Semua Bab ซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว: Bab 101 - Bab 110

          ทหารรายงานอ๋องเฉิงว่าท่านกุนซือมาถึงแล้ว อ๋องเฉิงจึงออกจากกระโจมไปคุยกับฟางฉือห่าวเรื่องที่พระองค์คิดเอาไว้ และแน่นอนว่าฟางฉือห่าวขอวันลากับพระองค์จริง ๆ อ๋องเฉิงอนุญาตให้สหายลาได้หนึ่งวันโดยไม่อิดออด พระองค์รู้ดีว่าสหายตนนั้นคลั่งรักน้องสาวมากขนาดไหน นี่ก็หลายสัปดาห์แล้วที่นางแต่งงานเข้าไปอยู่ในจวนอ๋อง นอกจากวันเยี่ยมบ้านเดิมแล้ว ซูซูก็ยังไม่ได้กลับบ้านเดิมอีกเลย จึงทำให้ฟางฉือห่าวผู้คิดถึงรอยยิ้มซุกซนของน้องสาวอดรนทนไม่ไหวที่จะต้องขอลาไปอยู่เป็นเพื่อนนางสองวันต่อมา          ซูซูที่ส่งอ๋องเฉิงออกไปทำงานหลังทานอาหารร่วมกันแล้วก็สั่งคนไปนำม้าของนางมาทันที วันนี้ซูซูแต่งกายด้วยชุดชาวยุทธที่นางไม่ได้ใส่เสียนานตั้งแต่เข้าจวนอ๋องมา แม่นมฉู่ได้แต่บอกให้พระชายาระมัดระวังในการเดินทางเหมือนดังเช่นสามีนางที่กำชับก่อนออกไปทำงาน“ข้ารู้แล้วน่าแม่นมฉู่ ท่านอย่าได้กังวลมากนักเลย ข้าเป็นพระชายาจวนอ๋องนะ ไม่ใช่คุ

          ด้านแม่ทัพรักษาเมืองที่จัดการเรื่องราวนี้ก็พาคนไปจับกุมชายวัยกลางคนที่เป็นคนติดต่อกับคนของฮูหยินใหญ่จวนเสนาบดีหลาน จากนั้นเสนาบดีกรมอาญาก็สั่งทหารให้นำหมายไปจับกุมฮูหยินใหญ่ องครักษ์คนสนิทของนาง และบุตรสาวที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องการจ้างวานฆ่าพระชายาอ๋องเฉิงในคราวนี้ เสนาบดีกรมอาญาได้รับคำสั่งจากฮ่องเต้โดยขันทีข้างกายพระองค์มาส่งคำสั่งด้วยตนเองหลังจากที่แม่ทัพรักษาเมืองส่งคนไปรายงานสถานการณ์ก่อนหน้านี้แล้ว          ทหารนับร้อยคนพร้อมกับเสนาบดีกรมอาญาที่เดินทางไปยังจวนเสนาบดีคลังด้วยตนเองต้องพบกับการขัดขวางของเสนาบดีหลาน“ท่านจะไม่ยอมเปิดทางให้พวกข้าไปจับกุมคนจริง ๆ หรือเสนาบดีหลาน เจ้ารู้ไหมว่าข้าได้รับคำสั่งจากฝ่าบาทโดยตรงให้มาจับกุมคนไปตัดสินคดีในครั้งนี้”“ข้าคิดว่าฝ่าบาทคงได้ข่าวลวงมากกว่า ฮูหยินและบุตรสาวของข้าจะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไรกัน อย่างไรข้าก็ไม่เชื่อ ท่านรอให้ข้าไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทเส

