All Chapters of MAKE YOU MINE : Possesive Boys Series 1: Chapter 111 - Chapter 120

Serenity’s POV 3 weeks din kaming nag stay sa London at umuwi na kami sa Pilipinas. Hindi muna namin sinabi sa iba na kasal na kami dahil gusto naming ituloy pa rin ang kasal namin sa Pilipinas. Excited pa rin ako na isuot ang trahe de boda ko at lumakad sa isle. Hinatid muna ako ni Miguel sa bahay. “Pwde bang iuwi nalang kita baby?” sabi ni Miguel habang nasa harap kami ng gate. “Ikaw talaga malapit naman na ang kasal natin kaya kunting tiis nalang araw araw na tayong magkakasama,” sabi ko. Hinalikan niya ang mga labi ko nagyakapan kami. Nang makaalis na si Miguel, papasok na sana ako sa loob ng may humawak sa braso ko. Nang lumingon ako, si Kaiser pala. “Kaiser? Anong ginagawa mo dito?” Sabi ko pero amoy alak siya at namumula ang mukha niya. Bigla niya akong niyakap. “Serenity, love bumalik ka na sa akin. Wag mong ituloy ang kasal kay Uncle please.” Sabi niya. Sobrang higpit ng yakap niya sa akin anupat parang di na ako makahinga. “Ano ba Kaiser, bitawan mo ako!” Nagpumilit a

Kaiser’s POV “Hindi ka makakatakas sa akin, Serenity!” Sigaw niya. Mas binilisan ko ang takbo. Pero biglang nakita ko si Miguel na nakamotor. “Miguel!” Sigaw ko, at nakaramdam ako ng ginhawa. Dali dali syang bumaba sa motor at tumakbo papunta sa akin. “Babe,” sabi ko habang bigay todo ang pagtakbo ko papunta sa kanya. Kaya ng makalapit ako sa kanya parang nanghina ang mga tuhod ko kung kaya muntik na akong matumba pero sinalo nya ako. “Baby, are you okay?” sabi nya at niyakap nya akong. Takot na takot ako pero nawala yun dahil nasa bisig na nya ako. “AHHH!” Sigaw ko ng biglang matamaan ako ng pinto ng sasakyan dahil sinipa ito ni Serenity. Natumba ako at nandilim ang paningin ko. Di ko namalayang nakalabas na ng sasakyan si Serenity at dali-daling tumakbo palayo. Nakaramdam ako ng galit at pang-gagalaiti. Nang makarecover ang mata ko at naramdaman kong okay na ako, tumingin ako sa kinaroroonan ni Serenity pero nang makita kong tumatakbo si Serenity patungo kay Miguel, bigla a

Miguel’s POV Isang card, ng buksan ko ito. “Dear Uncle, Sorry if ngayon lang ako nakapag sulat sa inyo. Gusto ko lang sabihin na okay lang ako. May sarili na akong pamilya. Nahihiya ako sa inyo kaya hindi na ako nagpakita. Pakiusap wag nyo na akong hanapin.” -Serenity. Kasama ng sulat ang isang litrato. Si Serenity nakangiti siya at may kasama syang lalaki at batang Lalaki sa picture parehong may blurred ang mukha. “Hindi totoo yan, fake yan! Hindi ako pwdeng iwan ni Serenity! Kasal na kami!” sabi ko. “ Kuya, hindi nga natuloy ang kasal nyo” sabi naman ni Cassy. “No Cassy, we got married in London. Alam ni Dad yun. Kaya hindi ako naniniwala dyan. Minsan na akong naloko dahil sa sulat hindi ko na hahayaang mangyari ulit yun. Hahanapin ko ang asawa ko.” “Kuya, magpahinga ka muna. Wala na tayong magagawa,” sabi ni Cassy. “Tama na ang pag-iisip. Hayaan mo muna ang katawan mo na magpagaling.” Pero hindi ako mapakali. Hindi ako matigil sa pag-iisip. Kailangan kong makita si Sereni

Serenity’s POV Halos maramdaman ko ang galit sa boses niya. Parang isang malamig na alon na dumaan sa akin, nakinig ng todo ang buong katawan ko. “And what about me?” I said, trying to keep my voice calm. “I want to do something, too. I’ve been feeling so… so bored.” “You don't need to work,” he said, his tone getting even more agitated. “You have Caelius. You have me. You have everything you need.” “But I want to work,” sabi ko. “I want to be a part of something outside of this house. I want to do something for myself.” “You’re not doing this for yourself. You’re doing this for him,” Kaiser said, his voice now harsh. “You’re neglecting him. You’re not focusing on him.” “No, Kaiser,” sabi ko, my voice shaking a little. “That’s not true. I love Caelius. I’m just… I want to do more. I want to contribute to the family.” “The family doesn’t need you to contribute,” Kaiser said, his eyes blazing. “The family needs you to be here, to take care of Caelius, to be his mother, to be my w

Kaiser’s POV “What is the meaning of this?” Tanong ni Miguel habang hawak ang picture frame. Kaya napabuntong hininga ako. “Oh, this? This is my family,” I said, a smug smile spreading across my face. Miguel took a step closer, his eyes widening as he recognized Serenity. “Serenity… and you?” He said, his voice tight with disbelief. “Yes, Uncle Miguel,” I said, leaning back in my chair, my confidence growing. “This is my wife, Serenity. And this is our son, Caelius.” “No,” Miguel whispered, his hand reaching out towards the picture. “This is my wife, Serenity. And that boy…” He paused, his voice shaking. His eyes were wide with shock and disbelief. It was truly pathetic. “That boy is my son, I'm sorry, Uncle, but Serenity is my wife now,” I said, smiling confidently. “We’re happy, and she’s mine.” Miguel looked at me, his eyes burning with a mix of anger and despair. “She doesn’t love you,” he said, his voice shaking. “She loves me. An