Semua Bab รักนี้ของหมอไน: Bab 71 - Bab 80

ที่บ้านพัก วรรณิหลามีสติตื่นขึ้นมาก็นอนอยู่ในห้องที่คุ้นเคยพร้อมกับเสื้อผ้าที่ถูกเปลี่ยนให้สบายตัวมากขึ้น เธอลุกแล้วเดินออกไปข้างนอก จึงทำให้เธอเห็นหมอไนยะกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ที่โต๊ะกินข้าว“ ตื่นแล้วเหรอครับ “ ไนยะที่ตอนนี้ยืนหันหลังให้เธออยู่ ไถ่ถามด้วยน้ำเสียงที่แปลกไป“ ตื่นแล้วก็มาทานข้าวนะ พี่ทำแกงผักโขมใส่กระดูกหมู ผัดผักบุ้ง มีน้ำเต้าตู้แล้วก็มีปลาแซลมอนด้วย “ สิ่งที่เขาพูดมาล้วนแต่เป็นอาหารบำรุงหญิงสาวทั้งนั้น วรรณิหลาเดินไปใกล้เขาเพื่อจะมองเขาให้ชัดขึ้น แต่เหมือนว่าเขาพยายามจะหลบหน้าเธอ “ ณิหลาไม่หิวค่ะ “ “ ถึงจะไม่หิวก็ต้องทานนะ น้องยังไม่ทันจะแข็งแรง ที่หมดสติไปก็คงเป็นเพราะผลข้างเคียง ที่สำคัญกินข้าวแล้วจะได้กินยา วันนั้นน้องรีบออกจากโรงพยาบาลไปโดยไม่รับยา พี่ก็เลยไปซื้อมาให้ น้องฝืนกินหน่อยนะ “ ไนยะตักข้าวใส่จาน ไม่ยอมเงยขึ้นมาจ้องมองเธอ เสียงของเขานั้นสั่นเหมือนคนเพิ่งจะร้องไห้เสร็จ ทำให้ณิหลาที่ยืนมองอยู่รับรู้ได้ว่าเขาเศร้า แล้วต้องแอบเสียใจอยู่ลึกๆ แน่เลย มันจึงทำให้เธอคิดได้ ว่าที่ผ่านมาเธอใช้แต่อารมณ์ จนหลงลืมไปว่า เขาเองก็คงเสียใจไม่แพ้เธอ เรื่องที่ต้องเสียลูกไป

“ โทรกลุ่มค่ะพี่หมอ ““ อือ กดรับเลยครับ “ หญิงสาวลังเลนิดหน่อยเพราะมันเป็นวิดีโอคอล ถ้าเธอรับคนในกลุ่มก็คงเห็นหมดว่าคุณหมอกำลังดมเมียอยู่ “ รับสิครับ “ คนที่ยังเอาหน้ามุดคอเธออยู่บอก ณิหลาจึงจำต้องกดรับให้ [“ อ้าวณิหลา แบบนี้ก็แสดงว่าดีกันกับไอ้หมอแล้วเหรอ “ ] พลอยเจนที่เป็นคนเริ่มการสนทนา ร้องทักทายเมื่อเห็นหน้าณิหลาในจอของไนยะ เจ้าของมือถือที่ได้ยินเสียงจึงโงหัวขึ้นมาดู เขาลุกนั่ง“ แน่นอนสิ กูมีปัญญาทำน้องงอน กูก็มีปัญญาง้อได้ ไม่เหมือนใครบางคน “ เขาแซะเพื่อนอีกคนที่ปิดกล้องคุยสายด้วยอยู่ ในระหว่างที่ณิหลาลุกขึ้นนั่งข้างเขา[“ มึงว่าใคร! “] แต่พอเสี่ยโอมเปิดกล้องขึ้นมาไนยะก็รีบยกมือขึ้นปิดตาณิหลาไว้ “ ไอ้บ้าโอม ทำไมมึงไม่ใส่เสื้อวะ คิดจะยั่วเมียกูอ๋อ “ [“ มึงสิบ้า กูออกกำลังกายอยู่ “] คนตอบอารมณ์เสียนักรีบจับเสื้อมาสวมใส่ สักพักครีมหอมก็เดินมาข้างหลังของเขา“ พี่หมอ..” ณิหลาที่มองอะไรไม่เห็นร้องเรียก ไนยะจึงรีบเอามือออกจากหน้าน้อง “ แกไปอังกฤษอีกแล้วเหรอ “ จากนั้นเขาจึงหันมาถามเพื่อน[“ เอ้อ กูมารับครีม น้องกำลังจะปิดเทอม “ “ พี่ไนขอครีมดูหน้าแฟนพี่หน่อยสิ ” ] ครีมหอมเขย่งเ

