Lahat ng Kabanata ng PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1) : Kabanata 141 - Kabanata 150

Chapter 141"Halika, sumama ka sa akin?" sabi niya saka tumayo at inalalayan akong tumayo sa upuan. "Saan tayo pupunta?" takang tanong ko dito. "Sa opisina ko, para makapahinga ka. Wag kang mag-alala dahil kinuha nina Mommy at Daddy ang kambal para ipasyal," sabi niya bahang ang kanyang kamay ay nasa aking baywang nga bang naglalakad kami palabas ng HR office. Habang naglalakad kami patungo sa opisina ni Jammie, hindi ko maiwasang mag-isip. Marami akong tanong na naglalabasan sa aking isip, ngunit pinili ko munang manatili sa katahimikan. Ramdam ko ang init ng kanyang kamay sa aking baywang, na nagbigay sa akin ng kakaibang pakiramdam—isang pakiramdam na hindi ko matukoy. Hindi ko alam kung anong klaseng relasyon mayroon kami ngayon, ngunit ang mga eksenang ito ay nagsisimulang magbukas ng mga bagong emosyon sa akin.Nang makarating kami sa opisina ni Jammie, agad niyang pinatay ang ilaw at pinalakas ang aircon. Inalalayan niya akong maupo sa isang komportableng sofa, bago siya tum

Chapter 143 Bigla siyang lumingon sa akin, dahilan upang mahuli niya akong nakatitig sa kanya. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat, at bago pa ako makaiwas, nakita ko ang sumilay na ngiti sa kanyang labi—isang ngiting hindi mapagkakailang may halong paglalambing. Dahil doon, mabilis akong umiwas ng tingin, at agad kong naramdaman ang init sa aking mga pisngi. Ano ba ito, Kiera? Para kang bata! saway ko sa sarili ko habang pilit na tinatago ang pamumula ng mukha ko. "Kiera," tawag niya, ang boses niya ay may bahagyang kasiyahan. "Bakit parang namumula ka?" "A-ah, wala," sagot ko nang mabilis, pilit na inilalayo ang tingin. "Mainit lang siguro." Napansin ko ang munting pagtawa niya. "Kung mainit, bakit parang ang lakas pa rin ng aircon?" Halos gusto ko nang malusaw sa upuan ko sa sobrang hiya. Hindi ko alam kung paano ako aamin na huli niya akong nakatitig sa kanya, kaya pilit kong binago ang usapan. "Saan na ba 'yung pagkain? Gutom na kasi ako." Napailing siya, pero hindi na

Minsan, ang mga pagkakataon ay tila may mga hindi inaasahang takbo, at sa mga simpleng sandali tulad nito, nagsimula akong mag-isip na baka nga may bahagi ako ng pangarap na maaaring magbago. Ang mga salitang sinabi ni Jammie tungkol sa pagiging "reyna sa palasyo" ay patuloy na bumabalik sa aking isipan, at hindi ko matanggihan na may mga pagkakataong nararamdaman ko ang alon ng init sa aking puso. Hindi ko alam kung ano ang kahihinatnan ng lahat ng ito, ngunit habang yumanig ng tahimik sa buo ng kanyang opisina, naramdaman ko na may mga bagay na nagsisimula nang umusbong sa aking puso, kahit na marami pang katanungan nabuo sa aking isipan. Habang tahimik kong pinagmasdan ang bawat detalye ng aking ginuguhit, hindi ko maiwasang bumalik-balik sa mga sinabi ni Jammie. Ang kanyang mga salitang "reyna sa palasyo" ay parang musika na paulit-ulit na tumutugtog sa aking isipan. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko—isang halo ng pagkalito, saya, at kaba. Pakiramdam ko, unti-unti niyang

Chapter 147Napansin kong naging maayos din ang aura ni Jimmie matapos ang usapan. Maya-maya, napuno ulit ng ingay at tawanan ang silid habang ipinakilala ni Jimmie ang sarili niya kay John at Jenny. Unti-unting nawala ang bigat sa paligid, at sa kabila ng mga unang tensyon, parang may simula ng bagong koneksyon sa pagitan naming lahat.Habang tumatagal ang aming usapan, napansin ko ang pagiging palakaibigan ni Claire. Hindi nagtagal ay unti-unti na rin akong nakapagbukas sa kanya, at doon ko nalaman ang ilan sa kanyang mga kwento."Alam mo," simula niya habang inaayos ang buhok niya, "dati akong exclusive assistant nina Jimmie at Jammie. Mahirap maniwala, pero doon talaga nagsimula ang lahat."Napangiti ako, interesado sa kanyang kwento. "Talaga? Paano ka napunta dito?"Tumawa siya nang mahina at tumingin kay Jimmie, na abala sa paglalaro kina John at Jenny. "Simpleng tao lang ako noon, tulad mo. Nagtrabaho ako bilang assistant sa kumpanya nila. Mahirap sa umpisa, lalo na’t sobrang t

Chapter 149 Jammie POV Isang taon na ang lumipas, at damang-dama ko ang pagbabago sa aking buhay. Si Kiera at ang mga anak namin—si John at Jenny—ang naging dahilan kung bakit ako patuloy na lumalaban at nagsusumikap. Habang tumatagal, nararamdaman ko ang pagmamahal ko sa kanya, at alam ko na ito na ang tamang oras para gawin ang isang hakbang na matagal ko nang binabalak. Ngayon, nagpre-prepare ako para sa isang proposal. Ang proposal na magpapakita sa kanya ng lahat ng nararamdaman ko. Hindi ko na kayang itago pa. Alam ko, ramdam ko, na siya na ang para sa akin. Nasa opisina ako ngayon, tinitingnan ang proposal na nilikha ko para sa kanya. Ang bawat salita, bawat detalye, ay isinulat ko ng may puso at malasakit. Hindi ko alam kung paano ko siya aanyayahan, pero sigurado ako sa desisyon ko. Gusto ko siyang makasama habang buhay. Kinabahan ako. Hindi ko inaasahan na sa isang taon, ang buhay ko ay magbabago nang ganito. Pero ang kagalakan na dulot niya sa akin, ang mga mata ni