พ่ายเกมสวาท のすべてのチャプター: チャプター 251 - チャプター 260

ตอนที่ 234 คนที่รอคอยเขาที่เริ่มมีความรู้สึกอยากจะได้เธอมาเป็นของเขา และไม่ใช่แค่อยากได้ชั่วคราวเท่านั้น แต่ทว่าเขาต้องการให้เธอมาอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป...ความลังเลที่เกิดขึ้นในแววตาสีดำสนิทของเมฆินทร์ แม้ว่าเขาจะคิดว่าเธอคงไม่กล้าทำร้ายตัวเอง แต่เขาก็กลัวว่าอุบัติเหตุจะพลาดพลั้งจนเศษไม้นั้นปักลงไปที่คอเธอจริง ๆและในขณะที่เขาเลือกที่จะไม่เชื่อว่าเธอจะใจกล้า เขาก็ได้ขยับกายเพื่อจะเข้าไปหาเธอจึก...!!ปลายเศษไม้แหลมถูกกดลงไปในเนื้อขาว จนเลือดไหลซึมออกมา“เอลิซ...!! / นายหญิง...!!” เสียงของเรน่าและทดร้องดังขึ้นมาพร้อมกันด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเลือดของฉันไหลซึมออกมาและไม่ใช่แค่สองคนเท่านั้นที่ตกใจ แต่ทว่าเมฆินทร์เองก็ตกใจกับความใจเด็ดของฉันไม่แพ้กัน“นี่...มึง...!!” เมฆินทร์เบิกตาโตร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง“ถ้านายยังขยับเข้ามา รับรองเลยว่า...” ฉันที่แม้ว่ามือจะสั่นและรู้สึกเจ็บจี๊ดบริเวณปากแผลที่คอ แต่ด้วยสายตาและความตั้งใจที่แน่วแน่ว่าถ้าเขาคิดจะทำให้ฉันแปดเปื้อนล่ะก็ ฉันก็ไม่ขออยู่ให้เขาย่ำยีอีกต่อไปและในขณะที่ภายในห้องตึงเครียดและเต็มไปด้วยความสับสน เสียงบางอย่างก็ดังขึ้น...ปัง! ป

ตอนที่ 236 ห้ามตาย!!...นี่คือคำสั่งฉันประคองใบหน้าเขาด้วยมืออันสั่นเทา พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร“อะ...เอลิซ ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมคะ...อ๊าาาาก ~~” เขาที่แม้ว่าตัวเองจะเจ็บแต่ก็ยังถามฉันด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่ะ...ฮึก...ฮึก เอลิซไม่เจ็บเลย” ฉันที่จับหน้าเขาสลับกับพยายามกดห้ามเลือดที่แผลเขาเอาไว้ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่“ฮะ...เฮีย ทำใจดี ๆ นะคะ อย่าเป็นอะไรไปนะ ฮือออออ” ฉันที่เริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่ เมื่อเห็นว่าเลือดที่ไหลออกมาของเขาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหล“ฮืออออ...ใครอยู่ข้างนอกมาช่วยเฮียด้วย พี่กิตมาช่วยเฮียก่อน ฮืออออ คุณมาร์คช่วยเฮียด้วยค่ะ ช่วยเฮียของเอลิซด้วย ฮืออออ” ฉันที่ร้องเรียกคนไปทั่ว แต่ทว่าเสียงปะทะกันด้านนอกที่ยังคงดังอยู่ต่อเนื่อง แม้ว่าความถี่ในการใช้กระสุนปืนจะลดลง แต่ดูเหมือนว่าคนของคุณเซฟจะยังจัดการคนของเมฆินทร์ไม่หมดและเมื่อฉันมองไปรอบ ๆ ห้อง คุณมาร์คที่ดูเหมือนจะหมดสติไปแล้วโดยมีเรน่าที่กดเลือดและร้องไห้พร้อมกับร้องเรียกชื่อคุณมาร์คไม่หยุด ส่วนทดบอดี้การ์ดผู้น่าสงสารเขาที่ทำหน้าที่ได้อย่างสมเกียรติแต่กลับถูกทิ้งให้นอนอ้างว้างไร้คนเหลียวแล

