Tous les chapitres de : Chapitre 61 - Chapitre 70

Sa likod ng camera, si Vash ay nakamasid lamang, nakangiti nang bahagya habang pinapanood si Sugar na ganap na kontrolado ang sitwasyon. Alam niya na ang bawat galaw ni Sugar ay isang hakbang palapit sa kanilang tagumpay.Pagkatapos ng shoot, lumapit si Stephan kay Sugar, ang kilos niya ay tila maingat ngunit puno ng intensyon. Ang kanyang mga mata ay sumasalamin ng paghanga na hindi niya maitago, habang si Sugar naman ay nag-aayos ng buhok, waring walang epekto ang presensya ni Stephan.“Impressive work today,” sabi ni Stephan, ang boses ay kalmado ngunit may bahid ng sinserong papuri. "You have a natural talent for this."Ngumiti si Sugar, ang ngiti niya ay mapang-akit ngunit kontrolado, na parang alam niyang ang bawat kilos ay bahagi ng isang mas malaking plano. "Thank you, Mr. Mondragon. I just do my best to represent the brand properly."“More than properly,” sagot ni Stephan habang bahagyang nakangiti. “You brought something to the shoot that can’t be taught. That’s rare.”Bahag

Ang tingin ni Vash kay Sugar ay puno ng pagkabahala. Alam niyang hindi madali para sa kanya ang magpatuloy sa ganitong paraan, ngunit tila wala na siyang magagawa kundi sumunod at patuloy na ipakita kay Sugar na may mas maliwanag na landas sa kabila ng galit."Mag-ingat ka, Sugar," sabi ni Vash, ang boses ay puno ng kababaan at alalahanin. "Kahit anong mangyari, huwag mong kalimutan ang halaga ng iyong sarili. Ang paghihiganti ay isang matamis na tagumpay, pero ang sarili mong kapayapaan, iyon ang pinakamahalaga."Ngumiti si Sugar nang matamis, ngunit ang ngiting iyon ay hindi nakarating sa kanyang mga mata. "Mas mabuti pa nga siguro kung hindi mo na lang akong pigilan, Vash. Mas magaan na ito. Mas madali na."Tumango si Vash, ngunit ang kalungkutan sa kanyang mata ay hindi maikakaila. Alam niyang hindi madali para kay Sugar na magpatuloy nang walang pakialam sa mga paligid niya, ngunit ang galit na kanyang pinapalakas ay isang apoy na maaaring sumira sa kanya. Alam niyang may mga bag

Tumayo si Sugar, binaba ang hawak na bag, at humarap nang tuluyan kay Pia. Sa sandaling iyon, parang biglang huminto ang oras. Tumitig siya nang diretso sa mga mata ng babae, at ang kanyang boses ay malamig ngunit mapanlinlang. “Asawa?” tanong niya, tila sinasaalang-alang ang salita. “Kung ikaw ang may kontrol, Pia, alam nating dalawa kung sino talaga ang asawa ni Stephan. At sa pagkakaalam ko, si Champagne iyon. Huwag mong sabihing ikaw… kabit ka niya?”Parang bombang sumabog ang mga salita ni Sugar, at napasinghap si Pia. Napuno ng galit ang kanyang mga mata, ngunit pilit niyang pinanatili ang kontrol sa sarili. “Matagal nang hiwalay si Stephan at si Champagne bago pa ako pumasok sa buhay niya,” sagot ni Pia, halatang pinipilit maging kalmado ngunit hindi naitago ang panginginig ng kanyang tinig.Ngumiti si Sugar, isang ngiting puno ng paghamon. “Talaga ba? Matagal na? O ikaw ang dahilan ng pagkasira ng kasal nila? Ganoon ba iyon, Pia?” Humakbang siya palapit, na tila isang mandarag

Pagpasok ni Sugar sa bahay ni Vash, ang bawat hakbang niya ay puno ng kumpiyansa at tagumpay. Ang mga mata niyang kumikislap ay hindi na kayang itago ang saya at excitement mula sa kanyang mga labi. Habang ang silid ay puno ng katahimikan at ang kalangitan ay tila nagbabanta ng bagyo, ang bawat hakbang ni Sugar ay nagpapakita ng kanyang pagkatalo kay Pia at Stephan. Nang makarating sa loob ng kanyang silid, agad niyang ikino-kuwento ang kanyang mga hakbang at mga plano kay Vash."Totoo nga, Vash," ang kanyang tinig ay puno ng tuwa. "Nakita mo ba? Si Pia, halos hindi malaman kung paano mag-react. Ang mga salitang binitiwan ko, tumagos sa kanya. Natatakot na siya, ramdam ko."Habang sinasabi ito ni Sugar, ang mga mata ni Vash ay nanatiling nakatutok sa kanya. May konting ngiti sa kanyang labi, ngunit may malalim na kabuntot na paalala. Hindi siya madaling maluloko ni Sugar. Alam niyang may higit pang mga piraso sa larong ito. Tinutok ni Vash ang tingin kay Sugar at nagbigay ng isang mah

At habang patuloy nilang binabaybay ang mahabang kalsada pauwi, tila mas humaba rin ang distansiya sa pagitan nilang dalawa. Ang katahimikan ay parang balumbon ng ulap na nagbabadya ng paparating na unos, isang bagyong maaaring dumurog sa kung anong meron pa sila. Ang mainit na araw ay tila sumasalamin sa init ng tensiyon sa paligid habang ang ikatlong araw ng photoshoot para sa Pineapple Cola ay nagaganap. Ang tema ay summer sa beach—masigla, makulay, at puno ng enerhiya. Ngunit ang tunay na nagbigay buhay sa araw na iyon ay si Sugar.Abala ang mga makeup artist at hairdresser, bawat isa ay nakatuon sa paghubog sa perpektong anyo ni Sugar. Ang pulang two-piece bikini na suot niya ay parang nilikha para sa kanya, yakap ang bawat kurba ng kanyang katawan. Ang kanyang balat ay kumikislap sa ilalim ng liwanag ng araw, na para bang siya mismo ang sinisilayan nito. Habang kinukulot ng hairdresser ang kanyang buhok, unti-unti niyang nakikita sa salamin ang repleksiyon ng isang diyosa ng tag