Semua Bab สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง: Bab 21 - Bab 30

จางลู่เหลียนเอ่ยกับจูเหมยลี่เสร็จก็เตรียมตัวกลับบ้าน แต่พอเห็นคังหยุนไม่กลับนางเลยไม่กลับด้วยอยู่กับจูเหมยลี่จนเซียวจ้านเป่ยอ่อนใจ จางลู่เหลียนไม่ยอมกลับบ้านตนเอง เซียวจ้านเป่ยเริ่มหงุดหงิดแต่จูเหมยลี่จับมือเขาไว้ส่ายหน้า หากไม่ใช่เพราะจางลู่เลียนมาทันผิงผิงอาจถูกทำร้ายมากกว่านี้ก็ได้"ท่านพี่ เรื่องของหงซิ่วท่านจัดการให้เด็ดขาดนะเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากต้องระแวงว่านางจะมาทำร้ายผิงผิงอีกเมื่อไหร่""วางใจเถอะ เอ่อคุณชายคัง ดูเหมือนท่านจะสนิทกับใต้เท้าหลัว เฉิงอี้คนนั้นท่านจัดการได้หรือไม่ เขาเลวร้ายนักลักลอบเป็นชู้กับภรรยาผู้อื่นไปทั่ว ไม่สมควรเป็นบัณฑิตสักนิด อีกทั้งไม่สมควรเป็นขุนนางกินเบี้ยหวัดทางการอีกด้วย"เซียวจ้านเป่ยเอ่ยกับคังหยุน ที่ตอนนี้ไม่สนใจใครนั่งกินซาลาเปาอย่างอร่อย เขาอร่อยจนแทบกลืนลิ้นตัวเองแล้ว"นี่ๆๆอาซ้อ อาหารที่ท่านทำอร่อยกว่าพ่อครัววังหลวงเสียอีก ข้าได้รับมอบหมายให้มาตามหาคน จะพักอยู่ที่นี่สักครึ่งเดือนขอฝากท้องกับท่านได้หรือไม่ ท่านพี่เซียวภรรยาท่านทำอาหารอร่อยจริงๆ"จากนั้นก็กินต่อไม่สนใจที่เซียวจ้านเป่ยที่สื่อสารกับเขาสักนิด โจ๊กนี่เนื้อเนียนยิ่งนัก อร่อยมากอร่อยเกิ

"ท่านแม่ ท่านแม่อยู่ไหนเจ้าคะ ฮือๆๆๆ" เสียงของเซียวลี่ผิงร้องไห้ดังมาจนจูเหมยลี่ต้องวางมือตรงหน้ารีบเข้าไปอุมนางออกมา"แม่อยู่นี่ มานี่สิจางหูกับจางเหมยมาเล่นที่บ้านเราด้วย ไปเล่นกับน้องๆกัน ผิงผิงออกไปก่อนเดี๋ยวแม่เอาขนมตามไปให้นะ"เซียวลี่ผิงพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป"สวัสดีอาสะใภ้ สวัสดีอาลู่เหลียนเจ้าค่ะ เสี่ยวหู่เสี่ยวเหมยพี่มาแล้ว" เด็กๆนั่งเล่นกันอยู่ที่ลานกว้าง ผู้ใหญ่สามคนช่วยกันปลอกหน่อไม้ จูเมยลี่สั่งให้เซียวจ้านเป่ยซื้อกะทะกับหม้อใบใหญ่มาให้ด้วย รวมถึงเข่งใบใหญ่มาไว้นึ่งอาหาร"เดี๋ยวข้าไปก่อไฟต้มหน่อไม้ให้หายขมก่อนนะ พวกท่านปลอกที่เหลือไปก่อน"จูเหมยลี่นำหน่อไม้มาหั่นเป็นแผ่นบางๆต้มใส่เกลือเล็กน้อยเพื่อไล่ความขม จากนั้นก็หันมาซอยหน่อไม้หน่อใหญ่อีกสามหน่อ เพื่อผัดกับไก่รวนเตรียมหั่นพริก ต้นหอมทุบกระเทียมใส่ตระแกรงไม้ใบเล็กรอไว้ ต้มกระดูกหมูคอยช้อนฟองทิ้งเรื่อยจนน้ำต้มกระดูกใส ต้มกระดูกหมูได้ครึ่งชั่วยามก็นำหน่อไม้ที่ต้มเสร็จแล้วล้างน้ำสะอาด มาใส่ในหม้อที่ต้มกระดูก เอาไฟออกให้เหลือไฟอ่อนๆเคี่ยวไปเรื่อยๆอีกเตาก็หุงข้าวเสร็จพอดี รินเอาน้ำข้าวไว้ใส่น้ำตาลทรายแดง ตอกไข่ใส่ยกไปให้

