“Mommy…” Nakayakap ang mga bata sa tuhod ni Avigail, halatang kabado. “Ayos lang kami, Mommy! Huwag ka nang mag-alala.” Ngunit lalo pang dumilim ang ekspresyon ni Avigail habang tinitingnan ang mga sugat sa kanilang mga braso.“Alam kong miss na miss n’yo si Sky at hindi ko kayo sinisisi. Pero tingnan n’yo ang mga sugat ninyo! Bakit ninyo ako niloko?” Kita niya na hindi ito simpleng pagkakadapa lang. At halos imposibleng pareho silang madapa nang sabay.Nang makita nilang malapit nang maiyak ang ina, napatingin nang may pagkaguilty si Dane kay Dale at mahina ang boses na nagkwento, “May nasalubong kaming mas matatandang bata sa daan, hinabol nila kami.”Nagpatuloy siya, “Buti na lang nando’n si Dale para ipagtanggol ako, kaya nakauwi kami agad.”Nang sa wakas ay nagsabi na ng totoo si Dane, pinasan naman ni Dale ang sisi sa sarili. “Kung may dapat sisihin dito, ako ‘yon, Mommy. Ako ang nagyayang lumabas si Dane.”Lalong dumilim ang tingin ni Avigail. “Bakit kayo hinabol? May tangka ba
Huling Na-update : 2025-09-11 Magbasa pa