Lahat ng Kabanata ng SCALPEL'S KISS: Kabanata 91 - Kabanata 100

Ang huling araw ng photo shoot ni Sugar ay puno ng saya at tagumpay. Ang buong crew ay nagkakaisa sa pagbibigay-pugay sa kanyang propesyonalismo at galing, lalo na sa pagpapakita ng kakaibang karisma na bumihag sa camera. Sa kabila ng lahat ng emosyonal na tensyon sa paligid, naging matatag si Sugar at ginampanan ang kanyang papel nang buong puso.Pagkatapos ng matagumpay na shoot, nagpasya ang buong grupo na magdiwang. Pumunta sila sa isang kilalang bar sa Puerto Galera, isang lugar na puno ng buhay at ingay mula sa musika at tawanan ng mga tao. Si Sugar ay nakasuot ng simpleng ngunit eleganteng damit—isang puting maxi dress na lalong nagbigay-diin sa kanyang natural na ganda. Ang mga mata niya ay kumikislap, ngunit ang ngiti niya ay tila may bahid ng lihim.Habang nagtitipon ang grupo, nag-umpisang magbiro ang direktor. "Sugar, ang galing mo talaga! Ikaw na yata ang pinakaperpektong modelo sa lahat ng nakatrabaho ko. Cheers para kay Sugar!""Cheers!" sabay-sabay na sagot ng lahat, h

Nag-doorbell si Stephan sa hotel room ni Sugar . Tiningnan ito ni Sugar at ngumiti ito ng pilyo . Agad niyang nilabas ang tinatagong sleeping pills at inilagay ito sa wine . Nagbihis siya ng sexy na lingerie at kumatok ulit si Stephan. Ngayon, pinagbuksan na ito ni Sugar upang maisakatuparan na niya ang plano - akitin ito at magpanggap na may nangyari sa kanila ni Stephan, upang mahawakan ito sa leeg at makuha ang matagal nang hustisya na tinatamasa niya para sa kanilang anak , na hindi man lang nasilayan ang mundo , at para sa kanya na pinagtaksilan ni Stephan noon, noong siya pa si Champagne .Habang tumunog ang doorbell, isang alon ng emosyon ang bumangon kay Sugar. Matapos ang mga araw ng pagpaplano, alam niyang ang pagdating ni Stephan ang magiging simula ng lahat. Hinayaan niyang maglaho ang lahat ng mga saloobin at iniisip kung paano niya tutuparin ang plano, pati na ang mga damdaming matagal na niyang ipinagkait sa sarili.Isang pilyo at matalim na ngiti ang sumik sa kanyang l

Habang nakaupo si Sugar sa tabi ni Stephan, ang kanyang mga mata ay nanatiling nakatuon sa lalaking walang kamalay-malay na tulog na tulog sa kama. Ang mga alaala ng nakaraan ay dumaloy sa kanyang isipan—ang mga pangakong binitawan ni Stephan, ang mga kasinungalingan, at ang trahedyang nagpabago ng kanyang buhay. Sa bawat tibok ng kanyang puso, ramdam niya ang bigat ng poot at sakit na matagal na niyang iniipon.Napakapit si Sugar sa gilid ng kama, ang kanyang mga daliri ay bahagyang nanginig. "Ito na ang gabi," bulong niya sa sarili, ang kanyang boses ay mababa ngunit puno ng determinasyon. "Ito na ang simula ng pagbagsak mo, Stephan."Hinawakan niya ang kanyang telepono, tiningnan ang mga larawan na kuha ni Marites ilang minuto lang ang nakalilipas. Ang bawat litrato ay isang testamento ng kanyang plano—isang plano na sinimulan niya hindi para lamang sa paghihiganti, kundi para rin sa hustisya. Tumitig siya sa larawan ni Stephan na nasa tabi niya, tila walang muwang sa darating na g

Hindi nag-atubiling sabihin ng staff na nasa kuwarto 409 at nagmamadaling pumunta si Pia sa elevator. Nagwawala na naman si Pia nang pagbuksan ang pinto at tumawag ng staff. Nang dumating ang staff at binuksan ang pinto, tumambad kay Pia ang eksenang hindi niya inakala. Si Stephan ay nakahiga sa kama, walang malay, habang si Sugar ay nakatayo malapit sa gilid ng kama, mukhang nagulat sa biglang pagdating ni Pia. Lumapit siya kay Stephan at pilit siyang ginising ngunit walang reaksyon mula rito. Nang dumating ang staff at binuksan ang pinto, tumambad kay Pia ang eksenang hindi niya inakala. Si Stephan ay nakahiga sa kama, walang malay, habang si Sugar ay nakatayo malapit sa gilid ng kama, mukhang nagulat sa biglang pagdating ni Pia. "Pia?" tanong ni Sugar, ang boses ay kunwaring naguguluhan. Nanlaki ang mga mata ni Pia habang ini-scan niya ang kuwarto. Ang gulo ng kama, ang mga basong may bakas ng alak, at ang kasuotan ni Sugar na tila wala nang itinatago—lahat ng iyon ay tila mga pi

Tinutok ni Sugar ang kanyang cellphone at mabilis na pinindot ang pangalan ni Vash. Habang ang tunog ng dial tone ay patuloy, ang kanyang mga labi ay hindi napigilang magngisi sa tuwa. Si Vash, ang tanging tao na nakakaintindi sa kanyang plano, ay tinawagan niya nang hindi na nag-aksaya ng panahon."Vash," sagot ni Sugar sa isang malupit na tono. "Ikaw na lang ang matatakbuhan ko."Ipinagpatuloy ni Sugar ang kanyang kwento, ang mga detalye ng nangyari sa hotel ay binanggit nang may kasiyahan. "Si Pia, tulad ng inaasahan ko, naabutan kaming magkasama ni Stephan. Akala niya siguro may mangyayari, pero... wala! Wala siyang magagawa! Ngayon, ang mahalaga, alam niyang nandiyan ako. Hindi ko na siya tatantanan, Vash. Hindi ko na siya bibigyan ng pagkakataong manalo!"Si Vash, na mula sa kabilang linya, ay tahimik na nakikinig. Hindi siya agad sumagot, at tila may mga tanong na bumabagabag sa kanya, ngunit hindi niya sinabi ang mga iyon. Alam niyang si Sugar ay matatag sa plano niya. Walang