หลังจากทานอาหารกันเสร็จ ทั้งคู่ก็กลับมาที่บ้านพัก เพื่อพักผ่อน“ เป็นอะไรหรือเปล่า “ ไนยะที่กำลังหยิบกุญแจจะเปิดบ้าน หันมาถามไถ่คนข้างกายที่กำลังเอามือลูบท้องอยู่ เธอทำหน้างอ เงยขึ้นมาจ้องเขา“ ปวดท้องอ่า รีบเปิดประตูเร็วๆ สิคะ! “ เขาลนลานรีบเปิดประตูให้เธอ เมื่อประตูเปิดออกร่างเล็กก็รีบวิ่งเข้าไป “ เฮ้อ พี่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ากินเผ็ดเยอะ “ เขาตะโกนร้องเสียงดุตามหลังของเธอ ขายาวเดินไปยืนอยู่หน้าห้องน้ำ“ ไหวไหม ให้พี่ออกไปซื้อยาให้หรือเปล่า ?” “ เฮ้ย พี่มายืนทำอะไรตรงนั้น ออกไปเลยน่ะ! “ “ ทำไม พี่เป็นห่วงน้องนะณิหลา “ “ อือ ออกไป มันกดดัน! “ เมื่อได้ยินเหตุผลของเธอเขาก็อดขันไม่ได้“ โอเคๆ เดี๋ยวพี่เดินไปรอในห้องนะ “ ไนยะเดินมาที่ห้องนอนแล้วเอายาบำรุงตัวเดียวกับที่ให้เธอกินเมื่อเช้าออกมาจัดแจงไว้ให้ “ เฮ้อ “ ณิหลาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความเหนื่อยเพลีย เพราะเอาออกไปจนหมดไส้หมดพุงแล้ว ตาหวานจ้องมองไปที่แฟนหนุ่มที่กำลังจัดการเตรียมข้าวของไว้ให้เธออยู่ “ เป็นยังไงบ้าง ไม่ให้พี่ไปซื้อยาแก้ปวดท้องให้แน่นะ “ เขาเดินมาหาเธอ ณิหลาก็ส่ายหน้า“ ไม่เป็นไรค่ะ มันคงไม่มีอะไรจะออกแล้วแหละ “ ไ

เช้าวันต่อมาไนยะงัวเงียตื่นขึ้นด้วยความเพลียแล้วก็แสบๆ อยู่ตรงหว่างขา เพราะเมื่อคืนน้องเล่นเขาไปหลายรอบจนเกือบหลับ ดีที่หญิงสาวเริ่มง่วงก่อน ไม่งั้นตรงนั้นของเขาคงได้เปลี่ยนเป็นสีเขียวแน่ “ หายไปไหนแล้ว ตื่นแล้วเหรอ? “ เขาบ่นพึมพำเมื่อไม่เจอน้องอยู่ข้างๆ ขายาวเดินลงจากเตียงออกมาตามหา เลยเห็นว่าหญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทีซีดเซียว“ ณิหลา น้องท้องร่วงอีกแล้วเหรอ “ หน้ามนที่กำลังเบ้ปากพยักหน้าเบาๆ “ อือ สงสัยเจ้าส้มตำเมื่อวานมันคงออกฤทธิ์อีกแน่เลย แสบตูดไปหมดแล้ว “ ไนยะรีบเดินเข้าไปจูงเธอมานั่งที่เก้าอี้“ งั้นน้องนั่งรอก่อน เดี๋ยวพี่รีบออกไปซื้อยาในตลาดมาให้ “ “ อืม รีบไปเลยค่ะ ไม่ไหวแล้วนี่ “ หญิงสาวหมอบหน้าลงบนโต๊ะ เธอไม่น่าเหมาส้มตำหมดจานคนเดียวเลย “ รอพี่อยู่บ้าน ห้ามออกไปไหนเข้าใจนะ “ เขาย้ำเธอก่อนออกไป เพราะรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี มือใหญ่จับกุญแจรถเดินออกไปที่ศูนย์บริการลูกค้าของรีสอร์ทที่อยู่ไม่ไกลนี้ก่อน เพื่อถามหายาแก้ปวดท้อง พนักงานก็รีบไปหาให้เขา“ ยาแก้ปวดท้องไม่มีแล้วนะคะ ที่ห้องพักตรงตู้เก็บยาก็ไม่มีแล้วเหรอ “ พนักงานเดินเข้ามาถามเขาด้วยท่าทีเป็นห่วง“ ไม่มีค

“ ป้า! คนนี้ใช่ลูกป้ามั้ย! “ นพดลเดินเข้ามาในร้านส้มตำรีบมุ่งตรงไปที่เจ้าของร้าน จับรูปในมือถือที่ถ่ายจากกล้องวงจารปิดขึ้นมาให้หญิงแก่ดู “ ใช่ อีแตงไทย ลูกสาวฉันเอง มันไปสร้างเรื่องอะไรไว้อีกแล้วล่ะคะเนี่ย “ แม่ค้าก็ตอบกลับมาอย่างไม่ชอบใจ“ แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน เธอพาเมียผมไป “ ไนยะรีบยื่นรูปวรรณิหลาให้แม่ค้าดู แต่เธอก็ทำหน้างงตอบเขา“ พูดไปเรื่อย ลูกฉันไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้หรอก แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ด้วยว่ามันหายหัวไปไหน ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว “ ไนยะถอนหายใจแรงจ้องดุไปที่แม่ค้า“ โทรตามลูกคุณกลับมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นผมจะแจ้งตำรวจว่าลูกสาวของคุณรับพาตัวเมียผมไป!! “ “ เฮ้ย ใจร้อนเกินไปแล้ว “ นพดลสะกิดไหล่ไนยะที่กำลังคุมสติไม่อยู่ “ บ้าเหรอ ลูกฉันมันจะไปทำแบบนั้นได้ยังไง พวกคุณอย่ามาตู่น่ะ ไม่ใช่ว่าเมียคุณหนีไปกับชู้เองหรอกหรือ “ แม่ค้าต่อว่าไนยะ“ อ้าว อย่าพูดใส่ร้ายคนอื่น สุ่มสี่สุ่มห้าสิวะ!! “ ไนยะเกือบจะกระโดดไปใส่ยัยแม่ค้าปากเสียแล้ว กล้าดียังไงมาว่าเมียเขาหนีไปกับชู้ ดีที่นพดลดึงรั้งเอาไว้ก่อน“ จะบอกว่ากว่าหาได้ยังไงป้า พวกเรามีหลักฐานนะ “ คำพูดของนพดล ทำให้แม่ค้าคนนั้นเงียบไ