Semua Bab Csluvdebt.รักนี้มากกว่าหนี้สิน: Bab 21 - Bab 30

22.ปาที่หัวเจ็บที่ท้อง •22• โซ่ยืนจ้องมองความผิดปกติของทราย พร้อมจับสังเกตคนสวยอยู่ตลอดเวลา ยามนี้เธอคงอ่อนแอมากแต่ยังฝืนเข้มแข็ง แกล้งแสดงว่าตนเองไม่เป็นอะไร เขารีบพูดอธิบายทันที "พอดีลูกน้องบอกน่ะครับ ว่าวันนี้คุณทรายถือกล่องขนมมาด้วย คงเอามาฝากบอสใช่ไหมครับ แต่บังเอิญผมเห็นกล่องมันนอนตีลังกาอยู่ ตรงหน้าห้องทำงานของบอส ผมเลยต้องหาคุณทรายผ่านกล้องวงจรปิด ถึงได้รู้ว่าคุณอยู่บริเวณชั้นนี้ กลับก่อนไหมเดี๋ยวผมไปส่งครับ อย่าคิดสั้นเลยกระโดดไปมันไม่คุ้มนะ" น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวบอกยืดยาว ฉันพยักหน้าโดยไม่พูดตอบอะไร แค่เสียใจไม่ได้คิดฆ่าตัวตายสักหน่อย พวกเราทั้งคู่ต่างเงียบสงบไม่เซ้าซี้กันต่อ อีกอย่างไม่มีอารมณ์จะสนทนากับใครด้วย กลัวตัวเองเผลอหงุดหงิดใส่เขามากกว่า จะกลายเป็นคนไม่ดีเอาได้ เมื่อทั้งคู่ลงมายังด้านล่างตึกสูง เตรียมนั่งรถยนต์กลับบ้านทันที จังหวะเดียวกันคิ้วดกหนาขมวดผูกปม นั่งจ้องมองจอโค้งภาพจากกล้องวงจรปิดอยู่ กัดฟันกรอดอย่างโมโหกำหมัดแน่น ต่อยอัดกำแพงจนเลือดไหลซึมออกมาช้าๆ เพราะเริ่มสับสนเกิดความวิตกกังวล "โธ่เว้ยหงุดหงิดฉิบหาย!" เขากล่าวสบถออกมาอย่างคนหัวเสีย เพราะปัญหารุม

24.ทรายจะไม่ยอมทนแล้ว •24• หลายเดือนผ่านไปพอแผลคุณพี่แห้งปิดสนิท ก็กลับไปทำงานตามปกติเหมือนเดิม ขนาดอยู่บ้านยังทำงานเลยค่ะ โดยมีฉันไปด้วยรอบนี้กลับสู่ตำแหน่งเอกสาร พอดีเป็นช่วงพักกลางวันแล้ว โซ่ออกไปซื้ออาหารตามหน้าที่ ฉันก้าวเดินเนิบนาบแบกแฟ้มใหญ่โต กองพะเนินสูงจะท่วมหัวแล้ว จังหวะที่เดินอยู่ได้ยินเสียงซุบซิบ พวกพนักงานสาวบริเวณโซนชั้นพนัน กำลังสนทนาอย่างออกรสออกชาติกันเลย "ตัวจริงบอสกลับมาแล้ว ยัยทรายที่จมคากองเอกสารคนนั้น ได้กลายเป็นหมาหัวเน่าแล้วล่ะงานนี้ คงจะเจ็บสาหัสปางตายแน่ฉันว่านะ" ยัยคนสับไพ่บนโต๊ะพนันกล่าว คล้ายสะใจฉันมากพอสมควร อีกคนรีบกล่าวเสริมสนุกสนาน "ไม่หรอกมั้งแก บอสประคบประหงมนางขนาดนั้น ยังจะมีใครมาแทนได้อีกกันเล่า เรื่องบนเตียงต้องแซ่บมากกันอยู่แล้ว บอสคงหมดสนุกกับของเล่นชิ้นโปรดยากค่ะ" อีกคนโต้แย้งตามเหตุผลอีกฝ่ายกลับพูดสวนทันควัน "แต่คุณริบอายเธอก็รวยใช่ย่อย ฐานะทางแก๊งเป็นรองนิดหน่อยเอง แม้แก๊งหมียักษ์กับแก๊งบีเวอร์พอจัดลำดับแล้ว แก๊งสิงโตอยู่อันดับสามเลยก็ตาม แต่ยัยทรายเป็นแค่เด็กขัดดอกบ้านคงจน ไม่รวยอะไรมากนักหรอกจ้าเธอ ไม่เช่นนั้นคงไม่ทนอยู่ร่วมเตียง คอ