          อ๋องเฉิงได้แต่มองภรรยาของพระองค์พร้อมรอยยิ้มบาง ในที่สุดพระองค์ก็กำลังจะกลายเป็นพ่อคนแล้ว ภรรยาผู้ซุกซนของพระองค์หลังจากนี้คงไม่สามารถทำตามใจตัวเองได้แล้ว พระองค์ได้แต่หวังว่านางจะคิดถึงลูกให้มาก ๆ และไม่ทำสิ่งใดสุ่มเสี่ยงต่อการบาดเจ็บระหว่างที่กำลังตั้งครรภ์“นี่ท่านอ๋อง ท่านคิดว่าลูกเราจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันน่ะ”“อืม… ข้าคิดว่าน่าจะผู้ชายนะ”“อ้าว เหตุใดเจ้าจึงคิดว่าเป็นผู้ชายล่ะ ข้าอยากได้ลูกสาวนี่นา หรือว่าเจ้าไม่อยากได้”“เปล่าสักหน่อย ข้าเพียงคิดตามที่แม่นมฉู่บอกเมื่อครู่ว่าเสด็จแม่ของข้าก็มีอาการเช่นเดียวกับเจ้าอย่างไรเล่า ข้าจึงคิดว่าน่าจะเป็นลูกชายก็เท่านั้นเอง อีกอย่างนะ ไม่ว่าเจ้าจะคลอดลูกชายหรือหญิง ข้าก็รักทั้งคู่นั่นแหละ เพราะนั่นคือลูกของเรา”“เฮ้อ ข้าเข้าใจแล้ว เอ้อ แล้วเราจะส่งคนไปบอกท่านพ่อกับท่านแม่ที่จวนดีหร

         ซูซูที่ส่งอ๋องเฉิงเสร็จแล้วนางก็ยังไม่ง่วง ซูซูจึงชวนแม่นมฉู่กับสองบ่าวคนสนิทไปดูของขวัญที่ได้มาเมื่อวาน เพราะพ่อบ้านมาแจ้งนางเอาไว้แล้วว่าเขาส่งของขวัญเหล่านั้นไปไว้ที่เรือนเล็กของนางให้ตรวจสอบแต่เช้าแล้ว“พระชายาจะไม่พักผ่อนก่อนจริง ๆ หรือเพคะ”“ก็ข้ายังไม่ง่วงนี่นาแม่นมฉู่ นะ นะ เราไปตรวจดูของขวัญกันก่อนดีกว่า”“หม่อมฉันทราบแล้วเพคะ พระชายาค่อย ๆ เดินนะเพคะ”“อืม… ข้ารู้น่า แม่นมอย่ากังวลนักเลย”          ซูซูที่กำลังคิดจะเดินเร็ว ๆ จึงได้แต่ต้องผ่อนฝีเท้าลงเพื่อไม่ให้แม่นมฉู่มีเรื่องไปฟ้องอ๋องเฉิงทีหลัง ไม่เช่นนั้นนางคงต้องเอาแต่นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่แต่ในห้องของเขาเป็นแน่          แม่นมฉู่ที่เห็นว่าพระชายาเดินช้าลงแล้วก็ได้แต่เป่าปากอย่างโล่งอก นางอยากเป็นคนประ

          องครักษ์ที่นำถ้วยขนมไปให้หมอหลวงตรวจสอบส่วนผสม ได้รับกระดาษแผ่นหนึ่งที่แยกส่วนผสมออกมาแล้ว ส่งให้เขานำกลับไปให้ท่านอ๋องและพระชายา แน่นอนว่าในส่วนผสมนั้นมีชะมดเชียงตามที่พระชายาสงสัยจริง หมอหลวงที่อยากสอบถามเรื่องราวว่าใครกล้าทำเช่นนี้แต่กลัวว่าภัยจะลามมาถึงตัว เขารู้ดีว่าของเหล่านี้ไม่ใช่ว่าใครจะสามารถนำออกจากวังหลวงไปได้ง่าย ๆ อีกอย่างร้านยาทั่วไปไม่สามารถขายชะมดเชียงที่เป็นสินค้าต้องห้ามในแคว้นได้ นอกจากในวังหลวงที่ใช้บ้างในการรักษาโรคบางชนิด เขาจึงทำได้เพียงส่งข้อมูลให้กับองครักษ์นำไปแจ้งแก่ท่านอ๋องเฉิงเท่านั้น          องครักษ์ที่ได้รับข้อมูลแล้วก็รีบใช้วิชาตัวเบากลับไปยังจวนอ๋องในทันที เขาไม่อยากเสียเวลาอยู่ในวังหลวงมากนัก ด้วยเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยที่สามารถปล่อยผ่านได้ง่าย ๆ          ส่วนองครักษ์ที่ทำการสอบสวนนางกำนัลนั้นก็ได้ข้อสรุปแล้วว่าใครเป็นคนสั่งการและมีวิธีนำยาแปลกปลอมเข้ามาในจวนอ๋องได้อย่างไร พวกเขารี