All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 261 - Chapter 270

ตอนที่ 244 คำสั่งเสีย!!ฉันปล่อยโฮออกมา ด้วยความรู้สึกเสียใจกับความรีรอและความไม่มั่นใจของตัวเองที่มีต่อเขาคนที่ฉันรัก ทั้งที่ฉันรู้ว่าในทุกครั้งที่เขาบอกรักฉัน เขาเองก็อยากจะได้ยินคำว่ารักจากฉันเช่นกัน แต่เพราะคนโง่อย่างฉันที่มัวแต่คิดว่าตัวเองยังไม่แน่ใจ ตัวเองยังไม่มั่นใจ และยังไม่พร้อมที่จะยอมรับความรักจากเขา นั่นก็เพราะความกลัว กลัวที่จะเจ็บเหมือนในอดีตที่ฉันเคยเจอมา จนฉันเองก็เผลอลืมไปเลยว่าเขากับอดีตคนนั้นของฉัน มันคนละคนกัน และฉันก็ไม่ควรที่จะเอาความเจ็บในอดีตครั้งนั้นมาตัดสินหัวใจที่รักจริงเขา จนสุดท้ายก็ทำให้ตัวเองต้องมานั่งเสียใจเอาตอนนี้และเมื่อยิ่งคิดว่าตัวเองอาจจะไม่มีโอกาสได้บอกรักเขาอีกแล้ว ความรู้สึกนั้นมันก็ยิ่งทำให้น้ำตาแห่งความเสียใจและเสียดายต่างพรั่งพรูออกมายังกับเขื่อนแตก“ฮืออออ ~~ ฮึก...ฮึก ฮืออออ ~~ เอลิซรักเฮีย ฮึก เอลิซรักเซบาสเธีย ฮืออออ เฮียได้ยินไหมว่าเอลิซรักเฮีย...ฮืออออ ~~” ฉันกดหน้าตัวเองลงไปกับหมอนสีขาว เพราะว่าไม่อยากให้เสียงร้องไห้เล็ดลอดออกไปให้คนที่เฝ้าอยู่ข้างนอกได้ยิน พร้อมกับเอามือข้างที่มีแหวนขึ้นมากำไว้ที่หน้าอกแน่น ก่อนจะพูดความรู้สึกที่อ

ตอนที่ 246 รับเป็นพ่อของลูกในขณะที่ฉันยังพูดไม่จบ เขาก็ได้สวนคำพูดมาทันควัน...“กำลัง...ท้อง...” เขาตอบกลับมาด้วยสีหน้าเจ็บปวด“นายรู้...!!” O_O ฉันตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน“ใช่...ฉันรู้...” เขาตอบน้ำเสียงแผ่วเบาพร้อมกับก้มหน้าหลบตาลงเล็กน้อย ส่วนฉันก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ว่าเขารู้ได้ยังไง“นายรู้ แต่นายก็ยังคิดที่จะเอาคนท้องไปเป็นเมียเนี้ยนะ...แล้วยิ่งเด็กในท้องนี้เป็นถึงเลือดเนื้อเชื้อไขของศัตรูนายด้วยอ่ะน่ะ” ฉันถามออกไปด้วยความรู้สึกสับสนและไม่เข้าใจความคิดเขาอย่างมาก“เอ๊ะ...!! หรือว่านาย...” ฉันที่จู่ ๆ คิดถึงบางสิ่งออกมาได้ และความคิดนั้นก็ยิ่งทำให้ฉันกำส้อมเอาไว้แน่นและประจำการมันเอาไว้ที่คอเช่นเดิม“ฉันยอมรับว่าฉันเคยคิดจะกำจัดพวกเขา...แต่ว่า...ถ้าเธออยากจะเก็บพวกเขาไว้แล้วละก็...ฉันโอเค” เขาเอ่ยเสียงอ่อย“อะไรนะ!!...นายยอมที่จะเก็บลูกของศัตรูเอาไว้...เพียงเพราะต้องการจะอยู่กับฉันแค่เนี้ยนะ” ฉันที่ยิ่งฟังก็ยิ่งไม่เข้าใจในความคิดของเขาเขาพยักหน้าก่อนจะพูดตอบฉันกลับ“ใช่ฉันจะยอมรับเด็กในท้องของเธอเป็นลูก เขาจะเป็นลูกของเรา”“ทำไม...?” ฉันถามเขาเสียงเบาด้วยความไม่เข้าใจ ที่คิดไม่ว่ามุมไ