จางรั่วสุ่ยน้ำตาคลอปิ่นเงินนั้นมารดาซื้อให้น้องสาว เป็นชิ้นเดียวที่นางหวงแหน แต่ยอมขายเพื่อเอาเงินให้เขาซื้อยา เขาจึงรักและตามใจนาง เพราะรู้สึกผิด"แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้นางบอกว่าคุณชายคังกับนางหมายความว่าอย่างไร เรื่องนี้ท่านตอบข้าหน่อย"เซี่ยตงหยางกับเซียวจ้านเป่ยขอตัวไปคุยกับผู้นำหมู่บ้านทันทีเรื่องจ้างคนงานวันพรุ่งนี้คังหยุนจึงต้องรับหน้าพี่ชายของจางลู่เหลียนลำพัง"เอ่อ ข้าคือพี่รั่วสุ่ย ข้าๆล่วงเกินนางไปแล้ว เหมือนข้าจะชอบนางด้วย""คุณชายคัง ท่านเพิ่งเจอวันนี้เอาอะไรมาบอกว่าชอบน้องสาวข้า ท่านเป็นใครนางเป็นใคร อย่ามาทำให้นางมีความหวังแล้วสลัดทิ้ง แม้จะแต่งกับชาวนาแต่ข้าเชื่อว่าลู่เหลียนจะมีความสุขมากกว่าแต่งให้ท่าน"จางรั่วสุยไม่ต้องการให้น้องสาวแต่กับขุนนางอีก มารดาเป็นตัวอย่างท่านพ่อรักท่านแม่ แต่ท่านย่าเกลียดท่านแม่ที่เป็นเพียงบุตรสาวบัณฑิตยากจน ทำทุกวิถีทางขับไล่ท่านแม่จนสุดท้ายจับนางแยกกับท่านพ่อ ท่านแม่ตรอมใจจากไป จนท่านพ่อก็ตรอมใจตามนางไปอีกคน เขาไม่อยากเห็นน้องสาวทนทุกข์เหมือนมารดาอีกแล้วเขาเป็นใครเป็นถึงบุตรชายใต้เท้ากรมคลัง แต่สุดท้ายตระกูลหานยังรังเกียจมารดาเขาอยู่ดี ต้

ยามเหมาจูเหมยลี่ตื่นแล้ว นางกำลังจะลุกแต่ถูกแขนแข็งแรงกอดเอาไว้ จูเหมยลี่เอ่ยเบาๆ กลัวบุตรสาวตื่น" ท่านพี่วันนี้สายๆ จะมีคนมาบ้านเรา รีบลุกเถอะเจ้าค่ะยังต้องเข้าเมืองอีก เมื่อวานคุณชายคังนำวัตถุดิบมามากมายก็จริง แต่ว่าไม่อาจพอเลี้ยงคนสามสิบคนนะเจ้าคะ ตื่นเถอะ ข้าจะไปกับท่านด้วยเอาผิงผิงไปด้วย นางคงอยากไปดูโลกภายนอก"เซียวจ้านเป่ยนอนหงายทันที เขาไม่อยากพาบุตรสาวออกไปข้างนอกในตอนที่ตนเองยังไม่มีอำนาจมากพอดี จูเหมยลี่รู้สึกแปลกใจจึงลุกขึ้นมาหาก่อนจะรั้งแขนเขาขึ้นมาแล้วเปิดใจคุย"ท่านพี่ เราต้องคุยกันหน่อย ผิงผิงจะอยู่แต่ในเรือนไม่ได้ เช่นนั้นเมื่อไหร่ลูกจะรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมคนอื่นเล่า ท่านมีเหตุผลอันใดที่ตอ้งซ่อนนางไว้ช่วยบอกที อย่าให้ข้าต้องคิดสะระตะไปเองเลย""ลี่เอ๋อร์ ให้นางแต่งตัวเป็นบุรุษแล้วกัน ข้าจะไปบ้านพี่ตงหยางขอยืมเสื้อบุตรชายเขา เจ้าอย่าถามเลยข้าไม่ได้อยากปิดบัง แต่บางอย่างเจ้ารู้แล้วจะพลอยทุกข์ใจไปด้วย"เซียวจ้านเป่ยลุกจากที่นอนทันที จูเหมยลี่จึงเรียกเขาเอาไว้"งั้นวันนี้ฝากท่านพี่เซี่ยสักวันได้หรือไม่ ท่านซื้อของมาไม่เคยครบขาดนั่นขาดนี่ ข้าจึงอยากไปด้วย ท่านพี่ข้ารู้อาซ้อตั

ทั้งสองคนพากันจับจ่ายซื้อของตามที่จางซูฉีต้องการ ก่อนจะไปเขียงหมู ร้านธัญพืช จากนั้นก็พากันไปร้านตีเหล็ก จูเหมยลี่วาดแบบมาให้ช่างหล่อเหล็กดูจากนั้นก็ตกลงทำสัญญาว่าจ้าง อีกสามวันจะมารับสินค้าเดินกลับไปที่เกวียนนำข้าวของที่ซื้อมาใส่เกวียนก่อนจูเหมยลี่จะหัดบังคับเกวียนอีกครั้งเพื่อกลับบ้าน เซียวจ้านเป่ยกอดเอวนางจนถึงหมู่บ้าน ชาวบ้านที่เห็นถึงกับเอ่ยกระเซ้าเย้าแหย่จูหมิงซูที่เพิ่งจะเริ่มดีขึ้นจากการถูกโบยเห็นเซียวจ้านเป่ยที่โกนหนวดโกนเคราแล้วเรียบร้อยก็ถึงกับหลงไหลเขาทันทีอีเด็กกำพร้านั่นมีสิทธิ์อะไรมาครอบครองบุรุษหน้าตางดงามเช่นนี้ ยิ่งเห็นจูเหมยลี่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ สีสันสวยงามมีปิ่นเงินปักผมก็ยิ่งริษยา"นังจูเหมยลี่ตัวดี แกมันสวะไร้ค่า อีเด็กพ่อแม่ตายโหงอีตัวขาดทุน ข้าจะแย่งผู้ชายของเจ้ามาให้ได้ข้าไม่เชื่อหรอกเจ้าข้าจะงามสู้เจ้าไม่ได้ เจ้ามันก็แค่ทาสที่เขาซื้อไป หากข้าได้สัญญาขายตัวของเจ้ามาดูสิเจ้าจะจองหองได้ไหมจูเหมยลี่รู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองจึงหันมา ก็เห็นจูหมิงซูที่ส่งสายตาอาฆาตมาให้ จูเหมยลี่ยักไหล่ก่อนจะเอ่ยเสียงออดอ้อนเซียวจ้านเป่ย"ท่านพี่ เมียเหนื่อยแล้วท่านบังคับแ