ตอนที่ 238 เซฟเฮ้าส์“กรี๊ดดดด ปล่อยนะ ปล่อยฉันนะไอ้สารเลว ไอ้ชั่ว...แกจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันไม่ไป ปล่อยฉันนะ...” ฉันดิ้นสุดชีวิตทั้งที่ยังมีปืนจ่ออยู่ที่หัว โดยที่ไม่สนเลยว่าตัวเองจะเป็นอันตรายไหมผลัวะ...!!อั่ก...!!ฉันจากที่ร้องโวยวายดีดดิ้นในตอนแรก หลังถูกเขาต่อยเข้ามาที่ท้องอย่างแรง ทำให้ร่างสาวโก่งงอด้วยความจุกจนถึงกับพูดไม่ออก“เอลิซ...!! / นายหญิง...!! / เอลิซ...!!” เสียงของคุณเซฟ พี่กิต และเรน่า เอ่ยเรียกชื่อฉันพร้อมกัน โดยที่ฉันได้แต่มองใบหน้าพวกเขาทั้งน้ำตาและในขณะที่พี่กิตกับคุณเซฟคิดที่จะวิ่งตามพวกเมฆินทร์ออกมา...ปัง...!!ลูกปืนก็ได้ถูกส่งออกมาปลายกระบอกสีดำมันวาว เพื่อสกัดคุณเซฟและพี่กิตเอาไว้“โธ่โว๊ยยยย...!!” พี่กิตสบถออกมาด้วยเสียงอันดังลั่นอย่างอารมณ์เสีย“เอลิซซซซซ...” และคุณเซฟที่ร้องออกมาจนสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดหัวใจที่ไม่อาจเข้าไปช่วยหญิงสาวอันเป็นที่รักได้“ฮะ...เฮียยยย ช่วยเอลิซด้วย...ฮึก ฮึก” ฉันที่ได้แต่พูดออกมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา เนื่องจากจุกจนพูดแทบไม่ออกร่างของฉันถูกเมฆินทร์อุ้มขึ้นรถตู้สุดหรูสีดำ เขาที่วางฉันลงบนเบาะหนังเรียบหรูที่อยู่ในร

ตอนที่ 240 ความรู้สึกของเมฆินทร์ผมนอนช็อกยิ่งเสียกว่าเจอผีหลังจากได้ยินประโยคแทงใจดำประโยคนั้น เธอมีลูกกับมัน นับจากนี้ผมจะไม่มีหวังในตัวเธออีกแล้วเหรอ ผมที่แทบกระอักเลือดกับความจริงที่ได้รับรู้แต่แล้วความรู้สึกเคียดแค้นก็ประเดประดังเขามา ผมจะมานอนยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้ ผมจะเป็นไอ้ขี้แพ้ไม่ได้!! เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็เลือกที่จะเอาความรู้สึกเหล่านั้นให้มาเป็นแรงผลักดันให้ตัวเองมีพลังที่จะลุกขึ้นมา เพื่อพาร่างตัวเองให้หนีไปจากสถานการณ์ที่กำลังเสียเปรียบอยู่ ณ ตอนนี้ก่อน และจะกลับมาเพื่อล้างแค้น...!!และในจังหวะที่ผมตั้งใจเอาไว้ว่าจะหนีออกไปก่อน เพราะสถานการณ์ตอนนี้ผมตกเป็นรองอย่างมาก แต่เมื่อผมลุกขึ้นมาแล้วได้พบกับภาพบาดตาบาดใจ ภาพตรงหน้านั้นมันถึงกับทำให้ผมเสียสติเลือกที่จะทำตามสัญชาตญาณความต้องการที่อยู่ภายในส่วนลึกของตัวเองทันทีภาพที่เธอโอบประคองใบหน้าอันน่าหมั่นไส้ของไอ้เซบาสเธีย คำพูดหวาน ๆ ที่ฟังยังไงก็รู้ว่าเธอรักมันหมดใจ และนอกจากนั้นมันยังทำให้ผมได้รู้ความจริงถึงเรื่องระหว่างเธอกับไอ้มาคินทร์ว่ามันเป็นเรื่องที่เธอสร้างขึ้นมาเพื่อโกหกผม...หน็อย...กล้ามากนะ กล้าที่จะหลอกผมได้...แต

ตอนที่ 242 ชาติหน้าแล้วกัน!!แต่แล้วความจริงที่ว่าเธอมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว และเธอดูท่าจะรักมันมากอีกด้วย โดยที่มันคนนั้นยังเป็นศัตรูตัวฉกาจของผมเสียอีก ความเป็นจริงเหล่านั้นมันกลับยิ่งทำให้ผมรู้สึกอิจฉาและยิ่งเกลียดมันมากขึ้น โดยเฉพาะเมื่อผมได้เห็นเธอมองมันด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก มันยิ่งทำให้ผมริษยาจนทนไม่ไหว จนต้องหอบหิ้วพาเธอให้มาอยู่ข้างกายด้วยกันตอนนี้ นั่นก็เพราะว่ามันเป็นสายตาที่ผมเองก็อยากจะให้เธอมองผมแบบนั้นเหมือนกัน...หลังจากที่ป้าแม่บ้านช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอจนเสร็จเรียบร้อย แกก็ได้มาเรียกจนผมหลุดออกจากภวังค์ความคิด จากนั้นผมก็ได้บอกให้ป้าแกเก็บสำรับอาหารกลับไป พร้อมกับบอกให้ทำอาหารอ่อน ๆ มาวางไว้แทน ก่อนที่ตัวผมเองจะลงไปนั่งด้านข้างของเธอแล้วมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยนลงผมจับไปที่ใบหน้าสวยหวานนั้นด้วยมือที่แผ่วเบา พร้อมกับนึกย้อนไปถึงตอนที่ผมเห็นเธอจากรูปที่พ่อของผมโยนมาให้ดูครั้งแรก และยังบอกให้ผมรีบจัดการเธอซะเพราะเธอเป็นผู้หญิงของไอ้เซบาสเธียซึ่งเป็นศัตรูตัวฉกาจของตระกูลเราผมที่จากตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไรและคิดว่าเป็นเรื่องง่ายที่ผมจะจัดการเธอ แต่ทว่า...