ตอนที่ 248 ลูกที่พ่อไม่เอา!!“นายครับนาย มีสายรายงานมาว่าเจอคนของไอ้เมฆินทร์มาซื้อของครับ”กิตวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามารายงาน และนั่นก็ทำให้ผมรีบผละจากอ้อมกอดของแม่ตัวเอง แล้วหันไปหาลูกน้องคนสนิททันที“ว่ายังไงได้ตัวมันมาไหม...” ผมรีบผละตัวออกจากแม่ แล้วรีบเดินไปหากิต เพื่อที่จะฟังข่าวดี“เอ่อ...” กิตอ้ำอึ้ง“เอ่ออะไรวะ พูดมาเร็ว ๆ เข้า” ผมเร่งเร้ากิตและสิ่งที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นข่าวดีในวันนี้ ก็เหมือนกับจะล่องลอยหายวับไปกับตา หลังจากประโยคถัดมาของลูกน้องคนสนิท“เอ่อ เราตามไปแล้วครับนาย แต่ด้วยพื้นที่ที่เราไม่คุ้นเคยทำให้ลูกน้องที่ตามไปคลาดกับลูกน้องไอ้เมฆินทร์มันนิดเดียว จากนั้นลูกน้องมันก็หายไปเลยครับ” กิตก้มหน้ารายงานถึงเรื่องราวทั้งหมดด้วยใจหวาดหวั่น“แม่งเอ๊ย!!...คลาดกันได้ไงว่ะ แล้วจีพีเอส เครื่องติดตามล่ะ ห่าเหวพวกนี้ไม่มีเลยหรือไงว่ะ” ผมหัวเสียทันทีที่ได้ยินสิ่งที่ลูกน้องรายงาน“เหมือนสัญญาณจะขาดหายไปครับนาย ทำให้พวกผมตามไม่ได้ครับ...เอ่อ...ผมขอโทษครับ” กิตก้มหน้าคุกเข่าเพื่อยอมรับการลงทัณฑ์อย่างไม่ลังเลผมที่แม้จะโกรธ แต่ก็รู้ดีว่าตลอดหลายวันมานี้ กิตมันไม่เคยย่อท้อและหยุดในการตา

ตอนที่ 250 ลูกแฝด & แหวนในความฝันอันมืดมิดและหนาวเย็น ความรู้สึกหวาดหวั่นและหวาดกลัวเกาะกินหัวใจของผมจนผมรู้สึกได้ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันทำให้ผมรู้สึกแปลกใจ มันคล้ายกับว่าโลกใบนี้ช่างหม่นหมองและไม่น่าอยู่อีกต่อไปแล้ว ใช่...!! ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว...ทำไมกันนะ!!ในความฝันผมเดินต่อไปอย่างไร้จุดหมายในความมืด โดยหวังว่าจะเจอแสงสว่างนำทางให้ผมออกไปจากความรู้สึกอันน่าอึดอัดและหดหู่นี่ แต่ทว่า...ยิ่งเดินไปเท่าไรก็กลับพบกับความมืดมิดมากเท่านั้น และเมื่อผมยิ่งถลำลึกเข้าไปในห้วงของความฝันอันโดดเดี่ยว...ผมก็ยิ่งกลัวจนกระทั่ง...เสียงเสียงหนึ่งที่ดังขึ้น‘เฮีย...เฮียค่ะ...’เสียงแสนหวานอันคุ้นเคยที่ดังลอยมา ณ เวลานี้ จุดประกายความหวังและความชุ่มชื่นขึ้นในหัวใจของผมในขณะนี้ทันที และเสียงนั้นก็ทำให้ผมถึงกับรีบหันมองไปทั่วเพื่อหวังจะได้เจอคนที่ผมรักสุดหัวใจสักที‘เอลิซ...เอลิซใช่ไหม...เอลิซอยู่ไหน เฮียอยู่ตรงนี้ มาหาเฮียซิ มาหาเฮีย...ฮึก ฮึก’ ผมร้องตะโกนพร้อมกับเดินตามหาเสียงของเมียรักเพราะหวังที่จะได้เจอตัวเธอและดึงเธอเข้ามาโอบกอดให้หายคิดถึง‘เอลิซคิดถึงเฮียนะคะ ขอบคุณที

ตอนที่ 252 เพราะรักมันเลือกไม่ได้...ฉันที่สังเกตเห็นว่าตัวเมฆินทร์เองมักจะหายลงไปยังห้องใต้ดินของบ้านหลังนี้เสมอ และแม้ว่าฉันเคยคิดจะเดินลงไปเพื่อสำรวจห้องนั้น ก็กลับต้องเจอกับลูกน้องของเมฆินทร์ที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าทางลงห้ามไม่ให้ฉันลงไป และนั้นก็ได้แต่ทำให้ฉันได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ และรอโอกาสที่จะลงไปยังชั้นใต้ดินให้ได้ณ เวลาอาหารเย็นในขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ“อาหารไม่ถูกปากหรอ” เมฆินทร์เอ่ยปากถามฉัน เพราะเห็นว่าฉันไม่กินอะไรเอาแต่เขี่ยอาหารในจานเล่นไปมา“ห๊ะ...อะ...อ๋อ เปล่า” ฉันตอบเขากลับไป พร้อมกับยิ้มบาง ๆ ไปให้เขา“แล้วทำไมไม่กินข้าว เดี๋ยวลูกก็หิวแย่หรอก” เขาพูดในขณะที่ตักอาหารมาที่จานของฉันฉันที่รู้สึกอึ้งที่เขาพูดถึงลูกของฉันด้วยความเป็นห่วง เพราะฉันไม่คิดว่าเขาจะจริงจังกับเรื่องลูก และคิดว่าเขาแค่พูดไปส่ง ๆ เพื่อเอาใจฉันเท่านั้นฉันมองหน้าเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยนอย่างเห็นได้ชัด จนเขาเองก็รู้สึกได้และออกอาการประหม่าขึ้นมาทันที“อะไร...มองฉันแบบนี้ หรือพร้อมจะเป็นเมียฉันแล้ว...ว่าไง ฉันพร้อมทุกวินาทีนะจะบอกให้” เขาพูดจากะลิ้มกะเหลี่ยใส่ฉัน ในขณะที่เขาเองกลับหลบสายตา