26.หึงโหด •26• หอศิลป์ใจกลางเมืองศิวิไลซ์ คนสวยสวมชุดกระโปรงยาวสีขาวนวล ราวกับสีของพระจันทร์ยามค่ำคืน เมื่อดวงไฟสุดแสนจะหรูหราตามทางเดินยาว สาดส่องกระทบมายังชุดมันช่างเจิดจรัส สะดุดสายตาผู้คนที่มาร่วมงาน ล้วนหันหน้ามามอง ด้วยดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบชุดของเธอมาก เพราะโดดเด่นจนข่มคนอื่นหมดงานแล้ว เธอรีบก้าวลงไปยืนรอหน้าประตูรถยนต์ บนพรมแดงที่ปูเหนือพื้นเป็นทางลาดยาว คล้ายจะอารมณ์บูดบึ้งแต่ต้องเก็บอาการ ร่างสูงโปร่งสวมสูทสีดำออกมายืนตรงกลาง ยังมียัยริบอายสวมกระโปรงสีดำ ยืนขนาบข้างอีกฝั่งพี่เขาด้วย ใครเห็นคงคิดนี่มันรักสามเส้าชัดๆ สายตาที่เป็นของพวกผู้ชายล้วนอิจฉาเขา สามารถมีผู้หญิงสวยสองคนเดินเคียงข้างได้ และสายตาผู้หญิงคนอื่นอยากมายืนแทนที่ ออกอาการจนตัวสั่นระริกระรี้ ความคิดคนพวกนี้แม้ไม่เอ่ยปากพูด ฉันก็ย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจเพราะพวกเขาล้วนบอก ผ่านสายตาแทบจะเป็นพันคู่ภายในงานนี้ เขาเดินควงกันกะหนุงกะหนิงจนน่าหมั่นไส้ ฉันได้แต่แอบชำเลืองมองเป็นระยะ แล้วเดินหาของอร่อยทานอย่างไม่สนใจ เพราะถึงจะโกรธพี่เขา คงไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้นมาหรอก "ถ้าคิดจะพายัยนั่นมาด้วย ไม่รู้เขา

28.ใจหาย •28• หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น มันได้ล่วงเลยผ่านมานานหลายเดือนแล้ว ฉันกลับมาก็ใช้ชีวิตอย่างกับคนไร้วิญญาณ พึ่งจะรู้ว่าการรักใครสักคน แล้วถูกเขาทำลายความรู้สึกลงหมด มันทรมานหัวใจมากขนาดนี้เองสินะ เขาไม่เคยมาข้องแวะแก้ตัวหรืออธิบายอะไร เหมือนพี่เขาไม่เคยมีตัวตนบนโลกใบนี้เลย ความรู้สึกมันหดหู่และสลดใจมาก คล้ายว่ามองเห็นแต่ความมืดมนรอบด้าน คุณพ่อบอกว่าให้กลับมาอยู่บ้านตัวเองก่อน อย่าไปมีปัญหากับแก๊งกระต่ายอีก ราวกับจะให้ต่างคนต่างอยู่ เพราะท่านเริ่มสงสาร ที่เคยส่งฉันไปแต่งงานเพื่อขยายธุรกิจ จนต้องตกระกำลำบากกลายเป็นผู้หญิงขัดดอก ฉันก้าวเดินลงจากบันไดยาว เตรียมไปเยี่ยมเยียนแม่รองที่โรงพยาบาล เหมือนเช่นเคยทุกครั้ง เพราะอาการท่านเข้าขั้นวิกฤต เสียงเรียกฉันตะโกนผ่านจากห้องอาหาร เพราะทางออกของประตูบ้านมันใกล้กัน คนด้านในจึงมองเห็นใครกำลังจะเดินผ่าน "ทรายทานข้าวก่อนสิลูก จะไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลเหรอนั่น เดี๋ยวพ่อไปด้วยคนนะ" ชายสูงวัยกล่าวคล้ายอยากจะทดแทน ในสิ่งที่เคยทำผิดพลาดกับลูกสาวตัวเอง แม้เขาจะเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องเลย รักลูกสาวทั้งสองคนไม่เท่ากัน แต่ก็ไม่อยากให้ลูกต้องรู้สึ

30.หายตัว •30• หลังเดินลงจากเครื่องบินที่ต่างประเทศ เพราะต้องมาคุยธุรกิจกับลูกค้าคนใหม่ ซึ่งพ่อเกริ่นให้ฟังแค่ว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณ เคยกู้ยืมเงินจากทางเขาเอาไปไถ่ถอนตัวฉัน โชคดีคืนให้จนครบหมดแล้ว เรียกได้ว่าไร้ปัญหาตามมาอย่างแน่นอน เพราะดอกเบี้ยเขาโหดใช่เล่นเลย ฉันยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าอากาศยาน ยกข้อมือเล็กดูเวลาบนนาฬิกา ตอนนั่งอยู่บนเครื่องบินฉันได้ปรับเวลาเป็นของประเทศนี้เรียบร้อยแล้ว สายตาคู่สวยสอดส่องไปเรื่อย เพราะเขาแจ้งว่าจะมีคนมาคอยรอรับอยู่ ไม่ต้องเรียกรถบริการอะไร ได้แต่ยืนถอนหายใจอยู่ครู่หนึ่ง เนื่องจากไม่รู้เขาจะมารับตอนไหน อีกอย่างประเทศนี้คนใจร้ายนั่นก็อยู่ด้วย แม้จะไม่มีพันธสัญญาอะไรผูกพันกันแล้ว แต่เลี่ยงไม่พบเจอย่อมเป็นเรื่องที่ดีสุด เพราะไม่รู้เช่นกันจะทำสีหน้าอย่างไร ตอนเห็นหน้ากันอีกครั้ง หลังจากไม่ได้เจอกันมานานหลายปี เสียงแตรรถยนต์บีบเรียก พร้อมร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาหาฉัน ก่อนจะแนะนำตัวเองให้ฟัง "คุณทรายลูกสาวคุณดนัยหรือเปล่าครับ ขอบคุณที่รอผมนะครับ เอ่อผมชื่อศิลา" ศิลากล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมพร้อมยิ้มกว้าง แสดงความเป็นมิตร แต่ก็รู้สึกแอบแปลกใจเขาอยู่ ราวกับ