให้มัจจุราชมาเอาชีวิตของอีเนื้อนวลมันได้แล้ว...“พวกมึงออกไป ไม่ต้องมาเสือก...!

ตอนที่ 139 รักษาสิ่งที่เหลือเอาไว้เมื่อมาถึงห้องอาหาร ป้าเธซ่าก็ได้ให้คนมาบอกว่า ท่านขอกลับก่อนเพราะอยากจะพาเนื้อนวลไปเช็คอัพร่างกายอีกรอบ แต่คุณเซฟเขาย่อมรู้ดีว่านั่นคือข้ออ้างของป้าเธซ่า ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าที่ป้าของเขารีบกลับเพราะยังโกรธเขาอยู่มากที่อาละวาดไม่ไว้หน้าท่านและยังทำร้ายคนของท่านอีก ดังนั้นบนโต๊ะอาหารจึงเหลือแค่ ฉัน คุณเซฟ และเรน่า...แต่คุณเซฟก็คือคุณเซฟ เขายังทำตัวเหมือนเดิม ไม่แคร์ที่ป้าโกรธจนหนีกลับไป แถมยังทำเหมือนกับว่าตรงนี้มีแค่ฉันกับเขาแค่สองคนเท่านั้น ส่วนคนอื่นคือส่วนเกินหรือธาตุอากาศ จนทำให้เรน่าถึงกับนั่งหน้าสลดเขี่ยข้าวในจานตัวเองไปมาฉันที่อดสงสารเรน่าไม่ได้ จึงเอ่ยขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ โดยเฉพาะความเงียบระหว่างคุณเซฟกับเรน่า เนื่องจากว่าตอนนี้คุณเซฟเขาเลือกคุยแค่กับฉันเท่านั้น“อาหารไม่ถูกปากหรอค่ะ คุณเรน่า” ฉันเอ่ยถามเพราะเห็นเธอเอาแต่เขี่ยข้าวในจานโดยที่ไม่ได้ตักกับข้าวอย่างอื่นไปที่จานตัวเองเลย“.................” เธอยังคงเงียบ“คุณเรน่าค่ะ” ฉันเรียกเธออีกครั้ง“...............” ไม่มีสัญญาณตอบรับ...“เออ...คุณเรน่าค่ะ” ฉันลองอีกครั้ง“พอแล้วเอลิซ ถ้

ตอนที่ 141 ใครให้มึงจับเมียกู!!ในขณะที่ผมและเอลิซต่างคนก็กำลังคิดถึงคำพูดของเรน่า เรน่าที่ไม่ปล่อยให้สิ่งที่อยากรู้อยู่กับตัวเองนาน เอ่ยถามถึงสิ่งที่คาใจกับคนตรงหน้าทันที“หรือว่าคุณเอลิซ...เออ ขอเรียกว่าเอลิซแล้วกันนะคะ ส่วนเอลิซก็เรียกเรน่าว่าเรน่าเฉย ๆ ก็ได้ ไม่ต้องมีคุณหรอกค่ะ” เรน่าที่เหมือนว่าจะมีอะไรถามเมียคนสวยของผม แต่มันก็ดันออกนอกเรื่องไปซะได้...ฮึ“ได้ค่ะ เรียกเอลิซเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ งั้นเอลิซขอเรียกคุณเรน่าว่าเรน่า เฉย ๆ เหมือนกันนะคะ” ^-^ เมียของผมเธอตอบไปยิ้มไป จนผมอดมองบนไม่ได้ (อะไรจะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยง่ายดายขนาดนี้คร้าบบบ...คุณเมีย อย่าลืมนะว่ามันเคยทำให้เราเกือบจะแตกคอกันน่ะ (-*-) )แต่ว่า...อย่าบอกนะว่าสองคนนี้จะเริ่มสมานฉันท์กันนะ หึ...ผมไม่ยอมหรอกนะ ผมจะไม่ยอมให้เอลิซไปเป็นของใครทั้งนั้น แม้กระทั่งเป็นเพื่อนผมก็ไม่ยอม เพราะถ้าสองคนนี้ได้เป็นเพื่อนกัน มันก็ต้องมีเวลาที่เอลิซไปอยู่ด้วยกันกับไอ้เรน่า ไม่เอาอ่ะ ผมไม่ยอม เอลิซต้องอยู่กับผมตลอดสิ เอ๊ะ...หรือว่ามันจะเปลี่ยนแผนโดยการมาแย่งจีบเอลิซกับผมเพราะที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยเห็นไอ้เรน่ามันมีแฟนเลยนี่น่า ไม่นะไม่...ม่า

ตอนที่ 143 ตัวตนที่แท้จริงเพี้ยะ!!!“เฮียยยย!!!” มือบางฟาดไปที่ต้นแขนเขาอย่างแรง พร้อมกับดวงตากลมโตที่ถลึงใส่คนหื่นอย่างเอาเรื่อง“ฮ่าๆๆๆๆ แกล้งเมียนี่สนุกจริง ๆ เลย เฮียชอบเวลาที่เอลิซเขินมากเลยนะรู้ไหม...เพราะว่าเมียของเฮียน่ารักมากกกกก เวลาที่แก้มนุ่ม ๆ นี่มันแดง...ฮ่าๆๆๆๆ” เขาที่หยอดคำหวานใส่ฉันไม่พอยังหัวเราะใส่ฉันจนฉันอายไม่รู้จะอายยังไงแล้ว แถมมือหนายังซุกซนเอื้อมมาจับแก้มฉันบีบเบา ๆ ไปมาอีกเราทั้งคู่ที่กำลังหยอกล้อกัน จนเผลอลืมไปเลยว่าบนโต๊ะอาหารแห่งนี้ไม่ได้มีแค่เราสองคนที่อยู่ด้วยกัน แต่ยังมีบุคคลที่สามที่กำลังมองภาพตรงหน้าไปด้วยความรู้สึก...เลี่ยน“อะแฮ่ม...แค่กๆๆๆ” เสียงเรน่ากระแอมไอคล้ายจะบอกเป็นนัย ๆ ว่า ยังมีเธอที่อยู่ตรงนี้กำลังดูฉากพลอดรักของทั้งสองคนอยู่(O//_//O) ความเห่อร้อนขึ้นบนใบหน้าของฉันทันทีด้วยความอายสุด ๆ“ส้นตีนติดคอหรือไง ให้กูเอาตีนลวงให้เอาไหม” คุณเซฟที่พอได้ยินเสียงเรน่าถึงกับตีหน้าขรึม พูดจากวนโอ๊ยใส่ทันที“ไม่ต้องหรอกย่ะ...ชิ...สภาพ...นี่ฉันหลงชอบมาเฟียติ๊งต๊องไปได้ยังไงเนี่ย” เรน่าที่พูดสวนทันควัน ก่อนที่จะงึมงำในประโยคสุดท้ายกับตัวเอง“กูได้ยินนะ