Lahat ng Kabanata ng The Unfaithful Love : Kabanata 21 - Kabanata 30

ROZELLE POINT OF VIEW I wasn't eavesdropping. I swear hindi ko narinig na tinawag nitong bebi ang kausap. Mabilis kong natutop ang bibig ko at nagmamadali akong umalis sa tapat ng kwarto ni Gabriel. Nevermind na sa katawan kong masakit pa rin ngayon. Ang importante ay makalayo ako sa kwarto nung hoodlum na iyon. God sorry, curious lang po ako. Hinihingal na naupo ako sa pang-isahang sofa. Sakto naman na malakas na bumukas ang pinto ng kwarto ni Gabriel. Hindi nagtagal ay may malakas at mabilis na yabag ang papalapit sa gawi ko. "What are you still doing here?" Tanong nito. Para bang gulat na gulat ito na makita ako. Umirap muna ako sa kawalan bago ko ito hinarap. Peke akong ngumiti dito. "Nakalimutan mo na ba na kailangan mo akong ihatid sa tutuluyan ko?" Nakangiti pa rin na sagot ko. Ngumiwi ito at nandidiring tumitig sa akin. "What makes you think na ihahatid kita? Sino ka ba?" Nakataas ang kilay na tanong nito. Sinamahan pa nito ng pagtingin sa akin mula ulo hangga

GABRIEL POINT OF VIEW "Fvck this!" Galit na ibinagsak ko ang baso ng alak na walang laman sa bar counter. Kaagad na lumapit ang barista sa akin at tinanong ako. "Another one sir?" Tinignan ko muna ito bago ako tamad na tumango. I don't know kung bakit ako umiinom. It can't be because of that girl. She is nothing to me. Habang hinihintay ko ang alak na inorder ko ay inabala ko nalang muna ang sarili ko sa panunuod sa mga nagsasayaw sa dance floor. Habang nakapirmi ang mga mata ko sa kumpol ng tao ay para kong nakita si Rozelle. Ipinilig ko ang ulo ko at kaagad akong nag-iwas ng tingin. Nakaramdam ako ng pagka-irita dahil naalala ko na naman ang pagtatalo namin kanina kaya naman binalingan ko nalang ang barista. "Where is my drink!" May kalakasan ang boses na ani ko. Natatarantang itong lumapit at saka ibinaba ang alak na inorder ko. Dahil nga sa natataranta na ito ay aksidente nitong natapon ang alak causing everyone to look at us. Napatayo ako para umiwas na mabasa

GABRIEL POINT OF VIEW I should be the one to take the bed, but this fool sleeps like a log. "MR. TAN, WHY AREN'T YOU RESTING!?" Napabuntong hininga nalang ako at bagot na nag-iwas ng tingin kay Rozelle para balingan ang nurse na nakatayo ngayon sa tabi ko habang nakamata kay Rozelle na mahimbing na natutulog. "Is there a spare bed that I can use?" Pagbabakasakali ko. Kanina ay itinanong ko na ito pero wala silang naibigay na bed kaya naman nagbakasakali nalang ulit ako. Apologetic na umiling ang nurse sa akin. Nakaramdam ako ng pagkadismaya sa service ng hospital pero hindi ko ipinakita iyon. "I apologize Mr. Tan but the hospital is packed. There's an emergency at walnut street. But I can wake up your companion for you." Waking up Rozelle is as tempting offer but I shook my head. "Let her sleep, just ring me up if there's a vacant." Ani nalang niya at naglakad na pabalik sa upuan sa tabi ng kama. Tumango ang nurse at saka ginawa ang talagang pakay nito. Sinuri nito

ROZELLE POINT OF VIEW "Why are you crying like I force myself to you? You ask for it." Tama si Gabriel. Wala akong karapatan na umiyak dahil I lead him on. Sinusuklian lang nito kung ano ang sinimulan ko. Pero, pero hindi ibig sabihin ay gusto ko na ito at okay na ako sa ganito. "H-Hindi ko k-kaya." Umiiyak na sambit ko. Hindi ito nakinig. Nagpatuloy ito sa paghalik sa sa dibdib ko. "P-Please G-Gabriel, Hindi ko k-kaya." "You should know how to stop when the lady said no!" Wala akong kabutihan na nagawa sa buhay ko kaya hindi ko maintindihan kung bakit hindi pa rin ako pinapabayaan ng diyos. Nakahinga ako ng maluwag dahil alam ko na may kakampi na ako ngayon. "Dapat ay alam mo rin kung kailan hindi at dapat kang makialam." Matalim na sagot ni Gabriel. Hindi kumibo si Doctor Juarez kaya nawalan ako ng pag-asa dahil baka iniwan na ako nito ng tuluyan pero nagulat ako nung may bumuhat sa akin paalis sa kandungan ni Gabriel. "Alam ko. Kaya nga ako nakialam." Sagot ni Doctor

ROZELLE POINT OF VIEW "Bad boy attitude suits you well, huwag mo sana iwala ang bagay na iyan Gabriel." "Hindi ba ay sinusundo ka na ni Juarez?" Napatigil ako sa pagpapagpag ng mga unan na ibinato nito. Nagbuntong-hininga ako at dahan-dahan na tumango ng hindi tumitingin dito. "Ano pa ang ginagawa mo dito?" Humigpit ang hawak ko sa mga unan. Hindi ko gusto ang ginawa nitong pagtataboy sa akin. Sa totoo lang ay isa ito sa mga bagay na hindi ko kailanman kayang ipagmalaki. I am too sensitive lalo na kapag ipinagtatabuyan na ako. I always want to feel wanted and needed. Makasarili ako at alam ko ang bagay na iyon. Kaya hanggang maaari ay ayokong inilalapit ang sarili ko sa mga tao pero nangyari ang bagay na ito. Palihim akong huminga ng malalim at kahit nasasaktan ako ay tumingin ako dito at ngumisi ng malawak. "Syempre kailangan mo pa ako!" Masiglang sagot ko. But I felt a hallow inside my chest. "Tch! Mukha bang kailangan kita?" Para akong sinuntok ng sobran